ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
-Την ίδια ώρα που όλος ο κόσμος αφυπνίζεται οικολογικά και προσπαθεί με τη βοήθεια της τεχνολογίας να μειώσει τα απορρίμματα του ή τουλάχιστον να τα επεξεργαστεί προκειμένου να σταματήσει η επιβάρυνση του περιβάλλοντος, η χώρα μας μέσα από τις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις διεκδικεί επάξια τον τίτλο για τη μεγαλύτερη κατασπατάληση χαρτιού παγκοσμίως.
-Είναι σχεδόν ανούσια, ίσως και ανόητη, όλη αυτή η χρήση χαρτιού τόσο για προεκλογικό υλικό όσο και για την παραγωγή ψηφοδελτίων. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Για ένα εκλεκτορικό σώμα που αποτελείται από Χ τον αριθμό ψηφοφόρους τυπώνονται περίπου 10 φορές επί του Χ ψηφοδέλτια. Χώρια τα προγράμματα, οι αφίσες και τα φυλλάδια των υποψηφίων. Οι εκλογές τελικά ως διαδικασία παράγουν σκουπίδια.
Θα υποστηρίξει κάποιος ότι πρόκειται περί αναγκαίου κακού, αφού υπάρχουν συμπολίτες μας που δυσκολεύονται να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, όπως ηλικιωμένοι και άτομα με ειδικές ανάγκες. Αυτό όμως δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση με αυτή την κατασπατάληση που γίνεται σε κάθε εκλογική διαδικασία. Προκειμένου να λυθεί ένα μικρής έκτασης πρόβλημα, υπομένουμε ένα πολύ μεγαλύτερης έκτασης.
Κι αν ήταν μόνο οι εκλογές, θα μπορούσαμε να δεχτούμε ότι κατ’ εξαίρεση γίνεται. Το μεγάλο θέμα είναι ότι αυτή η ασυδοσία με τη χρήση του χαρτιού γίνεται σε όλη τη Δημόσια Διοίκηση χωρίς κάποιος να έχει προσεγγίσει το θέμα με σοβαρότητα και διάθεση να το λύσει. Για να πάρει κάποιος για παράδειγμα μια βεβαίωση από τον ασφαλιστικό φορέα χρειάζεται τουλάχιστον 5 χαρτιά. Μία αίτηση προς τον υπάλληλο που τον εξυπηρετεί, ένα παραπεμπτικό από τον υπάλληλο στο αρμόδιο τμήμα, ένα χαρτί από το αρμόδιο τμήμα για να πάρει πρωτόκολλο και τέλος η βεβαίωση εις διπλούν, μία για τον πολίτη και μία για το κράτος.
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ έχουμε πάρει επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τον εκσυγχρονισμό του Δημοσίου Τομέα. Γιατί δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να εκπαιδευτούμε στις σύγχρονες τεχνολογίες και στις ευκολίες που αυτές μας παρέχουν. Το “χαρτομάνι” στη χώρα μας ζει, βασιλεύει και μας καταδυναστεύει.
Στις χώρες που έχουμε ως πρότυπο μόνο προεκλογικά, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Πάει ο πολίτης σε ένα αστυνομικό τμήμα. Υπάρχει φωτογραφικός θάλαμος που τον φωτογραφίζει και του βγάζει την ταυτότητά του σε δύο μόλις μέρες. Πάνω σε αυτή την ταυτότητα συσχετίζονται το ΑΦΜ, το ΑΜΚΑ και ό,τι άλλος αριθμός χρειάζεται. Ταυτόχρονα ενημερώνονται ηλεκτρονικά όλα τα συστήματα και ο πολίτης με την ταυτότητά του μπορεί να κάνει όλες του τις δουλειές.
Στο “ελληνικό κομμάτι της Αφρικής” αν κάνει κάποιος το λάθος και χάσει την ταυτότητά του, ζει ένα χωρίς τέλος βασανιστήριο. Ραντεβού στο Αστυνομικό Τμήμα να βγάλει ταυτότητα. Παράβολα. Εφορία να δηλώσει τη νέα ταυτότητα. ΕΦΚΑ να δηλώσει τη νέα ταυτότητα. Τράπεζες να δηλώσει τη νέα ταυτότητα. ΓΕΜΗ αν είναι επαγγελματίας να δηλώσει τη νέα ταυτότητα. Παντού με αιτήσεις, πρωτόκολλα και βεβαιώσεις.
Τι μας φταίνε τα έρημα τα δέντρα; Γιατί πρέπει να καταδικάσουμε τις επόμενες γενιές να πληρώσουν τη δική μας ανεπάρκεια να εκσυγχρονιστούμε; Δεν περιμένω φυσικά απάντηση. Δεν υπάρχει απάντηση γιατί δεν υπάρχει κανένα πλάνο. Όλοι “παραλαμβάνουν καμένη γη” και όλοι “παραδίδουν σύγχρονο κράτος”. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, γι’ αυτό και δεν έχει μείνει πλέον καμία ελπίδα να αναστηθεί. Όχι τουλάχιστον σε αυτόν τον αιώνα. Ίσως κάπου στο μέλλον...
--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
