ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΝΑΙ Ή ΤΟΥ ΟΧΙ
Οι μνήμες είναι καταχωνιασμένες σε ένα μεγάλο προσωπικό πηγάδι, είναι περίεργες, μερικές φορές ενοχλητικές και άλλες φορές ευφρόσυνες.
Δεν θέλουν και πολλα για να βγουν στην επιφάνεια και αναρωτιέσαι μα πως είναι δυνατόν, μετα από τόσα χρονια να σου δίνουν πόνο ή ικανοποίηση και να σε μεταφέρουν χρόνια πίσω.
Ισως μια κάποια ασύνειδη αφορμή μου έφερε στην επιφάνεια μια ιστορική φράση του Ανδρέα Παπανδρεου, από την προεκλογική του ομιλία στην Θεσσαλονίκη παραμονές εκλογών του 1981.
«Η χώρα βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, σε ένα μεγάλο δίλλημα, να πει το μεγάλο ΝΑΙ ή το όχι, να αφήσει πίσω του την υποτέλεια και την εξάρτηση, να πει το μεγάλοΝαι στην αλλαγή, στην ΕΘνική αξιοπρέπεια και την Κοινωνικη δικαιοσύνη, το ΝΑΙ στην ΑΛΛΑΓΗ.
Πολλα χρόνια πίσω, είμασταν μικροί και γεράσαμε, φάγαμε τα χρονια μας ή μας φάγανε τα χρονια, το περίεργο πιο είναι, φτάσαμε σε ένα σημείο που και σήμερα είναι περισσότερο από ποτε επίκαιρο το δίλλημα, η απάντηση για το μεγάλο ΝΑΙ ή τομεγάλο ΟΧΙ.
Το Ναι για ΕΘνική αξιοπρέπεια και Κοινωνικη δικαιοσύνη ή ένα ΟΧΙ απάθειας, ανοχής και ενοχής και παραμονής σε καταστάσεις Εθνικής υποτέλειας, δουλικής συμπεριφοράς, κοινωνικής εξαθλίωσης και ευτελισμού Αρχών και αξιών, ευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Δεν έχει απομείνει κανένα αποκούμπι, δεν υπάρχει κανένα στήριγμα, ο κατήφορος δεν εχει τελος, η άβυσσος είναι προ των πυλών, η απώλεια της Εθνικής ανεξαρτησίας είναι δεδομενη, το κόστος είναι προς διερεύνηση, η φτωχοποίηση διευρύνεται, τα δικαιώματα του ΠΟΛΙΤΗ συρρικνώνονται, το Δημοκρατικό μας πολίτευμα είναι καρικατουρα της κάκιστης έκδοσης του.
Το μεγάλοΝΑΙ ή το μεγάλοΟΧΙ είναι το ζητούμενο της εποχής μας, ισως η τραγικότητα αυτής της επιλογής είναι πιο σκληρή και πιο αδήριτη από την επιλογή εκείνης της περιόδου του 1981.
Η πολυπλοκότητα των γεωπολιτικών εξελίξεων και οι πολλαπλές Διεθνείς εξαρτήσεις της χώρας, οι υπόγειες και υπέργειες οικονομικές συγκρούσεις των μεγάλων συμφερόντων, η αγωνία εξεύρεσης και διεύρυνσης άυλωνζωτικών χώρων από τις μικρές και μεγάλες υπερδυνάμεις, συνθέτουν ένα πολύπλοκοκαι δυσανάγνωστο σκακιστικό προβλημα.
Το μικρο και το μεγάλο συγχέονται, το Εθνικό και το Παγκόσμιο δεν αναγνωρίζονται σαν δύο διαφορετικά προβλήματα, στα οποία καλείται ο πολίτης να δώσει την δική του απάντηση.
Το Παγκόσμιο χωριό έπαψε να πιστεύει πως υπαρχει ο ένας και μοναδικός Άρχοντας του, αυτός που καθόριζε το δέον γενεσθαι και αυτός που αποφάσιζε και έδινε λύσεις και απαντήσεις στις ενδοοικογενειακές διενέξεις.
Βιώνουμε την εποχή των επίγονωνκαι οι πόλεμοι των επίγονων είναι πόλεμοι καταστροφικοί και αδελφοκτόνοι και το αποτέλεσμα τους είναι δεδομένο, η κατάλυση της Αυτοκρατορίας και η δημιουργία νέων Βασιλείων.
Η οξύνοια των πολιτών μετριέται με την ορθή ή λαθεμένη πρόβλεψη των μελλοντικών εξελίξεων, με την αξιολόγηση παρελθοντικών συμπεριφορών και με την εστίαση εξυπηρέτησης των Εθνικών μας συμφερόντων, χωρις παρωπίδες και χωρίς υπερφίαλες δεσμεύσεις με δήθεν φίλους και συνοδοιπόρους.
Ο νέος πολυπολικός κόσμος, δεν είναι σε αναμονή, εχει ήδη γεννηθεί και οποιος αρνείται την γέννηση του, παραμένει τυφλός και θύμα των εξελίξεων.
Η χώρα μας και εμείς ως πολίτες αυτής της χώρας, έχουμε δικαίωμα και χρέος συμμετοχής σε αυτές τις μεγάλες τεκτονικές ανακατατάξεις.
Καταλύτης δημιουργίας των νέων συνθηκών ο ΗΓΕΤΗΣ της μέχρι σήμερα επικυρίαρχης χώρας του πλανήτη, δεν είναι ούτε περίεργος ούτε τρελλός, είναι γνωστης των δυνατοτήτων της χώρας του.
Με πολλούς τρόπους και πολλές μεθόδους, χειρίζεται την δύναμη της αδυναμίας του, τώρα που ολοι οι άλλοι δεν έχουν κατανοήσει ακόμα το προβλημα των ΗΠΑ, χρησιμοποιεί αυτή την άγνοια για κερδίσει ότι περισσότερο μπορει.
Εχει ήδη αποδεχτεί την εν αρχή τριπολικότητα του Παγκόσμιου συστήματος και διαμορφώνει τις συνθήκες και τους όρους συνεργασίας, με στόχευση την έστω υπό όρους διατήρηση της παγκόσμιας χρήσης του δολαρίου.
Πολίτες και πολιτική ηγεσία της χώρας καλούμεθα να κάνουμε την ορθότερη επιλογή, του ποιους θεωρούμε συμμάχους και συνοδοιπόρους στη νέα Γεωπολιτική πραγματικότητα.
Η μέχρι σημερα επιλογή της Σωστης πλευράς της Ιστορίας, καθόλου σωστή δεν έχει αποδεχθεί, είναι ανιστόρητη η επιλογή και η πίστη ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι μας είναι συνοδοιπόροι μας, είναι μέγιστο λάθος, είναι τα έθνη που είχαν μικρή ή μεγάλη συμμετοχή σε όλες τις εθνικές μας τραγωδίες.
Οι ΗΓΕΣΙΕΣ μας ισως κάνουν τις δικές τους επιλογές, ο Λαος καλείται να κάνει την επιλογή διάσωσης της χώρας.
Παρασκευας γιαννης
Ροδος 28/8/25
