H κουλτούρα του μασκοφόρου στη Covid -19 εποχή.
- Πριν μερικά χρόνια ή ακόμα καλύτερα πριν ένα χρόνο ακριβώς ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί ότι η χρήση μάσκας από όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες θα ήταν υποχρεωτική για θέμα δημόσιας υγείας του γενικού πληθυσμού στη χώρα μας.
Στα παιδικά μας χρόνια θυμόμαστε τους μασκοφόρους σε κάτι ιστορίες με τον Αλί Μπαμπά και τους σαράντα κλέφτες να φορούν μάσκα οπότε τους ξεχωρίζαμε. Αργότερα στα νεότερα μας χρόνια μπήκε στη ζωή μας η μάσκα ως σύμβολο για τους σούπερ ήρωες των κόμικς και του Χόλυγουντ μετέπειτα, των ταινιών εκείνων που μας συντρόφευαν μέχρι την ύστερη εφηβεία μας. Οι σύγχρονοι ήρωες σήμερα είναι οι γιατροί και το ιατροφαρμακευτικό προσωπικό στα νοσοκομεία της χ ώρας. Σήμερα η χρήση μάσκας γίνεται υποχρεωτική για προφύλαξη του γενικού πληθυσμού από την Πανδημία του Κορωνοιού ή άλλως Covid -19 κι εκεί άρχισαν όλα…
Άρχισαν να ξεσπούν αντιδράσεις για τη χρήση ή μη της μάσκας. Αν είναι ηθικά ορθή ή πολιτικά σωστή ή ακόμα και αν η χρήση της παραπέμπει σε εξισλαμισμό του πληθυσμού. Όλες τις θεωρίες τις έχουμε ακούσει και τις λουζόμαστε καθημερινά είτε στις καθημερινές μας συζητήσεις είτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Άλλες φορές βλέπουμε πάλι τις μάσκες σαν το σύγχρονο φετίχ και η βιομηχανία μόδας έχει εντάξει τη μάσκα στις αγορές.
Η χρήση μάσκας και οι αποστάσεις αφορά εκτός από τη δική μας προστασία και την αποφυγή εξάπλωσης του Κορωνοϊού ο οποίος εξαπλώνεται και με τον αέρα. Το να σεβόμαστε τους γύρω μας έχει να κάνει με το αυτονόητο και την αντίληψη σεβασμού της ίδιας μας της προσωπικότητας και αν το δούμε και από την πλευρά της θρησκείας ο Θεός πρώτα αγάπησε τον άνθρωπο οπότε και έγινε άνθρωπος για να μας το δείξει. Συνεπώς αν δεν σεβόμαστε τους γύρω μας δε σεβόμαστε τον εαυτό μας. Το θέμα είναι τελικά να μπορούμε να συνυπάρξουμε στην ίδια κοινωνία όλοι μας.
Τελικά η χρήση μάσκας είναι σχετική με το σεβασμό μας απέναντι στον συνάνθρωπό μας που υποφέρει από κάποιο «υποκείμενο νόσημα» όπως μάθαμε να λέμε τελευταία, τις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού δηλαδή. Το να μην οδηγάμε μεθυσμένοι, να φοράμε ζώνες ασφαλείας στην οδήγηση, να φοράμε κράνος στην οδήγηση δικύκλων, να μην τρέχουμε, να φοράμε σκουφάκια στην κολύμβηση, κράνη στην ποδηλασία, γυαλιά ηλίου, καπέλο, αντηλιακό, να εμβολιαζόμαστε κλπ είναι τρόποι προφύλαξης από διάφορους κινδύνους άμεσους ή άμεσους. Επίσης η προφύλαξή μας από το αλκοόλ, τις εξαρτήσεις, και το κάπνισμα είναι κι αυτοί τρόποι για να διαφυλάξουμε την υγεία μας αλλά και την υγεία των άλλων. Αλλά και σ’ αυτά υπάρχουν αντιδράσεις.
Βλέπουμε λοιπόν ότι υπάρχουν πολλά θέματα και αντιδράσεις για κάθε μέτρο που μας δημιουργεί μια υποχρέωση. Κάποιοι κυκλοφορούν με μάσκες ιατρικές στο μηχανάκι αλλά δεν φοράνε κράνος ή οδηγάνε ανάποδα στην κυκλοφορία… Αλλού βλέπουμε πεταμένες μάσκες εδώ κι εκεί στους δρόμους, η διασπορά του ιού γίνεται από τον αέρα αν πετάξει τη μάσκα του κάποιος κάτω το πιο πιθανό αυτός που θα πάει να τη μαζέψει ή να περάσει από κει να κολλήσει. Έχουμε δει πεταμένες ιατρικές μάσκες στο βυθό της θάλασσας, στο κύμα, στα όμβρια ύδατα, σε ρυάκια, παντού. Είμαστε για γέλια και για κλάματα μερικές φορές. Μας πειράζει δήθεν η Ισλαμοποίηση και από αυτούς που φωνάζουν οι περισσότεροι προτιμούν άλλου είδους διασκεδάσεις παρά ν’ ανάψουν ένα κερί στην εκκλησία. Είναι αυτό ότι όλα μας ενοχλούν και όλα τα κρίνουμε για να κρίνουμε. Πολλές φορές κοροϊδεύουμε και αυτούς που φορούν μάσκα. Μάθαμε να κρατάμε το χέρι μας μπροστά όταν φταρνιζόμαστε για να μην κολλήσουμε τους άλλους, πόσοι το ξεχνάνε;
Μάθαμε να βλέπουμε το κύμα και να χάνουμε τον ωκεανό. H κοινή λογική μας διδάσκει ότι οι επιπτώσεις του Κορωνοιού είναι σχετικές με μεγάλη οικονομική ύφεση που ήδη φαίνεται στις παγκόσμιες αγορές. Αλλάζει εκτός των άλλων τη συμπεριφορά μας, τις προσωπικές μας σχέσεις, τους όρους εργασίας, την οικονομία και πολλά άλλα.
Ο μέσος άνθρωπος απαιτεί λύσεις για να βελτιωθεί ο τρόπος διαβίωσης, για να μπορεί να ζήσει την οικογένειά του και να σπουδάσει τα παιδιά του. Η επιβίωση και οι αντοχές μιας κοινωνίας εξαρτώνται από την καθημερινή πλέον επιβίωση σε ψυχολογικό, πνευματικό και οικονομικό επίπεδο και όχι σε μακροπρόθεσμα σχέδια, συνωμοσίες και όνειρα των παιδικών μας χρόνων.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
Απόφοιτη Τμ. Μεσογειακών Σπουδών Παν. Αιγαίου
Απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ παρ. Ρόδου
