Η διάσωση του οικοσυστήματός μας, η ύψιστη υποχρέωση μας
-Την περασμένη δεκαετία, στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας οι παγκόσμιοι πόλεμοι είχαν ως αιτία τον έλεγχο του νερού. Ένα σενάριο που έμοιαζε πολύ μακρινό τότε, το οποίο σήμερα δείχνει να μην απέχει και τόσο πολύ από την πραγματικότητα. Εικόνες απόλυτης ξηρασίας ήδη έχουν καταγραφεί σε αρκετές περιοχές του πλανήτη, ενώ από έρευνες που έχουν διεξαχθεί προβλέπεται ότι στο άμεσο μέλλον η έλλειψη νερού πρόκειται να επηρεάσει το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Αν αυτά τα φαινόμενα δεν έχουν κρούσει ακόμα τον κώδωνα του κινδύνου, τότε πολύ σύντομα πρόκειται να βρεθούμε σε δυσάρεστες καταστάσεις που ενδεχόμενα να ξεπεράσουν και εκείνα τα πρώιμα σενάρια των ταινιών.
Η κατασπατάληση των φυσικών πόρων δεν είναι κάτι καινούριο. Καταναλώνουμε τους πόρους μας με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς απ’ ότι χρειάζεται μέσα από τις φυσικές διαδικασίες για να αναπληρωθούν. Η ενέργεια είναι ήδη ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, καθώς η βασική μας πηγή, που είναι το πετρέλαιο, μειώνεται με αλματώδεις ρυθμούς. Μόλις τα τελευταία χρόνια έχουμε μπει στη λογική των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και δεν μπορούμε να πούμε ότι τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά.
Παρόλ’ αυτά το νερό είναι ένα ζήτημα βιωσιμότητας. Το πετρέλαιο μπορεί να αντικατασταθεί αργά ή γρήγορα με κάτι άλλο. Το νερό είναι φύση αδύνατο να αντικατασταθεί. Αν εκλείψει θα επηρεαστεί άμεσα η ζωή πάνω στον πλανήτη καθώς θα διαταραχθεί ανεπανόρθωτα το οικοσύστημα.
Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορεί η ανθρωπότητα να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί. Διότι σε θεωρητικό επίπεδο μπορούν να γίνουν πολλοί σχεδιασμοί, στην πράξη όμως υπάρχει αντικειμενική δυσκολία. Κάποιοι καταναλώνουν ανεξέλεγκτα την ίδια στιγμή που άλλοι δεν έχουν ούτε για τις βασικές τους ανάγκες. Υπάρχει η θέληση και η βούληση να γίνει μια πιο εκλογικευμένη χρήση ώστε να μην δημιουργηθεί παγκόσμια κρίση;
Η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι σε ανάλογες περιπτώσεις η ανθρωπότητα δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα με ωριμότητα. Αντίθετα εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες των πιο αδύναμων ώστε να επιβληθούν οι πιο ισχυροί. Γιατί λοιπόν αυτή τη φορά να πράξει διαφορετικά; Άλλωστε για αυτούς που ορίζουν τις τύχες μας, οι άνθρωποι είναι απλά αριθμοί. Λιγότεροι άνθρωποι σημαίνει λιγότερη κατανάλωση, άρα περισσότεροι πόροι για λιγότερο πληθυσμό. Κι αν όλο αυτό δεν επέλθει δια της φυσικής οδού, πάντα θα υπάρχουν τα όπλα.
Η ανησυχία όμως που προκύπτει αν φθάσουμε σ’ ένα τέτοιο “σημείο μηδέν” είναι μεγάλη, διότι η έκβαση δεν είναι απόλυτα προβλέψιμη. Η ζημιά που μπορεί να προκληθεί από μια γενικευμένη σύρραξη, υπάρχει πιθανότητα να είναι μεγαλύτερη απ’ ότι αν είχε επιλεχθεί μια πιο ειρηνική λύση.
Προκειμένου όμως να μη ζήσουμε ένα τέτοιο σενάριο, οφείλουμε να εξετάσουμε την πολυμορφικότητα του ζητήματος. Ο κόσμος μπορεί να υπάρξει και χωρίς εμάς. Εμείς δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς το περιβάλλον.
Η οικολογία και η περιβαλλοντική συνείδηση δεν είναι πλέον μια γραφική προσέγγιση του κόσμου, όπως επιχείρησαν κάποιοι παλαιότερα να την παρουσιάσουν. Η διάσωση του οικοσυστήματος είναι η παρακαταθήκη μας στις επόμενες γενιές και η ύψιστη υποχρέωση προς το ίδιο το γένος μας.
--
Από τη στήλη «ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ» στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
