2 Μαϊου - Του Βαγγέλη Παυλίδη

Ομολογώ πως χθες, Πρωτομαγιά, ένιωσα κάπως άβολα περιδιαβαίνοντας το διαδύκτιο -ιστοσελίδες, μπλογκ, ιστότοπους. Όλοι -σχεδόν όλοι- με άνθη και ία και στεφάνια και τις σχετικές αναφορές σ’ αυτά. Κι εγώ μ’ ένα καρβουνιασμένο δέντρο, με μιαν απαισιοδοξία για το μέλλον όλων αυτών των ανθέων και της πρασινάδας γενικά. Θα ήθελα να μην παρεξηγηθούν τα αισθήματα και οι προθέσεις μου. Η αγάπη μου για το φυσικό περιβάλλον είναι απεριόριστη και τρέμω στην σκέψη της καταστροφής που συντελείται.
Αναρτώ κάποιες φωτο , μια δοξολογία της φύσης, παρμένες μια δυο μέρες πριν την πρωτοχρονιά: μια ελαφίνα μέσα στα σιτάρια που με κοιτάει κατάματα, το ποτάμι πάνω απο τον Ασκληπιό και κάποια λουλούδια στον κήπο μου.
Η άνοιξη είν’ εδώ για τα καλά. Χαρείτε!
pavlidiscartoons.com/blog