Γιώργος Χιωτάκης,... τα λεγόμενα του σηματοδότες ζωής - Γράφει ο Αγαπητό Ξάνθης, αρχιτέκτονας

Σήμερα λίγο μακρύτερα από τις ημέρες συγκίνησης γράφω αντί επικήδειου, για τον Γιώργο Χιωτάκη, τον άνθρωπο, τον ποιητή, τον στοχαστή, τον οικογενειάρχη, τον πολιτικό.
Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις το πολυποίκιλο έργο του σε λίγες γραμμές, όμως μπορείς να εκδηλώσεις το κοινωνικό του αποτύπωμα σε μερικές λέξεις μέσα από εμπειρίες, γεγονότα και λεγόμενα του.
Τον γνώρισα από την σχέση με τον πατέρα μου και μέχρι και τα βαθιά του γηρατειά κρατούσε τις αξίες του. Κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια είναι οι λέξεις που συντρέχουν στη σκέψη μου. Επιζητούσε το δίκαιο και την αλήθεια για να αποδείξει την μεγαλοθυμία του. Με το κύρος του δόμησε μια οικογένεια πάνω στην εντιμότητα και την αγάπη. Αξίες διαχρονικές, γεμάτες ευπρέπεια και αλληλεγγύη.
Γράφει: «όμως οι έντιμοι μόνοι, πτωχοί τω πνεύματι,  στην ερημιά βιώνουν και τους «βάρβαρους» να φανούν, όλο και περιμένουν, το έργο το τρισάθλιο να το ολοκληρώσουν».
Εξέπεμπε μια ανωτερότητα στο λόγο του, μια πειστικότητα στην ειλικρίνεια του κατατάσσοντας του μέτριους στους διαχειριστές προς αποφυγή.
Γράφει: «Το μέτριο πολύ να ξεπεράσεις πρέπει, στην κορυφή να φτάσεις, την επιείκεια και την κατανόηση κτήμα δικό σου να τις κάνεις. Αν στο μέτριο περιοριστείς την ύπαρξη σου κολοβώνεις, τα φτερά της ψυχής σου ψαλιδίζεις, τα υψηλά και τα ανώτερα της στερείς, τη μεγαλοψυχία της αφαιρείς, στη μικρότητα και στην ασημαντότητα την περιορίζεις. Τέτοιο κακό στον εαυτό σου μη το κάνεις. Μπορείς και πρέπει απ΄ τα χαμηλά να ξεφύγεις και στα ανώτερα ηθικά και πνευματικά δώματα την ύπαρξη σου να οδηγήσεις!»
Ήταν Άνθρωπος γεμάτος ενδιαφέρον για τα κοινά, ενεργός πολίτης για αυτό αναμείχθηκε με την πολιτική προσφέροντας τον απέραντο σεβασμό για τον διπλανό του στον δημόσιο στίβο.
Γράφει: «Ευγενική ψυχούλα ελληνική του φτωχού του συνανθρώπου σου τον πόνο νοιώθεις, τις ευαίσθητες χορδές της μεγάλης καρδιά σου το συναίσθημα αγγίζει κι αμέσως σπεύδεις βοήθεια κι αγάπη πολλή να προσφέρεις τον πόνο ν΄ απαλύνεις, τη χαρά και το γέλιο απλόχερα να δώσεις, το Δίδαγμα Εκείνου πράξη να το κάνεις, Άνθρωπος είσαι αγνέ συμπολίτη!»
Ήταν δημιουργικός, πρεσβεύοντας για την εποχή του την «Αλλαγή» ενός στείρου συστήματος, μιας καθεστωτικής αντίληψης ότι τα νερά είναι καλύτερα να μην τα ταράσσεις. Ήταν ο πλοηγός της νίκης της ηθικής και της αποκλίνουσας σκέψης.   
Γράφει: «Στην άμμο τα όνειρα σου να μην τα γράφεις ούτε τους πόθους σου στην άμμο να τους κρύβεις.
Εις την καρδιά και  στη ψυχή πύργους και κάστρα υψηλά και όμορφα να χτίζεις, ν΄ ανεγείρεις κι ότι πολυτιμότερο εκεί να το εναποθέτεις».
Και σαν ήρεμος ταξιδευτής που βρήκε την Ιθάκη του, στο απάνεμο λιμάνι με γαλήνια διάθεση παρέδωσε την «προίκα» του στους συνεχιστές με ευθύνη λόγου και πράξης.
Γράφει:  «Η γαλήνη της ψυχής του ανθρώπου που προς το τέρμα του δρόμου του πορεύεται, στο πρόσωπο και στη συμπεριφορά του με τρόπο έκδηλο καθρεφτίζεται.
Με συναίσθηση βαριά πως στην αιωνιότητα βαδίζει, την ύπαρξη του ολόκληρη για το μεγάλο, ατελείωτο ταξίδι με καρτερία και ηρεμία προετοιμάζει.
Γαλήνη, σοφία, συνείδηση ήσυχη, στον σκεπτόμενο άνθρωπο τα γηρατειά χαρίζουν, μακριά από τις κακίες του κόσμου τον οδηγούν και σε υπέρτερα, ανώτερα δώματα το πνεύμα και τη σκέψη του τοποθετούν».
Για μένα ο Γιώργος Χιωτάκης αποτελεί το φάρο της ευθυκρισίας και της τιμιότητας, κοινωνικό αποτύπωμα για τους νεώτερους για μια κοινότητα ισότητας και δικαίου.
Γραφώ στον ενεστώτα γιατί πιστεύω ότι οι νεκροί πεθαίνουν όταν λησμονούνται και καταγράφονται στον αόριστο.   
Ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, τα λεγόμενα του σηματοδότες ζωής…