Ο πολιτικός διάλογος, οξυγόνο ζωής και ανάτασης…Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης, αρχιτέκτονας

Αισθάνθηκα μία από τις καλύτερες στιγμές μετέχοντας σε μια ενδιαφέρουσα  κουβέντα μεταξύ ατόμων με στέρεο πολιτικό υπόβαθρο και κομματική συνείδηση. Το ξεφύλλισμα των συγκύριων και της χωρικής δημιουργίας επικράτησαν σε μια πολύωρη και εκτεταμένη ανάλυση, όπου η πολυφωνία και η συνεκτικότητα του Λόγου απέδωσαν την πραγματικότητα.
Είναι από τα μειονεκτήματα του σύγχρονου λόγου η παλινδρόμηση σε ατέρμονες συζητήσεις με κριτήρια εφήμερα και ενίοτε προσβλητικά για την δικαίωση του ενός.
Συγκεντρωνόμαστε στο ελάχιστο αφήνοντας να μας διαφεύγει το μέγιστο, το δημόσιο, το κοινό. Είναι πολύ δύσκολο να κατορθώσει κανείς να ξεφύγει από το «Εγώ» και να ορθώσει λόγο για το «Εμείς» σε μια εποχή ατομικότητας και καιροσκοπισμού. Η νίκη της σημερινής διαδρομής είναι η ενδοσκόπηση που οφείλει να κάνει ο καθείς μέσα από  ισχυρούς δυισμούς της κρίσης, δηλαδή τα διλήμματα, Οικονομία ή Πολιτική?
Μηχανισμοί ή εξωστρέφεια?
Τυποποίηση λόγου και πράξεων ή καινοτομία και πρόταση?
Ερωτήματα που βασανίζουν την πλανητική δομή καθώς επηρεάζουν το κάθε σπιτικό, γειτονιά, τόπο.
Είναι βέβαιο ότι η Οικονομία κατέχει δεσπόζουσα θέση στις εξελίξει κρατώντας το σκήπτρο των αγορών, του περιβάλλοντος που διευθύνει τις τύχες της ανθρωπότητας, της παραγωγής, της εργασίας. Το κεφάλαιο ελέγχει, κατευθύνει και χρησιμοποιεί όλα τα όπλα του έναντι στην Πολιτική. Είναι ο αιώνας της «οικονομικής εξομάλυνσης».
Είναι η δεκαετία των μηχανοκρατικών συμπεριφορών που οδηγούν πολλές φορές σε κλίσε αποστερώντας το λόγο του ποιείν.
Αυτό που μας απομένει είναι η επιστροφή στον άνθρωπο, στη δημιουργία, στην αποκλίνουσα σκέψη, στην συνύπαρξη με τα «Άλλα».
Στην βάση των δέκα κατευθύνσεων που μπορούν  να είναι:  
Πρώτο,  η αγωγή  οφείλει να ακολουθήσει τις πανανθρώπινες αξίες που έχουν καταγραφεί στην ιστορία
Δεύτερο, η συμπεριφορά μας να είναι υπεύθυνη, αλληλέγγυα και συνεπής.
Τρίτο, να επανέλθει το «Όνειρο» στη σκέψη μας μακριά από τη συντήρηση και τη πολυεπίπεδη διαχείριση
Τέταρτο, η αισθητική να αντικαταστήσει την πραγμοποίηση πάνω στην οποία στηρίζεται το τυποποιημένο, το ανταγωνιστικό άκαμπτο σύστημα
Πέμπτο, να είμαστε προσεκτικοί στην διαχείριση των πηγών της μάνας γης, βασισμένη στην ανάγκη της ποιότητας χωρίς να αποστερούμε την ποιότητα για τις επόμενες γενιές.    
Έκτο, η επιχειρηματικότητα να αποταμιεύει τα ουσιώδη και να επενδύει τα υπόλοιπα σε ένα αρμονικό κύκλο, προσφοράς-ζήτησης στη βάση κοινωνικής δικαιοσύνης
Έβδομο, το περιβάλλον να αποτελέσει ασπίδα προστασίας από την εκμετάλλευση της φύσης προσβλέποντας ότι κτυπώντας την φύση είναι ως να αποκαθηλώνεις τον ανθρώπινο πολιτισμό, το κοινωνικό αποτύπωμα  
Όγδοο, η επανάσταση της τεχνολογίας οφείλει να ακολουθήσει κανόνες συμβίωσης με τους άλλους και τα άλλα, αποφεύγοντας να γίνουμε «εργαλεία των εργαλείων μας»
Ένατο, η κοινωνία να εγερθεί από τον λήθαργο της «αναληθούς ισορροπίας» η οποία τελματώνει συνειδήσεις και ενέργειες, προς χάρη της μαζικότητας και του συνόλου
Δέκατο, η κοινωνία Πόλης είναι τα ζητούμενο της εποχής. Η κοινωνία που σκέπτεται με όρους ειλικρίνειας και μη όρους χειραγώγησης. Ως κέντρο απόφασης να γνωρίζει την πολυδιάσπαση του χώρου και την συνεισφορά του χρόνου ως συνδετικό στοιχείο επάλληλων συνθέσεων με το αύριο σε μια πορεία αξιοβίωτης ολοκληρωμένης ανάπτυξης.
Είναι η στιγμή της καινοτομίας (innovation) παντού…στη σκέψη, στο φέρεσται, στη διακυβέρνηση, στην πολιτική, στην οικονομία. Είναι η συγκολλητική δύναμη για μια κοινωνία με πρόσωπο στις δέκα προηγούμενες ευθείες.   
Το να ανανεωθείς και να πρωτοτυπήσεις μπορεί να προκαλέσει τριγμούς στην στατικότητα της βόλεψης, όμως μπορεί να προσφέρει την νέα Ουμανιτά που διακαώς επιζητούμε στο δημόσιο χώρο χωρίς αλλοτριώσεις ή έστω και εκπτώσεις.  
Σε αυτούς που μου προκάλεσαν αυτές τις σκέψεις σε μια αφυδατωμένη πολιτικά στιγμή, ένα ευχαριστώ… και σε αυτούς που δεν προκάλεσαν ένα ευχαριστώ επίσης, γιατί με παρέκλιναν για λίγο από την ρουτίνα μου.