φωτογραφία Καλλιόπη Μαλλόφτη
-Η ψηφοφορία για τη καλύτερη παραλία από τον ιστότοπο meteo-news ολοκληρώθηκε. Πρώτος ο Διακόφτης της Καρπάθου, που ξεπέρασε τις 2500 ψήφους. Και ποιός δεν καμαρώνει!
Αν αξίζει ένα μπράβο, είναι στους λιγοστούς, σε εκείνους τους παθιασμένους, όπως ο Θεοδόσης Μαστρομηνάς, που δεν παράτησαν, δεν εγκατέλειψαν τη προσπάθεια, και έσπρωχναν όλους τους υπόλοιπους να αφήσουν τις μιζέριες και να ψηφίσουν, για να ανεβάσουν στη πρώτη θέση τη Κάρπαθο.
Το θέμα ωστόσο δεν είναι η τελική επιτυχία, μα η αρχική αποτυχία να κάνουμε ένα like, ένα share, να γίνουμε πραγματικό μέλος της ομάδας και μακριά από υστεροβουλίες και ακυρωτικές σκέψεις, να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να σταθούμε ισότιμα σε έναν κοινό κύκλο, να πιαστούμε χέρι-χέρι.
Το πίστεψε και το πάλεψε ο Θεοδόσης, δεν ζητούσε χρήματα, δεν απαιτούσε στάλα αίμα, δεν έψαχνε θέσεις!
Να δηλώσουμε τα αυτονόητα έλεγε ο άνθρωπος, αυτά που πιστεύουμε και νιώθουμε για τον τόπο μας. Και η απάντηση ήταν να γυρνάμε τη πλάτη, να αμφισβητούμε έως τη τελευταία στιγμή όσα νιώθουμε!
Απίθανο; Όχι τόσο... Η ανάγκη να είμαστε εμείς εκείνοι που το σκέφτηκαν πρώτοι, εκείνοι που οδηγούν, εκείνοι που φορούν τα κουδούνια και πάνε μπροστά το κοπάδι, έβαλε μπροστά στα μάτια αμφιβολίες και ακύρωνε κάθε κίνηση του ποντικιού μας.
Δεν βαριέσαι, δεν είναι τίποτα, σαχλαμάρες...και δώστου να στεκόμαστε στην απέξω. Κάποιοι έφτασαν να σπέρνουν βροχή από αμφιβολίες. Έφτασαν να καμαρώνουν ακόμα και τις αντίπαλες παραλίες.
Τι κρίμα να μην είμαστε εμείς εκείνοι που παίρνουν τα like και την άτιμη τη δόξα!
Από το μικρό, το λίγο, όπως η ανώδυνη συμμετοχή μας, στο θέμα της ψήφισης του Αφιάρτη, σε έναν περαστικό διαδυκτιακό διαγωνισμό και μία δωρεάν διαφήμιση φτάνουμε σε θέματα που απασχολούν και καίνε όλο το τόπο. Το ζήτημα του Κέντρου Υγείας, οι συγκοινωνίες, η μιζέρια της άγονης γραμμής. Σε όλα αυτά σήμερα δεν υπάρχει μια κοινή γραμμή, μια θέση που να στοιχηθούμε πίσω της, να τη παλέψουμε κι ας μη τερματίσουμε!
Έστω και τελευταία στιγμή, ευτυχώς το μήνυμα είναι αισιόδοξο, ο Διακόφτης είναι πρώτος και του αξίζει!
Φανερώνει πως τουλάχιστον στα μικρά, μπορούμε, φτάνει να μην μας τυφλώνει ο εγωισμός.
Μπορούμε να χορεύουμε όλοι μαζί, κι ας μην μας κρατούν τα μαντήλια στο κάβο...
Manolis Dimellas
