Μάλλον φταίει το σύστημα - Του Θάνου Ζέλκα

ΜΑΛΛΟΝ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ-Τρεις είναι οι τομείς που οφείλει ένα σοβαρό κράτος να προσέχει και να διατηρεί μια ενιαία και αταλάντευτη πολιτική ανεξάρτητα των κυβερνώντων. Η υγεία, η παιδεία και η ασφάλεια των πολιτών του. Κι όμως και στους τρεις αυτούς τομείς τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι τουλάχιστον τα τελευταία είκοσι χρόνια το δικό μας έχει αποτύχει παταγωδώς.

Αρκούσε πάλι μια ισχυρή νεροποντή για να αποκαλύψει τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού και το πόσο εκτεθιμένοι είμαστε ως πολίτες απέναντι στις φυσικές καταστροφές. Οι δρόμοι σε κατοικημένες περιοχές μετετράπηκαν σε χειμμάρους, περιουσίες καταστράφηκαν και φυσικά ένας ανούσιος διάλογος άνοιξε πάλι προκειμένου να μετακυλήσουν την ευθύνη οι νέοι στους παλιούς και οι παλιοί στους νέους. Ίδια κλισέ τύπου «παραλάβαμε χάος», ίδια εγκληματική αμέλεια, ίδιο το έργο, ίδιοι οι θεατές.

Πριν ένα χρόνο νιώσαμε τη μανία της φύσης για τα καλά με τέσσερις νεκρούς και αμέτρητες ζημιές που περιμένουν ακόμα την περιβόητη αποζημίωση. Φέτος κάπου αλλού. Του χρόνου ποιος ξέρει. Και δώστου συσκέψεις, κόντρα αναλύσεις και μέτρα εφήμερα. Η πρόληψη χαμένη στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και η θεραπεία σχεδόν ανύπαρκτη.

Κάποιοι συνεχίζουν να καίνε τα δάση το καλοκαίρι, κάποιοι συνεχίζουν να μπαζώνουν τα ρέματα και να καταπατούν τις δασικές περιοχές για να χτίσουν. Μπορεί να είναι οι κύριοι υπαίτιοι της καταστροφής, αλλά ελλείψει εκείνου που θα βάλει φρένο στη δράση τους αυτοί συνέχιζουν ανενόχλητοι. Το κράτος, με την ευρύτερη έννοια του όρου, που όφειλε να διαδραματίσει το ρόλο αυτό, το μόνο που έκανε ήταν να νομιμοποιήσει τα αυθαίρετα, εξισώνοντας τους παράνομους ημιυπόγειους χώρους με τη ντροπή των καταπατημένων εκτάσεων. Ουσιαστικά δηλαδή τους επιβραβεύει!

Πώς περιμένει λοιπόν να βρει συμμάχους τους πολίτες, όταν εκτός από το ότι είναι παντελώς απόν, προκαλεί και το περί κοινού δικαίου αίσθημα νομιμοποιώντας έναντι κάποιου ποσού την παρανομία; Στον αντίποδα, πώς ένας νομοταγής πολίτης να εμπιστευθεί το θεσμό όταν η μόνη σχέση που έχει είναι εξόχως ανάρμοστη, με τον πρώτο να καλείται να πληρώνει συνεχώς το κυμπαριλίκι του δευτέρου;

Δικαιολογίες και άλοθι πάντα θα υπάρχουν για όλους. Μπορεί και οι πολίτες να μην είναι υποδειγματικοί, αλλά το δρόμο τον χαράζει αυτός που κυβερνά. Αν αυτός θέλει να κυβερνά ασκέρι, όσο φιλότιμο κι αν έχουν κάποιοι από κάτω πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που προκαλούν το χάος. Κι όσο το χάος παραμένει ατιμώρητο, τόσο θα επικρατεί γιατί είναι τέτοια η φύση του ανθρώπου.

Δυστυχώς φθάσαμε στο σημείο να ζητάμε τα αυτονόητα στην εποχή που το καθήκον προβάλλεται ως προσόν. Αυτή τη στιγμή πολίτες μαζεύουν υπογραφές για να δημιουργηθεί μονάδα εντατικής θεραπείας παίδων στο Νοσοκομείο της Ρόδου. Μαζεύουν υπογραφές για να συγκινήσουν την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας να φτιάξει κάτι που έπρεπε να λειτουργεί εδώ και χρόνια. Σε πολλές άλλες περιοχές του νησιού τριγύρω οι κάτοικοι εκλιπαρούν για ένα ασθενοφόρο. Στα μικρότερα νησιά άνθρωποι πεθαίνουν γιατί δεν υπάρχει ιατρός να τους εξετάσει.

Τα φαινόμενα αυτά δεν είναι τωρινά. Σε όλες τις προεκλογικές περιόδους των τελευταίων είκοσι χρόνων θα δείτε στα «κοστολογημένα» προγράμματα των κομμάτων να υπάρχουν λύσεις για αυτά τα προβλήματα. Αφού όμως πάρουν την εξουσία, διαπιστώνουν άλλα πράγματα και στο τέλος δίνουν προτεραιότητα στις μεγάλες δεξαμενές ψήφων των αστικών κέντρων. Τα νησιά μας πληθυσμιακά είναι εφάμιλλά με μια συνοικία της πρωτεύουσας.

Μάλλον φταίει το σύστημα που καταπίνει το ρομαντισμό των ιδεών κάποιου όταν του ανατεθεί η εξουσία. Το σύστημα που δημιουργήθηκε για να προστατεύει την ελίτ που το συντηρεί. Οι υπόλοιποι απλά θα συνεχίσουμε να πνιγόμαστε στις πλημμύρες, να καιγόμαστε στις φωτιές και να πληρώνουμε τα έξοδα παράστασης για να αλλάζει πρόσωπα ο θίασος.

--

Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής