Η ΡΟΔΟΣ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ-Η πρόκριση της Ρόδου στην επόμενη φάση για τη διεκδίκηση της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021 ήταν ένα ιδιαίτερα χαρμόσυνο γεγονός στις μέρες που διανύουμε. Είναι άξια συγχαρητηρίων όλη η ομάδα που δούλεψε μεθοδικά για την επίτευξη αυτού του στόχου. Η μέχρι τώρα επιτυχία στέλνει παράλληλα το μήνυμα πως μόνο διεκδικόντας με οργάνωση και πρόγραμμα κατορθώνει κάποιος μεγάλα πράγματα.
Το γεγονός όμως ότι προκριθήκαμε στην επόμενη φάση δημιουργεί μεγαλύτερες ευθύνες σε όλους, τόσο στους ιθύνοντες όσο και στους πολίτες, που καλούμαστε πλέον εμπράκτως να αποδείξουμε ότι είμαστε ικανοί και άξιοι να φέρουμε έναν τέτοιο τίτλο. Το είχα επισημάνει και σε παλαιότερη τοποθέτησή μου ότι ο πολιτισμός του νησιού αποτυπώνεται σε κάθε γωνιά και σε κάθε δραστηριότητα. Ο πολιτισμός είναι μια σύνθεση πραγμάτων. Είναι αντίληψη της τέχνης, είναι περιβαλλοντική συνείδηση, είναι φιλοζωΐα, είναι σεβασμός στη διαφορετικότητα, είναι αλληλεγγύη, είναι αξιοκρατία, είναι αθλητικό ιδεώδες, είναι πρωτίστως παιδεία.
Επίσης διεκδικόντας κάτι τόσο σημαντικό, το εγώ οφείλει να συνθλίβεται κάτω από το βάρος του εμείς. Αυτή η υπόθεση δεν είναι μια ευκαιρία για προβολή λίγων, είναι η ευκαιρία για μια μεγάλη στροφή στην καθημερινότητα αυτού του τόπου. Διεκδικόντας την πολιτιστική διάκριση, οφείλουμε όλοι να υιοθετήσουμε μια διαφορετική νοοτροπία, να αναδείξουμε τις παραδόσεις μας και παράλληλα να δώσουμε ένα ξεκάθαρο στίγμα μιας σύγχρονης κουλτούρας, που δεν θα είναι μόνο φολκλόρ και αυτοσχέδιες ψησταριές με σουβλάκια.
Ο τόπος μας έχει το μοναδικό προνόμιο, την ευλογία, να διαθέτει αναρίθμητες γωνιές ασύγκριτης ομορφιάς, οι οποίες χρειάζονται μερικές παρεμβάσεις για να αναδειχθούν. Αν όλοι μας συντονισμένα εργαστούμε στην κατεύθυνση αυτή, τότε ακόμα κι αν δεν επιτευχθεί ο τελικός στόχος της υποψηφιότητας, θα έχουμε ήδη καταφέρει να κάνουμε τη Ρόδο μας ένα θέλγητρο για κάθε επισκέπτη. Αυτό δηλαδή που ήταν κάποτε και που πάση θυσία οφείλουμε να κατορθώσουμε ξανά.
Προφανώς και δεν είναι μια εύκολη υπόθεση κάτι τέτοιο. Όπως δεν είναι αποκλειστική ευθύνη των αρχών. Ευθύνη όμως των διοικούντων είναι να βελτιώσουν την επικοινωνία με τους πολίτες. Να δώσουν λόγο χωρίς διακρίσεις σε κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη αυτού του τόπου που έχει κάτι να προσθέσει σε αυτό το οικοδόμημα. Να επιδιώξουν ακόμα και την καλόβουλη κριτική που θα προβλέψει τυχόν αστοχίες.
Αν οι πολίτες νιώσουν το όλο εγχείρημα σαν μια συνολική προσπάθεια, τότε όλα θα γίνουν ευκολότερα. Αυτή τη στιγμή δε συμβαίνει κάτι τέτοιο και είναι κάτι που θα έπρεπε να απασχολεί ιδιαίτερα τους διοργανωτές. Πιθανόν να χρειάζεται μια πιο στοχευμένη και ευαισθητοποιημένη καμπάνια. Όπως για παράδειγμα κάτι ανάλογο με την Ολυμπιάδα. Όταν η Αθήνα κέρδισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 όλοι οι Έλληνες ένιωσαν ένα ρίγος να τους διαπερνά. Θεώρησαν το όλο εγχείρημα εθνική υπόθεση, παρά την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος. Τις ημέρες των Αγώνων όλοι φόρεσαν τα καλά τους και έβγαλαν το καλύτερο πρόσωπο της χώρας προς τα έξω. Και μόνο αυτό ήταν ένα μεγάλο κέρδος για όλη τη χώρα.
Αν όλοι οι Ροδίτες θεωρήσουμε προσωπική υπόθεση να έχει το νησί μας την εικόνα που του αξίζει, αν όλοι μας αναδείξουμε στους δρόμους και στις γειτονές μας την ομορφιά, αν βγάλουμε προς τα έξω εκείνη την παροιμιώδη φιλοξενία που ακουγόταν σε όλα τα πέρατα της οικουμένης, αν κάνουμε τους επισκέπτες μας να μας ζηλεύουν που έχουμε την τύχη να μένουμε εδώ, τότε η Ρόδος δεν θα είναι πολιτιστική πρωτεύουσα για μια χρονιά αλλά για πάρα πολλά χρόνια. Αυτό της αξίζει και κανείς μας δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος με κάτι λιγότερο.
--
Aπό τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
