ΕΜΒΟΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ-Πριν μερικά χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου στη χώρα μας για την υπερβολική χρήση αντιβιοτικών φαρμάκων, καθώς με αυτή την τακτική κατορθώσαμε να κάνουμε πιο ισχυρούς τους ιούς και να καταστήσουμε τα φάρμακα αυτά λιγότερο δραστικά. Ήταν μια ακόμα ελληνική πρωτοτυπία.
Στο σπιτικό φαρμακείο ενός μέσου ελληνικού νοικοκυριού πέραν των αναλγητικών, τα οποία περιέχουν την ουσία παρακεταμόλη, και τα είδη πρώτων βοηθειών, σε μεγάλο ποσοστό υπάρχει ένα αντιβιοτικό και κάποια σκευάσματα που κανονικά χορηγούνται καθ’ υπόδειξη ιατρού. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο όμως υπάρχουν εκεί και χορηγούνται σύμφωνα με τις υποδείξεις των γειτόνων, των φίλων και των φημών.
Μέσα στη συσκευασία κάθε φαρμάκου υπάρχει διπλωμένο σε πολλές πτυχές ένα εγχειρίδιο χρήσης του. Σε αυτό το μεγαλύτερο μέρος αναφέρει τις πιθανές παρενέργειες από τη χρήση του. Κάποιοι κάνουν τον κόπο να το διαβάσουν και να τηρήσουν αυτά που γράφει. Οι περισσότεροι απλά νομίζουν ότι υπάρχει για να μας δυσκολεύει να ξαναβάλουμε το φάρμακο στο κουτί του. Άλλοι απλώς το πετάνε ως περιττό, εφόσον “γνωρίζουν” ότι η παρακεταμόλη κάνει για τις κεφαλαλγίες και τα συμπτώματα της γρίπης ή του κοινού κρυολογήματος. Δεν γνωρίζουν φυσικά ότι υπερδοσολογία της παρακεταμόλης μπορεί να προκαλέσει ακόμα και θάνατο. Όπως όλες οι φαρμακευτικές ουσίες αν δεν χρησιμοποιηθούν στη σωστή δόση προκαλούν αντίθετα αποτελέσματα απ’ αυτά που προσδοκούνται.
Η φαρμακολογία είναι μια επιστήμη από μόνη της. Οι φαρμακοποιοί δεν είναι απλά έμποροι φαρμάκων. Είναι άνθρωποι που εκπαιδεύτηκαν να γνωρίζουν τις ουσίες που θα χορηγήσουν στους ασθενείς κατόπιν υποδείξεως των ιατρών και φυσικά τις αντενδείξεις τους. Αν ήταν κάτι τόσο απλό όσο νομίζει η πλειοψηφία, θα μπορούσε ο καθένας να παριστάνει το φαρμακοποιό και να ανοίξει ένα δικό του φαρμακείο.
Μέσα σε αυτόν τον παραλογισμό της ελληνικής κοινωνίας, όπου ο καθένας μπορεί να βγει και να πει την “αρλούμπα” του χωρίς να έχει καμία επίπτωση, υπάρχουν οι φωνές που χωρίς καμία γνώση, χωρίς καμία επιστημονική κατάρτιση, χωρίς καμία ευθύνη για το κακό που μπορεί να προκαλέσουν, υποστηρίζουν με πάθος το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ενεργητική από την παθητική φωνή στον γραπτό λόγο, έχουν λόγο στην τεχνολογία mRNA, που ενδεχόμενα να είναι η ανακάλυψη του αιώνα μας. Αυτό μάλιστα που αντιτάσσουν ως επιχείρημα είναι ότι θα μας ελέγχουν τη σκέψη και θα μας αλλοιώσουν το DNA!
Ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει στον Άγιο Βασίλη, στα πράσινα εξωγήινα ανθρωπάκια, στα τελώνια και στα ξωτικά, στις νεράιδες και στο Τέρας του Λόχνες. Αυτό που πιστεύει όμως είναι εντελώς διαφορετικό από μια διαδικασία η οποία επήλθε μέσα από μια επιστημονική τεκμηριωμένη μέθοδο. Τα εμβόλια έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές τους δύο τελευταίους αιώνες. Υπάρχουν αριθμοί που το τεκμηριώνουν. Αν κάποιος δε θέλει να βάλει εμβόλιο επειδή έχει παρενέργειες είναι δικαίωμά του. Με το ίδιο σκεπτικό μπορεί να αρνηθεί τον αντιτετανικό ορό αν τρυπηθεί με σκουριασμένο σύρμα και να πάει να συναντήσει το δημιουργό του πρόωρα.
Το τι θα κάνει ο καθένας στη ζωή του είναι θέμα επιλογών. Το να προσπαθεί όμως να μας πείσει ότι η πανδημία θα περάσει με προσευχή στην έρημο και ότι όλοι όσοι ασπαζόμαστε τα επιτεύγματα της επιστήμης είμαστε κοπάδι με προβατίνες είναι πλέον ενοχλητικό. Και εν πάση περιπτώσει κάποιοι προτιμούμε να “βελάζουμε” έχοντας την υγεία μας παρά να ζούμε μέσα σε μια ψευδαίσθηση ότι κάτι που θα μας σώσει τη ζωή περιέχει τσιπάκια ελέγχου της σκέψης. Άσχετα αν για να σου ελέγχουν τη σκέψη, χρειάζεται να μπορείς να την παράξεις.
ΥΓ. Προφανώς οι φαρμακευτικές παράγουν φάρμακα για να έχουν κέρδη. Ευτυχώς μέσα από τον αγώνα του κέρδους σώζονται ζωές. Δυστυχώς όσοι δεν έχουν τα απαραίτητα, δεν έχουν πρόσβαση στη σωτηρία.
--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
