Αποκλεισμοί από τις σχολικές αίθουσες μάσκες και αντισηπτικά στα σχολεία της Ρόδου
- Κανονικά στον τίτλο του άρθρου μου ήθελα να προσθέσω ότι ζούμε στην Covid-19 εποχή αλλά νομίζω ότι είναι περιττό, πρώτον γιατί το νέο πάλιωσε και δεύτερον γιατί αποκλεισμοί και μάσκες υποκρισίας υπήρχαν πάντα. Δεν με νοιάζει ποιος θα στεναχωρηθεί ή ποιος θίγεται από την κατάσταση γιατί οι αποκλεισμοί από είναι ένα φαινόμενο της κοινωνίας μας που μάλλον δεν θεραπεύεται ούτε με πανδημίες ούτε καν με τις επτά πληγές του Φαραώ.
Υπάρχουν σχολεία στη Ρόδο μας ακόμα και σήμερα εν αναμονή δεύτερου κύματος της Πανδημίας μερικοί μαθητές αντιμετωπίζονται σαν να πρόκειται να πρέπει να δοκιμαστούν στον υπέρμετρο βαθμό όχι για τις αντοχές τους στο μαθησιακό περιβάλλον ή για την ανθεκτικότητα του οργανισμού τους στον Κορωνοϊό, κυρίως στις καιρικές συνθήκες αυτές που πρόκειται ν’ αντιμετωπίσουν τον χειμώνα κάνοντας μάθημα στις αυλές των σχολείων σαν να πρόκειται να εκπαιδεύσουμε βρατραχανθρώπους.
Τα παιδιά που αναγκάζονται να κάνουν το μάθημά στο προαύλιο και στους διαδρόμους των σχολείων δεν τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης με τα υπόλοιπα παιδιά που κάνουν το μάθημά τους στις τάξεις. Η δομή της τάξης έχει σχεδιαστεί για να επιτευχθούν συγκεκριμένοι μαθησιακοί στόχοι. Οι σχολικές τάξεις λειτουργούν σαν τα κουκούλια της πεταλούδας όπου γίνονται όλες οι απαραίτητες διεργασίες προκειμένου οι μαθητές να μπορέσουν να ολοκληρώσουν όχι μόνο τις γνώσεις τους αλλά και την προσωπικότητά τους και να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα τους. Υπάρχουν επιστημονικές θεωρίες σχετικά με τη διδασκαλία σε τάξεις που εφαρμόζονται ή όχι πολλές φορές. Οι μαθητές αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με τη βοήθεια της ενσυναίσθησης μπορούν να εξελιχθούν και στη συνέχεια να βγουν στην κοινωνία μας όντως καλύτεροι άνθρωποι.
Στην εποχή μας έχουμε μεριμνήσει για τη χορήγηση των μασκών, αντισηπτικών, απολυμάνσεις και αλλά δεν μεριμνήσαμε για την δημιουργία επιπλέον χώρων διδασκαλίας σε περιπτώσεις που δεν υπάρχουν χώροι για να κάνουν το μάθημά τους τα παιδιά μας. Οι μαθητές δηλαδή να φοράνε μάσκες και να καθαρίζονται με αντισηπτικά αλλά να κάνουν το μάθημά τους έξω στο προαύλιο μέσα στη σκόνη. Παράλογο δεν ακούγεται αυτό; Στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν ξέρω αν ισχύει δεν μιλάω για την ιδιωτική εκπαίδευση γιατί λογικά οι περισσότεροι που έχουν σχέση με την ιδιωτική εκπαίδευση μαθητές ή γονείς να έχουν λύσει το πρόβλημα αυτό και ενδεχομένως να μην τους ενδιαφέρει. Τα παιδιά είναι οι μελλοντικοί πολίτες και το μέλλον του τόπου μας. Απαιτούμε σεβασμό και δεν δείχνουμε σεβασμό όταν δεν προβλέπουμε να κάνουν μάθημα σε τάξεις. Από μία άλλη οπτική είμαστε και ιδιαιτέρως τυχεροί γιατί δεν έχουν ξεκινήσει οι βροχές.
Για τα συναισθήματα των μικρών παιδιών νομίζω όλοι λίγο πολύ τα γνωρίζουμε. Αρκετά παιδιά άλλωστε μπορεί ν’ ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού και να έχουμε την απαίτηση να φοράνε τις μάσκες τους να καθαρίζονται με αντισηπτικό αλλά να κάνουν μάθημα σε ακατάλληλες σχολικές αίθουσες ή σε διαδρόμους είτε ακόμα και στο προαύλιο του σχολείου τους. Αυτό δεν είναι η κοινή λογική. Αυτό είναι ένας Γολγοθάς γονέων και μαθητών για την επιβίωσή τους στα σχολικά τους χρόνια. Περιμένουμε να βγάλουμε παιδιά που δεν έχουν απωθημένα μετά από αυτά που δεν τους προσφέρουμε, να έχουμε υγιείς ψηφοφόρους, μιλάμε για ισότητες, ανισότητες, διακρίσεις, αδικίες, εκπαίδευση και για μελλοντικές κοινωνίες. Ας καταργήσουμε τους τίτλους εκπαίδευσης, παιδείας, ισότητας κλπ. Δεν μας αξίζουν αν δεν μπορούμε να προσφέρουμε τ’ αυτονόητα και ας μετονομάσουμε το σχολείο σε παιχνίδι επιβίωσης για δυνατούς παίχτες. Το άρθρο αφιερώνεται σε όλα τα παιδιά που δεν κάνουν μάθημα σε σχολικές τάξεις στη Ρόδο.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
Απόφοιτη Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών
Πανεπιστημίου Αιγαίου
Απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ Ρόδου
