Γράφει ο δικηγόρος Ιωάννης.Σ.Κουμπιάδης
( για το VERENA)
(«ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν» «ευτυχής όποιος γνωρίζει ιστορία» , Ευριπίδης, Αρχαίος Έλλην Τραγικός) .
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ
Επειδή πολύ πια μας έχουν «ζαλίσει τον έρωτα» κάποιοι από τους απέναντι αξιωματούχους- κυβερνώντες του φίλου γείτονα Τουρκικού Λαού και κάποτε πρέπει να τελειώνουμε με τις ανόητες «κορώνες» τους , μετά και τις τελευταίες συστηματικά απαράδεκτες και ανεπίδεκτες κάθε λογικής παραληρηματικές ανιστόρητες δηλώσεις του κυρίου Ακάρ και της παρέας του , με την πιο επιεική έκφραση , αφού οι εν λόγω νεόκοποι αξιωματούχοι ούτε είχαν , έχουν ή θα αποκτήσουν ποτέ μάθηση ιστορίας κι αν ακόμη έχουν διαβάσει, σε μόνιμη σχεδόν καθημερινή βάση προκλητικά διαστρεβλώνουν την ιστορική αλήθεια , στην οποία αδιαλείπτως και ακαταπαύστως βιαιοπραγούν αναισχύντως . Γι΄ αυτό η Διεθνής Κοινότητα αναλαμβάνει πλέον την Ιστορική Ευθύνη απέναντι στο μικρό κράτος μας , αλλά και το μεγάλο Ελληνικό Εθνος , από τα αρχαιότερα του κόσμου , που αποτελεί πανθομολογουμένως και αδιαμφισβήτητα την κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού και της δημοκρατίας . Ας μάθουν λοιπόν, εν πρώτοις , για τον Αρχαίο Ελληνικό Αποικισμό, ο οποίος πραγματοποιήθηκε σε δύο φάσεις : α) από τα μέσα του 11ου μέχρι τα τέλη του 9ου αιώνα π.( Α΄ Ελληνικός Αποικισμός) και β) Από τα μέσα του 8ου μέχρι το τέλος του 6ου αιώνα π.Χ (Β΄ Ελληνικός Αποικισμός).
Ειδικότερα: α. Α΄ Ελληνικός Αποικισμός: αα. Στον Α΄ Ελληνικό Αποικισμό πρώτα μετανάστευσαν οι Αιολείς, οι οποίοι κατοικούσαν στην σημερινή Θεσσαλία και Βοιωτία, ενώ οι Ίωνες πριν μεταναστεύσουν κατοικούσαν στην Αττική, στην Εύβοια και στη βόρεια Πελοπόννησο και ο λόγος οφείλετο στην μεγάλη πίεση που τους ασκείτο από την κάθοδο των Δωριέων και την εξ αιτίας αυτής στενότητα του χώρου που τους απέμεινε μη επαρκούς πλέον για να αναπτύξουν , όπως πριν , την γεωργοκτηνοτροφική οικονομία και έτσι αναγκάστηκαν μεγάλες ομάδες των Ελλήνων αυτών, στην αρχή των Αιολέων και στη συνέχεια των Ιώνων να μεταναστεύσουν σταδιακά προς την Ανατολή και τις δυτικές ακτές της Μικράς Ασίας. Ετσι ο Α΄ Ελληνικός Αποικισμός , ο οποίος πραγματοποιήθηκε διαδοχικά από τα μέσα του 11ου μέχρι τα τέλη του 9ου αιώνα π.Χ , με πρώτους τους Αιολείς, οι οποίοι αποίκησαν αρχικά τα νησιά Λέσβο (πατρίδα της ποιήτριας Σαπφούς), όπου , κατά μαρτυρία του ιστορικού Ηρόδοτου , ίδρυσαν τις πόλεις Μυτιλήνη, Μήθυμνα, Ερεσός, Πυρρά, Αρίσβη και Άντισσα. Τένεδο και τις Εκατόννησους (τα σημερινά Μοσχονήσια). Αργότερα ίδρυσαν αποικίες στο απέναντι και βόρειο τμήμα των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας., με κυριότερες πόλεις , πάλι κατά μαρτυρία του ιστορικού Ηρόδοτου : Τις Αιγές, την Αιγειρόεσσα, την Γράνεια, την Κίλλα, την Κύμη, την Αιολίδα, την Μύρινα, το Νέο Τείχος,τηνη Πιτάνη, την Σμύρνη (για ορισμένους συγγραφείς πιθανολογείται ως η πατρίδα του ποιητή Ομήρου, η οποία αργότερα κατακτήθηκε δε από τους Ίωνες) και την Τήμνο. Βορειότερα στην περιοχή της Τρωάδος ίδρυσαν πόλεις πάλι κατά μαρτυρία του ιστορικού Ηρόδοτου , όπως : τα Γάργαρα, την Άσσος, την Άνταδρος, την Κεβρή, την Σκήψις, τα Νεάνδρεια και την Πιτύεια. Ονόμασαν δε Αιολίδα την περιοχή , η οποία εκτεινόταν παραλιακά από τα στενά του Ελλησπόντου (Δαρδανέλια) μέχρι τον Έρμο ποταμό στην περιοχή της Σμύρνης, η πόλη της οποίας κατά τους αρχαϊκούς χρόνους γνώρισε μεγάλη ακμή . . ββ)Μετά τους Αιολείς ακολούθησαν οι Ίωνες , οι οποίοι αποίκησαν το νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων (εκτός από τη Μήλο και τη Θήρα), τα νησιά Χίος, Σάμος, Ικαρία και το κεντρικό τμήμα των μικρασιατικών παραλίων και ίδρυσαν πόλεις με κυριότερες , πάλι κατά μαρτυρία του ιστορικού Ηρόδοτου: την Μίλητος (πατρίδα του μαθηματικού και φιλοσόφου Θαλή, του Αναξιμένη και του Αναξίμανδρου), την Μυούς, την Πριήνη (πατρίδα του Βία, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας), την Έφεσο (πατρίδα του φιλοσόφου Ηρακλείτου), την Κολοφώνα (πατρίδα του φιλοσόφου Ξενοφάνη, του ζωγράφου Απελλή και του ιστορικού Κλείταρχου), την Λέβεδο , την Τέως (πατρίδα του λυρικού ποιητή Ανακρέοντα), τις Κλαζομενές (πατρίδα του φιλοσόφου Αναξαγόρα), τις Ερυθρές, την Φώκαια και το Νότιον. Οι Ίωνες αποίκησαν το νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων (εκτός από τη Μήλο και τη Θήρα), τα νησιά Χίος, Σάμος, Ικαρία και το κεντρικό τμήμα των μικρασιατικών παραλίων. Οι κυριότερες πόλεις που ίδρυσαν, πάλι κατά μαρτυρία του ιστορικού Ηρόδοτου ήταν: η Μίλητος (πατρίδα του μαθηματικού και φιλοσόφου Θαλή, του Αναξιμένη και του Αναξίμανδρου), η Μυούς, η Πριήνη (πατρίδα του Βία, ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας), η Έφεσος (πατρίδα του φιλοσόφου Ηρακλείτου), η Κολοφώνα (πατρίδα του φιλοσόφου Ξενοφάνη, του ζωγράφου Απελλή και του ιστορικού Κλείταρχου), η Λέβεδος, η Τέως (πατρίδα του λυρικού ποιητή Ανακρέοντα), οι Κλαζομενές (πατρίδα του φιλοσόφου Αναξαγόρα), οι Ερυθρές, η Φώκαια και το Νότιον. Η περιοχή που αποίκησαν ονομάστηκε Ιωνία και παραλιακά εκτεινόταν από τις εκβολές του ποταμού Έρμου στα βόρεια μέχρι την Αλικαρνασσό (πατρίδα του πατέρα της ιστορίας Ηροδότου) στα νότια. Στα δυτικά βρεχόταν από το Αιγαίο πέλαγος, ενώ στα ανατολικά συνόρευε με την περιοχή της Λυδίας. Αναπτύχθηκαν δε οι Ιωνικές πόλεις περισσότερο από τις υπόλοιπες πόλεις της Μικράς Ασίας. Με τον όρο Ελληνική Ιωνία εννοούσαν αργότερα ολόκληρα, κατά μήκος, τα δυτικά παράλια της Μ. Ασίας. Οι περισσότερες πόλεις εξελίχθηκαν σε σημαντικά ΕΛΛΗΝΙΚΑ εμπορικά και πολιτιστικά κέντρα.
Β΄ Ελληνικός Αποικισμός.
Από τα μέσα του 8ου μέχρι το τέλος του 6ου αιώνα π.Χ ακολούθησε ο Β΄ Ελληνικός Αποικισμός. Με τον μεγάλο αυτό αποικισμό, οι αρχαίοι Έλληνες εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα (Εύξεινος Πόντος) και σ΄ αυτόν τον αποικισμό πήραν μέρος και πολλές πόλεις της Αιολίδας και της Ιωνίας όπως η Φώκαια, η Κύμη, η Έφεσος και η Μίλητος η οποία διέθετε ογδόντα αποικίες κυρίως στον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο.
