Χτες αποχαιρετήσαμε το συνάδελφο και σύντροφό μας Κώστα, που χάθηκε πρόωρα και άδικα μέσα στην καταιγίδα. Έναν σύντροφο, γνήσιο παιδί της φτωχής αγροτιάς, που από μικρός τίποτα δεν του χαρίστηκε, αλλά αγωνίστηκε σε δύσκολες συνθήκες για να τελειώσει το σχολείο και να σπουδάσει, με απίστευτη θέληση και δύναμη. Ήρθε στη Ρόδο και εργάστηκε για περισσότερα από 20 χρόνια υπηρετώντας πιστά το δημόσιο σχολείο και δίνοντας νέες μάχες, όχι μόνο για ένα καλύτερο σχολείο, αλλά για μια καλύτερη κοινωνία.
Ο θάνατος τον βρήκε στο δρόμο της επιστροφής από το σχολείο, μαζί με την επίσης πρόωρα αδικοχαμένη συνάδελφό μας Αναστασία, κάτω από τη γέφυρα της Κρεμαστής, όταν ο "δρόμος" έγινε ορμητικό ποτάμι που φούσκωσε από την καταιγίδα και ενώ το νησί μας θρηνούσε για το χαμό άλλων δύο ανθρώπων.
Οι τραγικοί θάνατοι των τεσσάρων συνανθρώπων μας, αλλά και οι υλικές καταστροφές που προκλήθηκαν, άλλη μια φορά απέδειξαν πως είμαστε απροστάτευτοι. Όχι γιατί δεν υπάρχει σήμερα τρόπος να προστατευτούμε από τα φυσικά φαινόμενα, αλλά γιατί η δημιουργία των απαραίτητων υποδομών, η αντιπλημμυρική προστασία, δε φέρνει κέρδη. Γι' αυτό στη Ρόδο, τη Ρόδο της τουριστικής ανάπτυξης και των παχυλών επιδοτήσεων στους ξενοδόχους, ο λαός μένει ανοχύρωτος, έρμαιο των πλημμύρων, των πυρκαγιών και κάθε άλλου ξεσπάσματος της φύσης.
Η θλίψη και η οργή ξεχειλίζουν. Κι αυτή η οργή πρέπει να γίνει αγώνας. Πάλη ενάντια σε όλους αυτούς που μας εξαθλιώνουν, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και όλο το πολιτικό τους προσωπικό.
Το ίδιο έκανε και ο σύντροφός μας ο Κώστας στη ζωή του, μέσα από το μαζικό λαϊκό κίνημα. Στον ίδιο δρόμο θα συνεχίσουμε κι εμείς. Μέχρι να γίνει ο λαός αφέντης στη ζωή του.
ΠΑΜΕ:Στερνό αντίο στο συναγωνιστή Κώστα Αργυρόπουλο...
Φωτογραφικό υλικό
