21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΜΝΗΜΕΣ και ΣΚΕΨΕΙΣ
Οι αναμνήσεις είναι αποτέλεσμα της αναμόχλευσης της μνήμης, μπορει να περάσουν πολλα χρονια,αλλά μερικές μνήμες θέλουν μόνο ένα μικρό σκούντημα για να εμφανιστούν αναμοχλευμένες στον καμβά του σημερα.
Ήμουν μικρός και τώρα ειμαι φορτωμένος στην πλάτη μου μερικά χρονια, εικοσάρης καλά-καλά δεν ήμουν, εκείνο το βράδυ, με βρήκε κάτοικο μαζί με άλλους τέσσερις σε ένα διαμέρισμα, την οδό Απόστολου Παύλου στη Θεσσαλονίκη.
Ηταν ένα βράδυ που άφησε το στίγμα του, στην ιστορία της Νεότερης Ελλάδας,που απόηχος του δεν λέει να κοπάσει μέχρι σημερα, ηταν μια βίαιη διακοπή της προσπάθειας της παγίωσης στην χώρα μας, της Αστικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Η Κοινωνία βρισκόταν σε μια κατάσταση έντονου πολιτικού προβληματισμού για το δέον γενεσθαι, τα πολιτικά πάθη οξυμένα, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις έντονες και φανερές οι διαθέσεις της Κοινωνίας για την αποδέσμευση της από τα δεσμά του Παλατιού και της Δεξιό-Φασιστικής νομενκλατούρας.
Η ακύρωση της θέλησης του Λαού, η εκπαραθύρωση του εκλεγμένου Πρωθυπουργου, η συναλλαγή και ο χρηματισμός για την συγκρότηση των Κυβερνήσεων της αποστασίας, με αγαστή συνεργασία του Παλατιού και των υπηρετών του Δεξιού βαθέως Κράτους, ενδυνάμωσαν την θέληση του Λαού, για την αποτίναξη των δεσμών που κρατούσαν την μεγάλη πλειοψηφία της Κοινωνίας εκτός των τειχών.(Γνωστός ο αρχιερέας της αποστασίας)
Ξενύχτης, καθισμένος στο μπαλκόνι του δωματίου μου, χαζεύοντας την όμορφη νυχτιάτικη εικόνα του κάστρου της Θεσσαλονίκης, μαζί με ένα αγαπημένο φίλο ταλαιπωρούσαμε τα πιόνια του σκακιού.
Περιμέναμε τον ερχομό του ξημερώματος και το άνοιγμα του περιπτέρου στην γωνία των δρόμων Απόστολου Παύλου και Αγίου Δημητρίου, περιμέναμε τον ερχομό των εφημερίδων, να μάθουμε το το τι γινεται και τι είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου στη Λαρισσα.
Πήρα τα πόδια μου σχεδόν πριν ξημερώσει για το περίπτερο, σαν έφτασα στη διασταύρωση των δρόμων, μου πήρε τα αυτιάένας περίεργος θόρυβος.
Μπροστά από το σπιτι του Κεμάλ Ατατούρκ, στρίβω την ματιά μου δεξιά και βλέπω μια σειρά από τεθωρακισμένανα διασχίζουν τον δρόμο και να κινούνται προς το κέντρο της πόλης.
Κινήθηκα να πάω προς το περίπτερο, με αντικρύζει έντρομος ο περιπτεράς, μου βάζει τις φωνές, τραβά παιδάκι μου, φύγε από τον δρόμο, τράβα στο σπιτι σου, δεν βλέπεις τι γινεται.
Τι γίνεται μπάρμπα τον ρωτώ, είχε μια κάποια ηλικία, Πραξικόπημα έγινε παιδάκι μου, φεύγα, ο Στρατός τώρα θα κάνει κουμάντο και ο Θεος να βάλει το χέρι του, κάθε φορά που ο στρατός καταργεί την Κυβέρνηση κάνει Δικτατορία και κάθε φορά που φεύγουν, έχουμε και μια καταστροφή.
Αναπολώ και σκέφτομαι, πόσοσοφός ήταν ο περιπτεράς, με πολύ λίγες λέξεις αξημέρωτα μου έδωσε το χθες, το τώρα του τότε και το μέλλον, σε τίποταδεν έπεσε έξω.
Δεν ήταν κουβέντες που βγήκαν από το στόμα του σαν αποτέλεσμα μελέτης ή ιδιαίτερης πολιτικής εκτίμησης, ήταν κουβέντες απότοκες των βιωμάτων του, δεν ήξερα και δεν κατάφερα να μάθω τι το ιδιαίτερο είχε βιώσει.
Μου έμεινε η σχεδόν βέβαιη πρόβλεψη του, η αποχώρηση τους από τοπολιτικό προσκήνιο θα φέρεικαταστροφές.
Έτσι και εγινε, πήγαμε χρόνια πίσω, χάθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της Κύπρου, πιθανόν όλη η Κυπρος, και χρειάστηκαν δεκαετίες για το στέριωμα έστω μιας κουτσουλής Δημοκρατίας.
Ήρθαν- ήρθαν τα πράγματα και με άλλους τρόπους και άλλες μεθόδους, ζούμε άλλου είδους δικτατορίες, την Δικτατορία του χρήματος και την δικτατορία του διαδικτύου στο σύνολο του.
Την μετατροπή και την μετάλλαξη του πολίτη σε υπήκοο, σε άνθρωπο χωρίς ελεύθερη βούληση και κρίση, σε καταναλωτικό υποκείμενο, σε άβουλο εκτελεστή των εντολών τους.
Η αποτυχία του οικονομικό-πολιτικού συστήματος που ανδρώθηκε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες συντηρεί ακόμα και σήμερα θαυμαστές άκριτους Φασιστικών καθεστώτων.
Οι στρεβλές εξελίξεις στην Πολιτική και Κοινωνικη ζωη του τόπου εχουν τις ρίζες τους στις πρώτες μεταχουντικές αποφάσεις, δεν είναι ότι έλλειψε η τόλμη για την αποχουντοποίηση Δημόσιας Διοίκησης και θεσμών, δεν υπήρχε η θέληση.
Το πραξικόπημα, η αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων και η επιβολή Δικτατορικού καθεστώτος, κρίθηκε από τους τότε κρατούντες, στιγμιαίο αδίκημα, δόθηκε άφεση αμαρτιών σε όλους, εκτός των λεγόμενων πρωταιτίων.
Αυτου του είδους άφεση αμαρτιών,μας ακολουθεί σαν κοινωνία και δίνουμε άφεση αμαρτιών σε όλες τις παραβατικές συμπεριφορές.
Δεν μας ενοχλεί και δεν αντιδρούμε βλέποντας στις οθόνες των τηλεοράσεων, συνεργάτες και ένθερμους υποστηρικτές της Χούντας, στις υψηλότερες Κυβερνητικές θέσεις και με ύφος εκατό καρδιναλίων να μας παραδίδουν μαθήματα Δημοκρατικής συμπεριφοράς.
Η ειλικρίνεια μερικές φορές πληγώνει, αλλά δυστυχώς στη χωρα μας οι ρίζες της φασιστικής νοοτροπίας είναι βαθιές, αναβλαστάνουν και θρέφονται από τις πολιτικές που έχουν παγιωθεί στην χώρα μας και σχεδόν σε όλη την Ευρώπη.
Παρασκευας γιαννης
Ροδος 22/4/25
