ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ
-Πάνω από εβδομήντα πέντε χιλιάδες πυρκαγιές από την αρχή του έτους κατακαίνε τα Δάση του Αμαζονίου, ενός από τους τελευταίους πνεύμονες του πλανήτη και από τα τελευταία οικοσυστήματα της Γης με σπάνια ζώα και φυτά. Και φυσικά οι πυρκαγιές αυτές δεν εκδηλώνονται από μόνες τους. Κάποιες μπορεί να αποδίδονται σε φυσικά αίτια. Το μεγαλύτερο ποσοστό τους όμως οφείλεται καθαρά στον ανθρώπινο παράγοντα.
Δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον για εγκληματική αμέλεια. Πρόκειται για έγκλημα εκ προμελέτης με τη βλακεία να δεσπόζει και να γίνεται περισσότερο επικίνδυνη από ποτέ. Κάποιοι βλέπουν τα Δάση του Αμαζονίου και ειδικότερα το περιβάλλον ως επενδύσεις που θα τους επιφέρουν τεράστια κέρδη. Δυστυχώς για όλους μας, οι άνθρωποί τους βρίσκονται ήδη σε πολύ υψηλά ιστάμενες θέσεις. Θεωρώντας μια καλοστημένη απάτη την κλιματική αλλαγή, έχουν “δώσει το πράσινο φως” στους πιο στυγνούς “επενδυτές” για να δράσουν ανεξέλεγκτα καταπατώντας τις διεθνείς συνθήκες. Δεν είναι πλέον θεωρίες συνωμοσίας. Είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Η δράση της ανθρωπότητας μέσα σε λιγότερο από έναν αιώνα τείνει να καταστρέψει ένα περιβάλλον που χρειάστηκε πολλαπλάσιους για να δημιουργηθεί. Κατορθώσαμε να μολύνουμε τα ποτάμια και τις θάλασσες με υλικά που θα χρειαστούν χιλιάδες χρόνια για να αφομοιωθούν. Καταστρέψαμε παρθένα δάση για να τα μετατρέψουμε σε μεγαλουπόλεις, ενώ τα δέντρα τα κάναμε ξυλεία και χαρτί που σπαταλάμε αλόγιστα. Τα απόβλητα μας, στερεά, υγρά και αέρια, μόλυναν με τη σειρά τους έδαφος, νερά και αέρα. Αμφιβάλλετε ακόμα ότι είμαστε ο νούμερο ένα κίνδυνος για τον πλανήτη;
Πιθανόν κάποιοι εξακολουθούν να είναι αδιάφοροι σχετικά με τις επιπτώσεις της ρυπογόνας ανθρώπινης δραστηριότητας στο περιβάλλον, με την κατασπατάληση των φυσικών πόρων αλλά και με την κλιματική αλλαγή που ήδη άρχισε να φαίνεται. Αυτή η σημερινή αδιαφορία θα είναι η τιμωρία των απογόνων τους, ίσως και πολύ σύντομα η δική τους. Και η δική μας.
Θεωρητικά ο άνθρωπος ως το μόνο νοήμον πλάσμα του πλανήτη, με αξιοζήλευτα επιτεύγματα, θα έπρεπε ήδη να έχει φροντίσει το ίδιο του το σπίτι. Αντ’ αυτού δεν έδειξε καμία ευαισθησία μέχρι τη στιγμή που οι συνέπειες έφτασαν στο κατώφλι του. Η καταστροφή του οικοσυστήματος άρχισε σιγά σιγά να γυρνάει πάνω μας. Φονικές πλημμύρες, καύσωνες, επανεμφάνιση ασθενειών είναι λίγα μόνο απ’ αυτά που έπονται.
Έχοντας μας κυριεύσει η μεγαλομανία και η αλαζονεία ότι είμαστε παντοδύναμοι, ξεχνάμε ότι μέσα στο χωροχρόνο η δράση μας αποτελεί μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου. Ξεχνάμε επίσης ότι και να εξαφανιστούμε, δεν θα μας κλάψει κανείς μετά από την αυτοκτονία που θα έχουμε διαπράξει. Η φύση θα βρει τον τρόπο να μας αντικαταστήσει και πολύ πιθανόν με κάποιο άλλο πιο σοφό ον που δεν θα προσπαθήσει να την ξαναπληγώσει.
Είναι να αναρωτιέται κάποιος αν αξίζουμε την πολυτέλεια να κατοικούμε πάνω σ’ έναν τόσο υπέροχο πλανήτη. Απ’ όσο φαίνεται όμως έχουμε λάβει σοβαρότατα υπόψη το ενδεχόμενο να αυτοκτονήσουμε μαζικά. Δεν υπάρχει καμία άλλη λογική εξήγηση γιατί δεν έχουμε λάβει ακόμα μέτρα κατά της οικολογικής καταστροφής από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Διότι συνοψίζοντας τα όλα αυτά που έχουμε προκαλέσει στον πλανήτη μας, είμαστε και επίσημα το πιο επικίνδυνο καταγεγραμμένο είδος πάνω στη Γη.
Όταν δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε ούτε την ομορφιά του ούτε τη σημασία του για την ίδια μας τη ζωή, τότε θα ήταν πραγματικά μια σοφή λύση να προκαλέσουμε εμείς οι ίδιοι τον αφανισμό μας. Κάθε μέρα που περνά δημιουργούμε ένα επιπλέον πρόβλημα, το οποίο δεν είμαστε καν σε θέση να επιλύσουμε. Γι’ αυτό και μας αξίζει να αφανιστούμε.
--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
