Είναι η ομορφιά του νησιού μας απαράμιλλη. Η φύση, οι ακτές, τα δέντρα, τα πάρκα, τα μνημεία μας, το μεσογειακό κλίμα, ο ήλιος, ο ουρανός, η θάλασσα, τα σύννεφα. Όπου κι αν κοιτάξεις ομορφιά και μόνο. Ο φυσικός πλούτος και το περιβάλλον του νησιού μας είναι ξεχωριστός. Υπάρχουν κι αυτές οι λεπτομέρειες γύρω μας που όταν τις αντικρίζουμε, αλλάζει η διάθεσή μας μέσα στο άγχος της καθημερινότητάς μας. Τελικά, είναι το αποτέλεσμα μιας διαρκούς προσπάθειας για επιβίωση, είναι τα δέντρα της πόλης μας. Στέκουν αγέρωχα κι υπέροχα με το πλούσιο φύλλωμά τους που φιλοξενεί ένα σωρό πτηνά, χελιδόνια, σπουργίτια, περιστέρια κ.ά. Τα τελευταία βρίσκουν καταφύγιο για τις φωλιές τους.
Σε όλα τα σημεία της πόλης υπάρχουν όμορφα δέντρα με πλούσια φυλλώματα μερικά φέρουν και όμορφα λουλούδια, αυτά θα ταΐσουν τις μέλισσες την άνοιξη, κι όλα αυτά μέσα στην καρδιά της πόλης μας, με τα υπέροχα σχέδια που έχουν φτιάξει τα κλαδιά και τα φυλλώματά τους. Τα δέντρα της πόλης μας εκτός από την ομορφιά και την ιστορία τους, γιατί πλέον είναι αιωνόβια, προσφέρουν όμορφη σκιά ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Επίσης με τις ρίζες τους μας προστατεύουν από τις πλημμύρες και παράλληλα φιλτράρουν τα νερά. Ο συνδυασμός δέντρων και βοτάνων παντού σε κάθε σημείο της πόλης προσφέρει γαλήνη, ηρεμία.
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ότι σε πολλά σημεία της πόλης και εκτός της πόλης, τα δέντρα που βρίσκονται στα πεζοδρόμια έχουν προσαρμόσει το φύλλωμά τους έτσι ώστε να μοιάζουν με καμαρωτά εναέρια τούνελ που θυμίζουν τις εισόδους της μεσαιωνικής πόλης. Εντυπωσιάζει η φύση καθώς προσαρμόζεται στον άνθρωπο και τον προστατεύει χωρίς να τον ενοχλεί. Μάλιστα μοιάζει πάρα πολύ σαν να θέλει το ένα δέντρο από τη μια πλευρά του δρόμου να φθάσει και ν’ αγκαλιάσει το άλλο στην απέναντι πλευρά. Είναι πραγματικά τόσο όμορφα μοιάζουν σαν να υπάρχουν παντού όμορφες πύλες από φυλλώματα δέντρων.
Βέβαια δεν ξέρω αν και κατά πόσο το αξίζουμε, να μας προστατεύουν τόσο πολύ. Τα δέντρα της πόλης μας χαρίζουν τόσα να νιώθουμε αλλά δεν τ’ αντιλαμβανόμαστε άμεσα. Αντιθέτως νομίζω πως αντί να πληρώνουμε πίσω στη φύση το καλό που μας προσφέρει μάλλον την πληγώνουμε..
Δεν ξέρω που ν’ αναφερθώ στην πράξη μας ή στην παράληψη και τι είναι πιο σημαντικό, γιατί η παράληψη είναι κι αυτή μια πράξη. Προσπαθούμε να ομορφύνουμε έναν δρόμο αλλά δεν κλαδεύουμε σωστά ένα δέντρο. Άλλες φορές αμελούμε να περιποιηθούμε ένα δέντρο με συνέπεια οι ρίζες και ο κορμός να επιβάλλονται στο τσιμέντο και κατ’ επέκταση στα πεζοδρόμια. Είναι η ανάγκη της φύσης για επιβίωση και ανάπτυξη, όπως ακριβώς κι εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ίδια ανάγκη. Άραγε μπορούμε να συνυπάρξουμε; Θεωρώ σωστό να μεγαλώνουμε τα πεζοδρόμια παρά να κόβουμε τα δέντρα. Επίσης να προσέχουμε στο κλάδεμα των δέντρων γιατί χαλάμε τη φυσική τους ανάπτυξη και την καλαισθησία τους. Η φύση είναι ποιητικά πλασμένη απ’ το Δημιουργό της, τα δικά μας δημιουργήματα πολλές φορές ακαλαίσθητα. Στην φύση είμαστε αλληλοεξαρτώμενοι δεν είμαστε μόνοι, κι όταν η φύση μας χαρίζει τα δώρα της πρέπει να τη σεβόμαστε.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
Απόφοιτη Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών Πανεπιστημίου Αιγαίου
Απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ Ρόδου
