Η δόξα της κοπής δένδρων - της Ελένης Καραγιάννη

H ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΚΟΠΗΣ ΔΕΝΤΡΩΝ

Δρόμοι, γειτονιές κι αλάνες γεμάτες δέντρα μικρά και μεγάλα.  Δέντρα που έχουν κοπεί, άλλα έχουν ξεραθεί και στέκουν εκεί αγέρωχα με την ομορφιά της ανάμνησης της ανθοφορίας τους.  Αυτά στέκουν δίπλα σε άλλα ανθισμένα κι ανεπτυγμένα.  Δέντρα ξερά σαν να ζήλεψαν την ανθοφορία άλλων και ξεράθηκαν από μόνα τους.  Στέκουν δίπλα δίπλα να μας θυμίζουν πως και τα δέντρα εξελίσσονται και αναπτύσσουν τις ρίζες και τους κλώνους τους, συμμετέχουν στην εξέλιξη της ζωής.

Πολλές φορές οι τάσεις της εποχής και της “μόδας” επιβάλλουν την κοπή τους.  Δυστυχώς οι παρωχημένες αντιλήψεις που επικρατούν ότι πρέπει ν’ αλλάζουμε και να επεμβαίνουμε στη φύση κατά το δοκούν αλλάζουν το τοπίο και τη βιοποικιλότητα των περιοχών.  Μία επέμβαση στη φύση που μπορεί εμάς να μας φαίνεται όμορφη σύμφωνα με την αισθητική μας στην ουσία αυτή να είναι επιζήμια για το οικοσύστημα.  Άλλωστε και η αισθητική είναι θέμα εκπαίδευσης, βιωμάτων και κουλτούρας.

Ειδικοί επιστήμονες, αναλυτές ούτε καλλιτέχνες δεν είμαστε για να κρίνουμε την αισθητική των δέντρων της πόλης μας αλλά νιώθουμε ότι μας κόβουν κάτι απ’ το οπτικό μας πεδίο που έχουμε συνηθίσει όταν κόβεται ένα υγιές δέντρο έναντι άλλου που στέκεται ξερό.  Δεν είναι μόνο το οπτικό πεδίο είναι η δροσιά του, είναι τα χρώματα, τα ηχοτόπια, τα τιτιβίσματα, τα τζιτζίκια ο αέρας που ακούγεται όταν περνάει ανάμεσα από τα φυλλώματα και η ανάμνηση που δημιουργείται.  Τα ξερά δέντρα πάλι στέκονται σαν έργα τέχνης δίπλα στα υγιή δέντρα, τα βλέπαμε παιδιά και είχαμε ένα παιχνίδι να λέμε με τι μοιάζουν, ανασαίναμε από τη σκιά τους.  Τα ξερά δέντρα μοιάζουν με έργα τέχνης ή οι κουτσούρες που αφήνει η θάλασσα στις ακτές με την κακοκαιρία, γιατί να μην τις φιλοτεχνήσει κάποιος αντί να τις πετάξει;  Η φύση μας καθοδηγεί και η φυσική ροή των πραγμάτων θα πρέπει ν’ ακολουθεί την αισθητική της πόλης μας.

Σε διάφορα πεζοδρόμια της πόλης που έχουν κοπεί ή έχουν ξεραθεί τα δέντρα μένουν αναντικατάστατα.  Υπάρχει το πλαίσιο του παρτεριού κενό.  Αλλού πάλι βλέπουμε δέντρα που φυτέψαμε και δεν κατάφεραν ν’ ανθίσουν λόγω καταλληλότητας του κλίματος.  Τελικά από τα ωραία συναισθήματα των δέντρων νιώσαμε σαν σύγχρονοι Νέρωνες να βλέπουμε να κόβονται τα υγιή μας δέντρα κι αυτό που μας πείραξε περισσότερο είναι να μην μπορούμε να το αλλάξουμε.  Το συναίσθημα αυτό μας πήγε πίσω στο χρόνο στο παρελθόν σαν να μη μπορούσαμε να μάθουμε και να διδαχθούμε από τη φύση.  Σαν να πρόκειται να ζήσουμε αιώνια ή η πράξεις μας θα πρέπει ν’ αποκτήσουν αιώνιες αναμνήσεις.  Τελικά η δόξα της κοπής δέντρων είναι μία μάταιη πράξη και τόσο σύντομη σαν ένας στιγμιαίος καφές, η ανάπτυξη όμως ενός δέντρου είναι μία διαδικασία που απαιτεί χρόνια ίσως και αιώνες.   Να μας θυμούνται οι επόμενοι για τα δέντρα που φυτέψαμε, για τη σκιά και τη δροσιά τους ή γι αυτά που αφήσαμε να μεγαλώσουν αιώνια.  Γιατί η φύση μπορεί να ζήσει αιώνια ο άνθρωπος όχι, συνεπώς η φύση γεννάει και έχει προτεραιότητα άρα πρέπει να τη σεβόμαστε αν θέλουμε να σεβαστούμε τις επόμενες γενιές.    Άλλωστε κι εμείς οι άνθρωποι τι είμαστε ένα πέρασμα σαν τα φύλλα ενός δέντρου που πέσανε στη γη και μετά τα πήρε πάλι ο άνεμος.

Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
Απόφοιτη Τμ. Μεσογειακών Σπουδών Παν. Αιγαίου
Απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ παρ. Ρόδου

Φωτογραφικό υλικό

Προτάσεις Verena

Αγαπητοί φίλοι, Ο κ. Χατζημάρκος με την παρακάτω επονομασθείσα «διακήρυξη» του μας προκαλεί...
Μπορεί να κάνει σήμερα τον ανήξερο ο δήμαρχος Ρόδου Αλέξης Κολιάδης όμως στην συνεδρίαση του...
Χθες ομόφωνα το περιφερειακό συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου αποφάσισε και ζητά την μείωση των ελαφιών στη...
Αρχισαν τα...γαλλικά στο νέο δημοτικό συμβούλιο Ρόδου πολύ νωρίτερα απ ότι αναμενόταν!....Σε μια...