H κοινή λογική ως ζητούμενο - Του Θάνου Ζέλκα

Η ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΩΣ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ-Υπάρχουν πολλές οπτικές γωνίες από τις οποίες μπορεί να δει κάποιος ένα αντικείμενο και ανάλογα με τη θέση του να διαμορφώσει μια άποψη ή καλύτερα μια εικασία για τη μορφή του αντικειμένου. Το γεγονός αυτό όμως δεν μπορεί να ανατρέψει την πραγματικότητα. Για το λόγο αυτό η ασφαλέστερη μέθοδος για να εξάγει κάποιος ένα αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα είναι να εξετάσει το αντικείμενο υπο διαφορετικές γωνίες και να συνθέσει τα διάφορα επιμέρους συμπεράσματα.

Αυτό το κάνει με μεγάλη επιτυχία ο ανθρώπινος εγκέφαλος όσον αφορά την όραση. Το μάτι όταν βλέπει ένα αντικείμενο παίρνει χιλιάδες αποτυπώσεις, μικρές φωτογραφίες δηλαδή, τις στέλνει στον εγκέφαλο, ο οποίος τις συνθέτει και αντιλαμβάνεται το μέγεθος, το χρώμα και κάποιες εμφανείς ιδιότητες του. Ταυτόχρονα αποθηκεύει την διαδικασία αυτή και πλεόν όταν αντικρίσει για δεύτερη φορά το ίδιο αντικείμενο μπορεί να το αναγνωρίσει χωρίς να κάνει όλες εκείνες τις διαδικασίες της πρώτης φοράς. Η εμπειρία αυτή του εγκεφάλου έχει μεταφερθεί σχεδόν αυτούσια και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, όπου το ρόλο του εγκεφάλου το διαδραματίζουν επιμέρους μηχανές όπως είναι ο επεξεργαστής, τα ηλεκτρονικά κυκλώματα και τα αποθηκευτικά μέσα. Βέβαια ο άνθρωπος όντας πολύ καλύτερη “μηχανή” μπορεί να αποθηκεύει με την ίδια ευκολία οπτικές, απτές ή ακόμα και συναισθηματικές εμπειρίες στους “σκληρούς δίσκους” του, ενώ στις πραγματικές μηχανές αυτά απαιτούν πολυσύνθετους εξοπλισμούς.

Αυτό που εύκολα γίνεται αντιληπτό είναι πως η ίδια η φύση του ανθρώπου είναι εκείνη που τον ωθεί προς την παρατήρηση, την επεξεργασία και τελικά τη σύνθεση ώστε να μπορέσει να βγάλει εκείνα τα συμπεράσματα που θα τον βοηθήσουν στην επιβίωσή του. Η μικρή ιστορία της ανθρωπότητας το απέδειξε αυτό με πολλούς τρόπους. Ο άνθρωπος προσπάθησε να θωρακιστεί αρχικά από τα καιρικά φαινόμενα, μετά από τα άγρια θηρία, μετά από τα έκτακτα φυσικά φαινόμενα και τέλος μετά τη δημιουργία των κοινωνιών ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχει να αντιμετωπίσει είναι ο ίδιος του ο εαυτός.

Όσο πιο περίπλοκη γίνεται η ζωή, τόσο πιο άγριο θηρίο γίνεται ο άνθρωπος. Η απληστία και η ματαιοδοξία γεννά το έγκλημα και συνακόλουθα τον πόλεμο. Βάζει τα ένστικτά του πιο πάνω από τη λογική και προσπαθώντας να ικανοποιήσει τα πάθη του, δεν κατορθώνει να τα τιθασεύσει παρά μόνο όταν ηττηθεί.

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται ως μια γενική φιλοσοφική αναζήτηση, αλλά ας μη ξεχνάμε πως το ειδικό προέρχεται από μια πιο ενδελεχή εξέταση μιας γενικότερης θεωρίας. Αναφέραμε πως η σύνθεση είναι η ασφαλέστερη μέθοδος εξαγωγής συμπερασμάτων. Αρκεί να παρακολουθήσει κάποιος μια συζήτηση στο κοινοβούλιο ή μια τηλεοπτική εκπομπή για να κατανοήσει πωςστα ανώτερα πολιτικά επίπεδα όχι απλά δεν μπορεί να γίνει σύνθεση απόψεων, αλλά ούτε καν ένας στοιχειώδης δομημένος διάλογος. Οπαδισμός, κορώνες με απώτερο σκοπό ένα παιχνίδι εντυπώσεων προκειμένου να παραπλανήσουν τον πολίτη σχετικά με το ποιος είναι κατ’ εικόνα καλύτερος για να γεμίσει την καρέκλα.

Σε τοπικό επίπεδο πριν από ένα χρόνο χάθηκαν τέσσερις ζωές εξαιτίας της φονικής πλημμύρας στο νησί μας. Σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας ο καθένας προσπαθούσε να αποδείξει ότι είχε άλλοθι για να αποφύγει την ευθύνη. Οι μόνοι που πήγαν κόντρα στο ρεύμα και κατέθεσαν μια πρόταση ουσίας, η οποία είχε τη μορφή μιας προσωρινής λύσης του προβλήματος στη γέφυρα της Κρεμαστής, ήταν μια ομάδα μαθητών.

Το απλούστερο πράγμα ήταν ελλείψει μιας άλλης πρότασης να μπει σε εφαρμογή, μέχρι την αποπεράτωση μιας γέφυρας που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες. Τελικά προτιμήθηκε να στήνεται κάθε φορά μια ολόκληρη επιχείρηση με έκτακτα ανακοινωθέντα και επί τόπους περιπολίες. Και τελικά ένα ασφαλές συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί από όλη αυτή τη διαδικασία είναι πως στα πολιτικά δρώμενα η κοινή λογική είναι πλέον ζητούμενο.


--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής