ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ-Από στοιχεία που εξέδωσε τη χρονιά που πέρασε η UNICEF περί τα 748 εκατομμύρια ανθρώπων δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Το γεγονός αυτό κοστίζει 40 δισεκατομμύρια ώρες περπάτημα στο σύνολο αυτών ώστε να συλλέξουν το νερό της ημέρας. Στο δυτικό κόσμο, ένας μέσος άνθρωπος αρκεί να διανύσει κάποιος μερικά μέτρα εντός του σπιτιού του για να φθάσει σε μια “πηγή”.
Επιπλέον 50 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα, εκ των οποίων τα 15 εκατομμύρια είναι παιδιά. 300 εκατομμύρια παιδιά υποσιτίζονται σε βαθμό τέτοιο που εμποδίζεται η σωστή ανάπτυξη τους, ενώ 640 εκατομμύρια δεν έχουν καν την πολυτέλεια να ζουν μέσα σε κάποιο σπίτι. Μερικά εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο πέφτουν θύματα σωματεμπορείας ή εκμετάλλευσης. Στο δυτικό κόσμο, η παχυσαρκία, κυρίως η παιδική, αποτελεί μια μεγάλη μάστιγα του αιώνα μας.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. 757 εκατομμύρια άνθρωποι άνω των 15 ετών σε όλο τον πλανήτη δεν έχουν τις βασικές ικανότητες ανάγνωσης και γραφής, ενώ από αυτούς, τα 115 εκατομμύρια είναι κάτω των 24 ετών. Η διεθνής κοινότητα είχε δεσμευθεί ότι, μέχρι το 2015 τα ποσοστά αναλφαβητισμού στον πλανήτη θα μειώνονταν κατά 50%, σε σχέση με τα νούμερα του 2000. Οι περισσότερες χώρες απέτυχαν παταγωδώς να πιάσουν το στόχο τους.
Τα στοιχεία γίνονται ακόμα πιο σοκαριστικά όταν μπούμε στα χωράφια της οικονομίας, όπως για παράδειγμα την κατανομή του πλούτου, την εκμετάλλευση των φυσικών και ενεργειακών πόρων, την καλλιέργεια των σιτηρών και άλλα παρόμοια θέματα. Σχεδόν το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού ζει εις βάρος των υπολοίπων.
Κάποιοι άνθρωποι κάθε δευτερόλεπτο που περνάει χάνουν τη ζωή τους ή από βομβαρδισμό ή από την πείνα ή από κάποια μολυσματική ασθένεια. Κι όμως αυτοί που νιώθουν περισσότερο δυστυχισμένοι από τη ζωή τους είναι αυτοί που τα έχουν σχεδόν όλα. Σχεδόν ένας στους δέκα ανθρώπους του δυτικού κόσμου πάσχουν από κατάθλιψη και χάνουν κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή τους. Είναι κάπως ειρωνικό αλλά δεν είναι τίποτα περισσότερο από την πραγματικότητα.
Η ζωή στο δυτικό κόσμο είναι ένας διαρκής αγώνας κάλυψης ψεύτικων αναγκών, κυρίως απόκτησης μάλλον άχρηστων πραγμάτων. Είναι ο τρόπος που ανακαλύφθηκε για να κινείται η οικονομία και δεν χρειάζεται κάποιος να γνωρίζει τη μαρξιστική θεωρία για να το καταλάβει αυτό. Το χρήμα δεσπόζει και πρέπει να ρέει μέσα από συγκεκριμένα κανάλια για να κινεί τα γρανάζια του συστήματος. Ένα διαρκές παιχνίδι εξουσίας, όπου οι παίκτες προσπαθούν να ελέγξουν τη ροή του.
Ως μέρος αυτού του παιχνιδιού, έχουμε συνηθίσει να εστιάζουμε στα πράγματα που μας λείπουν και θεωρούμε δεδομένα όσα έχουμε μέχρι να τα χάσουμε. Κανείς δεν εκτιμάει την υγεία αν δεν αρρωστήσει, κανείς δεν εκτιμάει το ψωμί αν δεν πεινάσει, κανείς δε νιώθει τυχερός που ξυπνά αν δεν βρεθεί σε εμπόλεμη ζώνη, κανείς δε νιώθει την αξία της πατρίδας του αν δεν βρεθεί καιρό μακριά της.
Είναι όμως αναγκαίο να βλέπουμε τη δυστυχία που υπάρχει στον κόσμο για να καταλάβουμε πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε πράγματα, τα οποία εμείς θεωρούμε αυτονόητα ενώ για άλλους είναι όνειρο ζωής; Πρέπει πάντοτε να βλέπουμε μια χειρότερη κατάσταση από αυτή που βιώνουμε εμείς ώστε να καταλάβουμε την πλεονεκτική μας θέση;
Υπάρχουν πολλές οπτικές για να δει ένας άνθρωπος τη ζωή του. Κάποιος που ζει μέσα σε άθλιες συνθήκες, θεωρεί τον εαυτό του τυχερό αν κατορθώσει να επιβιώσει για ακόμα μια μέρα. Κάποιος που ζει μέσα σε μια μεγαλούπολη θεωρεί τον εαυτό του τυχερό αν κερδίσει ένα λαχείο. Στο τέλος της μέρας ο πιο τυχερός απ’ όλους είναι αυτός που έχει γύρω του κάποιους με τους οποίους μπορεί να μοιραστεί την καθημερινότητά του και αυτό δεν κοστολογείται με τίποτα.
--
Aπό τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
