Ημέρες πανελληνίων εξετάσεων και αναπόφευκτα ως γεγονός βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της επικαιρότητας. Μηνύματα στήριξης στους μαθητές απ’ όλο τον πολιτικό κόσμο, αναλύσεις από εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους, διατροφολόγους, αστρολόγους και γενικά από κάθε λογής γυρολόγους που “είδαν φως και μπήκαν”. Κεντρική ιδέα να μην αγχώνουμε τα παιδιά και να τα πείσουμε ότι δεν είναι η σημαντικότερη στιγμή της ζωής τους, καθώς ακόμα και σε περίπτωση αποτυχίας θα έχουν κι άλλες ευκαιρίες.
Προφανώς το μόνο που καταφέρνουμε με αυτή την σχεδόν παρανοϊκή συμπεριφορά είναι να αγχώσουμε περισσότερο τα παιδιά. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος ιδιαίτερες γνώσεις ψυχολογίας για να καταλάβει ότι όσο επικεντρωνόμαστε στο ζήτημα, τόσο περισσότερο άγχος δημιουργούμε. Αν αφήναμε το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να ασχοληθούμε με αυτό. Σε όλες τις χώρες του κόσμου τα παιδιά δίνουν εξετάσεις. Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που θεωρούμε ότι οι εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια είναι εφάμιλλες με την απόβαση στη Νορμανδία!
Υπάρχει όμως ένα ψήγμα αλήθειας σε αυτή τη θεώρηση. Όταν το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι ξεχαρβαλωμένο και η εισαγωγή στα πανεπιστήμια γίνεται μόνο διαμέσου της παραπαιδείας. Όταν τα σχολεία είναι χώροι στάθμευσης παιδιών και η μόρφωση επαφίεται καθαρά στο φιλότιμο του εκπαιδευτικού. Όταν τα περισσότερα σχολικά κτίρια είναι από ελάχιστα εώς καθόλου συντηρημένα και θυμίζουν αποθήκες λιπασμάτων. Όταν η εκπαιδευτική διαδικασία χρόνων ακυρώνεται καθώς αρκούν οι εξετάσεις μερικών ημερών για να κριθεί η επάρκεια ενός παιδιού για το πανεπιστήμιο, τότε προφανώς όλη αυτή η διαδικασία αποτελεί μια μεγάλη υπέρβαση για τους εφήβους αυτής της χώρας.
Παιδιά δεκαεπτά και δεκαοκτώ χρονών καλούνται να πάρουν μια απόφαση ζωής σε μια ηλικία που οι συνομήλικοι τους σε άλλες χώρες απολαμβάνουν τα προνόμια των οργανωμένων κρατών. Καλούνται να αποφασίσουν τι θα σπουδάσουν για να έχουν δουλειά στο μέλλον και όχι για να μορφωθούν και να αποκτήσουν εφόδια που θα τους κάνει να βαδίσουν με σιγουριά και αποφασιστικότητα στη ζωή. Καλούνται να γνωρίσουν από πρώτο χέρι τον κυκεώνα της ελληνικής πραγματικότητας σε μικρή κλίμακα για να μπορούν αργότερα να ενταχθούν ομαλά στην παράνοια. Αν μέχρι τότε δεν έχουν εξαφανιστεί από τη χώρα.
Προφανώς και δεν είναι κακό να ευχηθούμε στα παιδιά μας καλή επιτυχία. Προφανώς και δεν είναι το τέλος της ζωής τους μια αποτυχία στις εξετάσεις. Προφανώς όμως και δεν θα λύσουν το πρόβλημα της ζωής τους μπαίνοντας σε ένα πανεπιστήμιο. Τα πανεπιστήμια όπως όλα τα σχολεία είναι χώροι γνώσης και σφυρηλάτησης της προσωπικότητας. Δεν είναι μηχανές προπαρασκευής εξειδικευμένων εργατών. Όποιος δεν το κατανοεί αυτό, χάνει το μισό νόημα της μόρφωσης.
Επί της ουσίας τώρα. Δεν είναι οι μαθητές που καλούνται να κάνουν υπερβάσεις σε αυτή τη χώρα. Είμαστε όλοι μαζί που καθημερινά αγωνιούμε τι θα μας βρει. Αυτή την περιβόητη σταθερότητα που μας τάζουν όλοι, συγχωρέστε με αλλά προσωπικά δεν την βλέπω πουθενά. Απ’ όπου κι αν το πιάσουμε το θέμα είναι ένα τυχερό παίγνιο. Οι δρόμοι, οι συγκοινωνίες, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα πεζοδρόμια, τα πάρκα, τα μνημεία, η διαχείριση των σκουπιδιών, η αντιμετώπιση του περιβάλλοντος, η φορολογία, η ασφάλιση, η ακρίβεια. Όλα βρίσκονται σε μια ασταθή ισορροπία. Αν κάποιο καταρρεύσει μπορεί να συμπαρασύρει όλα τα υπόλοιπα μαζί του.
Το ερώτημα είναι: Ποιού είδους μαζοχιστική διάθεση μας διακατέχει και δεν έχουμε φύγει μαζικά από αυτή την παράνοια; Η απάντηση είναι απλή και σύνθετα συνάμα. Την αγαπάμε τόσο πολύ αυτή τη χώρα με μια τόσο άρρωστη αγάπη που την αφήνουμε να μας πληγώνει καθημερινά. Το θέμα όμως μιας και διανύουμε μια περίοδο που η ψυχική υγεία δεν είναι ταμπού πλέον, είναι να θεραπευτούμε πρώτα εμείς για να καταφέρουμε να θεραπεύσουμε και τη χώρα μας. Να σεβαστούμε τους εαυτούς μας και να μάθουμε να διεκδικούμε αυτό που θεωρούμε ότι μας αξίζει και όχι να αρκούμαστε στα ψίχουλα που μας πετάνε οι πολιτικοί μας. Όσο δεν ορθώνουμε ανάστημα και μένουμε σκυφτοί, πάντα κάποιος επιτήδειος θα μας καβαλάει.
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
