“Γελά δ’ ο μωρός καν τι μη γελοίον εί” - Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς

Γελά ο ανόητος και αν ακόμα δεν υπάρχει κάτι το γελοίον. Το χρεώνουν στον Πιττακό τον Μυτιληναίο, κάτι θα ήξερε, κάτι θα είδε και αυτός στον πολυτάραχο βίο του.

Χαίρονται όλοι μαζί για τα εκλογικά αποτελέσματα, όλοι τους δήλωσαν σε διάφορους τόνους ότι πήραν τα μηνύματα αλλά από ότι φαίνεται, καμπάνες κτυπούσαν και αυτοί άκουγαν κλαρίνα.

Ο καθένας από τους Πολιτικούς Αρχηγούς ζει στο δικό του μικρόκοσμο.

Ο κ. Πρωθυπουργός ζει το δικό του παραμύθι, το μόνο που τον ενδιαφέρει, αλήθεια η ψέματα δεν έχει σημασία, θέλει πάση θυσία να του πιστωθεί η σωτηρία της χώρας, ουδόλως τον ενδιαφέρει τι θα σώσει και ποιοι θα οδηγηθούν στον "Καιαδα".

Το τι συμβαίνει στην χώρα ή δεν φτάνει στα αυτιά του η έχει επιλεκτική ακοή, είναι γνωστός ο "βολονταρισμός" του και έχει την εντύπωση ότι αυτό που αυτός θέλει είναι το μόνο σωστό και ότι μόνο αυτό δίνει την λύση.

Μπήκαμε λέει στην ανάκαμψη και καλώς εχόντων των πραγμάτων το 18 η ανεργία θα μειωθεί δέκα μονάδες, ζήσε μαύρε μου να δεις τον Μάη τριφύλλι, η γιαγιά του μάλλον δεν του είπε ποτέ το "μέχρι να συνηθίσει ο γάιδαρος να μην τρώει ψόφησε".

Ο πόνος και η δυστυχία που έκαναν κατάληψη και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα περισσότερα σπιτικά η του είναι αδιάφορο ή του αρκεί να ηδονίζεται με τα μπράβο που εισπράττει από τα μεγάλα αφεντικά.

Τι έχει πιο μεγάλη αξία, ένα μπράβο από την κ. ΜΕΡΚΕΛ ή η πείνα και εξαθλίωση του κόσμου, ούτε συζήτηση, ο κ. ΣΑΜΑΡΑΣ έχει κάνει τις επιλογές του, τα μπράβο της κ. ΜΕΡΚΕΛ έχουν πιο μεγάλη αξία.

Τι να πεις και πως να χαρακτηρίσεις τον δεύτερο συνέταιρο της Κυβέρνησης, τον κ. Βενιζέλο, παραλίγο να ανεβεί στα κάγκελα για να γιορτάσει την μεγάλη του νίκη, η ΕΛΙΑ κατάφερε να επιβιώσει, να ξεπεράσει το μέτρο και να εκλέξει Ευρωβουλευτές.

Το πως η απώλεια τεσσάρων μονάδων από το εκλογικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ το 12 είναι επιτυχία μόνο το δικό του μυαλό μπορεί να το ερμηνεύσει.

Δεν του φτάνει το στραπάτσο εξήγγειλε και Συνέδριο του "μεταλλαγμένου" προϊόντος που εμφάνισε, θα γίνει μας είπε Ιδρυτικό Συνέδριο της Παράταξης, ποιας παράταξης, της ΕΛΙΑΣ, δεν κατάλαβε ότι το οχτώ τοις εκατό είναι οι παλιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που για λόγους καθαρά συναισθηματικούς ψήφισαν αυτό το μόρφωμα.

Συνεχίζει με αμείωτη ένταση να επιμένει στην ανάληψη πρωτοβουλιών για την δήθεν συγκρότηση της Κεντροαριστεράς, χαίρεται γιατί νομίζει ότι μετά τον καταποντισμό της ΔΗΜΑΡ έγινε κυρίαρχος του χώρου και τα παπαγαλάκια του διαφημίζουν την νεκρανάσταση των 58 και των υπολοίπων αστέγων της πολιτικής.

Κάνει εξάσκηση στην αριθμητική πράξη της πρόσθεσης και δεν έχει αντιληφθεί ότι η πρόσθεση δεν ισχύει στην πολιτική.

Θα καλέσει όπως ισχυρίζεται αυτούς που ορκίζονται ότι κινούνται στο χώρο της Κεντροαριστεράς  και θα τους ενώσει σε ένα σχήμα, προσθέτει τα ποσοστά τους και ονειρεύεται τον εαυτό του Αρχηγό γεγονός που καλύπτει τις φαντασιώσεις του, βλέπει τον εαυτό του στον καθρέπτη και τον ονειρεύεται ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων.

Η Αλχημεία των αριθμών του εκλογικού αποτελέσματος έγινε μια καλή δικαιολογία και για τους δυο συνεταίρους της Κυβέρνησης να ξεφύγουν από τα απολίτικα διλήμματα που είχαν βάλει προεκλογικά, κανείς νοήμων άνθρωπος δεν κατάλαβε τι σχέση  είχαν οι Ευρωεκλογές με τη συνέχιση της λειτουργείας της Κυβέρνησης, άλλο ο φάντης και άλλο το ρετσινόλαδο.

Η Κυβέρνηση πέφτει και γίνονται εκλογές όταν χάσει τη λεγόμενη "δεδηλωμένη", το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών δεν αλλάζει την σύνθεση της Βουλής και η οποία διασύνδεση δυο ανόμοιων πραγμάτων το μόνο που επιτυγχάνει είναι τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό.

Απέτυχε και η έφοδος του κ. ΤΣΙΠΡΑ για την κατάληψη των "χειμερινών Ανακτόρων", η επιτυχία της κ. ΔΟΥΡΟΥ ήταν ο "ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ" της σωτηρίας του μαζί με την πρωτιά που πήρε.

Για άλλη μια φορά το εκλογικό σώμα δείχνει ότι δεν εμπιστεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του παρά την έντονη αντίθεση του με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, δεν είναι στραβός ο γυαλός κ. Τσίπρα, μάλλον στραβά αρμενίζεις.

Οι καταποντισμός των μικρών κομματικών σχηματισμών που είχαν αιτία της γέννησης τους την αγανάκτηση του κόσμου δείχνει μια μεταστροφή, μια αλλαγή διάθεσης και μια αγωνία αναζήτησης αξιόπιστης πολιτικής πρότασης.

Σε πλήρη αντίθεση με την πραγματική η φαινομενική πολιτική ωριμότητα του εκλογικού σώματος οι Πολιτικοί Αρχηγοί μηδενός εξαιρουμένου κινούνται στον χώρο του δικού τους μικρόκοσμου και των δικών τους μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.

Γελούν οι ανόητοι, αλλά η κατάσταση μόνο για γέλια δεν είναι.

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ