ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
- “Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…”
- Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη και αποτελεί την έκφραση του ύψιστου σεβασμού προς τη γλώσσα μας και όλα όσα αυτή αντιπροσωπεύει. Μια γλώσσα που κατόρθωσε να επιβιώσει δια πυρός και δια σιδήρου, ακόμα και σε εποχές που η χώρα ήταν υπόδουλη και οι κατακτητές της προσπάθησαν να την εξαφανίσουν.
Η ελληνική γλώσσα είναι από τις λίγες στον κόσμο που είναι μαθηματικά δομημένη. Με σύνταξη και γραμματική που βασίζονται στη λογική. Με λεξιλόγιο που αποδίδει με απόλυτη ακρίβεια τις έννοιες και τις παραστάσεις που περιγράφονται. Μάλιστα είναι η γλώσσα που έχει κατορθώσει να αποδώσει με μια μόνο λέξη έννοιες, οι οποίες δεν μπορούν να μεταφραστούν σε καμία άλλη του κόσμου, γι’ αυτό και χρησιμοποιούνται αυτούσιες από τα ελληνικά.
Χιλιάδες όροι σε όλες τις επιστήμες είναι δανεισμένοι από τα ελληνικά κι αυτό το οφείλουμε στην πολυπραγμοσύνη των προγόνων μας και στο γεγονός ότι ήθελαν να αποδώσουν ακριβώς αυτά που μελέτησαν. Αρκεί μόνο να ρωτήσει κάποιους τους φοιτητές της Ιατρικής στα ξένα πανεπιστήμια για του λόγου το αληθές.
Μόνο τυχαίο επίσης δεν είναι το γεγονός ότι η χώρα μας είναι η χώρα των ποιητών. Είναι αυτές οι λέξεις και οι έννοιες που τους εμπνέουν και τους επιτρέπουν να εκφράσουν τα πιο ευγενή αισθήματα του ανθρώπου αλλά και στους συνθέτες και τους μουσουργούς να μελωποιήσουν τους ποιητές μας. Άλλωστε οι δονήσεις που προκαλούν οι λέξεις μέσα μας είναι η αιτία που συγκινούμαστε, ερωτευόμαστε, θυμώνουμε, ηρεμούμε.
Αυτή η γλώσσα είναι μόνο ένα μικρό μέρος αυτής της τεράστιας κληρονομιάς που κουβαλά η έννοια της Ελλάδας. Σε κάποιους προκαλεί δέος και πολύ μεγάλη ευθύνη στο να τη διαχειριστούν. Κάποιοι άλλοι όμως την αντιμετωπίζουν με την ίδια αβάσταχτη ελαφρότητα που αντιμετωπίζουν καθετί που δεν μπορούν να κατανοήσουν.
Μέσα σε μια εποχή που αμφισβητεί αλόγιστα τις αξίες, έχουμε κατορθώσει εμείς οι ίδιοι να θεωρούμε αυτή την υπέροχη γλώσσα ως κάτι υποδεέστερο. Κάτι που μας γεμίζει ντροπή γιατί όλος ο υπόλοιπος κόσμος χρησιμοποιεί ξενόφερτους όρους για να επικοινωνήσει.
Μέσα στην πιο ακριβή και ορθολογικά δομημένη γλώσσα εντάξαμε βίαια και αλόγιστα όρους και λέξεις που δεν έχουν καμία σύνδεση με τον πλούτο της. Προκειμένου τάχα να προκαλέσουμε εντύπωση και για να μη θεωρηθούμε “πίσω από την εποχή μας”, ιδίως στη διαφήμιση, προτιμάμε ακόμα και τα πιο απλά πράγματα να τα αποδώσουμε στην αγγλική. Και αυτή η τερατογένεση που προκαλέσαμε έγινε μέρος της καθημερινότητάς μας, με αποτέλεσμα να πληγώνουμε ανεπανόρθωτα το πιο ζωντανό κομμάτι της Ιστορίας μας.
Είναι κι αυτό αποτέλεσμα της σύγχυσης στην οποία βρισκόμαστε. Καθώς δεν μαθαίνουμε σωστά τη γλώσσα μας, μπλέξαμε την αγάπη για την πατρίδα μας με τον εθνικό σωβινισμό. Έτσι για πολλοστή φορά διχαζόμαστε ως έθνος, διότι δεν έχουμε τη διάθεση να μάθουμε. Θέλουμε μόνο να αγορεύουμε, ο καθένας μας στις μάζες αποδοχής του, και να επιβληθούμε έναντι των εχθρών που κατασκευάζουμε.
Τούτες οι σκέψεις δεν αποτυπώνονται για να τονίσουν μια εθνική υπεροχή και μια ανωτερότητα της γλώσσα μας έναντι των υπολοίπων. Αποτελούν μια ύστατη έκκληση να ξαναγαπήσουμε την Ελλάδα και να μην πετάμε απερίσκεπτα όλα αυτά που την κράτησαν ζωντανή στο πέρασμα των αιώνων.
--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
