Δόξα και αποκαθήλωση - του Θάνου Ζέλκα

ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ-Είναι χαρακτηριστικό σε αυτή τη χώρα το γεγονός ότι όσο εύκολα αποθεώνεται κάποιος, άλλο τόσο εύκολα αποκαθηλώνεται. Αυτό οφείλεται κυρίως στην καλλιέργεια υψηλών προσδοκιών γύρω από πρόσωπα σε όλους τους χώρους - για να μην επικεντρωθούμε αποκλειστικά στην πολιτική όπου είναι πιο έντονο το φαινόμενο.

 

Οι υψηλές προσδοκίες καλλιεργούνται κατά βάση σε περιόδους όπου τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά και όλοι ψάχνουν τον ήρωα, τον “από μηχανής θεό” -  κατά την αρχαία τραγωδία, αυτόν που δεν θα υπολογίσει κανένα κόστος προκειμένου να ανατρέψει την κατάσταση. Χειρότερο δε ακόμα είναι το γεγονός ότι μαζί με τις προσδοκίες καλλιεργείται και μια έντονη ανυπομονησία ως προς το αποτέλεσμα. 

 

Προφανώς για να φανούν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα απαιτείται ένα εύλογο χρονικό διάστημα και μεθοδική δουλειά. Δεν γίνονται όλα με το πάτημα ενός κουμπιού. Χρειάζεται κόπος και θυσίες για να έρθει η επιτυχία. Κάτι που όλοι μας λησμονούμε διότι έχουμε μάθει μόνο να κρίνουμε από τα αποτελέσματα. Κάθε πορεία ανοικοδόμησης κρύβει πίσω της και λάθη και απογοητεύσεις και διορθωτικές κινήσεις. 

 

Η ουσία του προβλήματος όμως δεν βρίσκεται πάντα στα πρόσωπα αλλά στην κουλτούρα που αντιμετωπίζει κάποιος το ίδιο το πρόβλημα. Αν χάνει μια ομάδα το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης το φέρει ο προπονητής. Αν αλλάζει συνέχεια προπονητές και η ομάδα εξακολουθεί να χάνει, τότε νομοτελειακά δεν μπορεί να φταίει συνέχεια ο προπονητής. Κάτι άλλο συμβαίνει και απλά θυσιάζεται ο πιο εύκολος στόχος. 

 

Πολλές φορές τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ όσο θέλουμε να πιστέψουμε. Υπάρχουν ενδείξεις και γεγονότα που καταμαρτυρούν την εξέλιξη μιας κατάστασης. Αν κάποιος για παράδειγμα έχει μια άστατη προσωπική ζωή και δεν μπορεί να τιθασεύσει τα πάθη του, πως είναι δυνατόν να μπορέσει να διοικήσει και να νοικοκυρέψει το δημόσιο βίο; Όσο χαρισματικός κι αν είναι, αν είναι επιρρεπής στα πάθη του σύντομα θα υποκύψει σε αυτά. 

 

Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα: Πώς διαλέγεις έναν ηγέτη; Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Τους ηγέτες δεν τους διαλέγεις. Οι ηγέτες γεννιούνται πάνω στη μάχη και στις δυσκολίες. Βγαίνουν μπροστά όταν όλοι οι υπόλοιποι καταβάλλονται από το φόβο. Τη στιγμή που η λογική δίνει ελάχιστες πιθανότητες ανατροπής, ένας ηγέτης πηγαίνει κόντρα σε αυτήν και τολμά. 

 

Παρόλ’ αυτά όμως, ούτε αυτοί κατορθώνουν να γλιτώσουν από τη φθορά. Ακόμα κι αν τους αποθεώσουν, έρχεται κάποια στιγμή που οι προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί γύρω από το πρόσωπό τους είναι ακόμα πιο υψηλές. Έτσι στο πρώτο παραπάτημα δέχονται ομοβροντία πυρών και αποκαθηλώνονται. Έτσι είναι η φύση μας. Δυστυχώς. 

 

Δείτε την Ιστορία μας. Είναι γεμάτη από ήρωες που έκαναν το ακατόρθωτο και πέθαναν μόνοι και ξεχασμένοι. Η Ιστορία τους αντάμειψε με τη μετά θάνατον δόξα, αλλά σκεφθείτε πόσο αχάριστο φάνηκε αυτό το έθνος, όταν τους ανθρώπους που το απελευθέρωσαν τους φυλάκισε, τους εξόρισε, τους άφησε να πεθάνουν στην πείνα. 

 

Έτσι κάθε φορά που βλέπω κάποιον να αποθεώνεται σε αυτή τη χώρα, πάντα μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η φράση που είπε ο Σόλωνας στο Βασιλιά Κροίσο: “Μηδένα προ του τέλους μακάριζε”. Δηλαδή να μην κρίνεις κάποιον πριν να δεις το τέλος. Γιατί τις περισσότερες φορές οι μεγάλες δόξες είναι αυτές που κρύβουν και τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις.

 

 

--

Aπό τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής

Φωτογραφικό υλικό

Προτάσεις Verena

Αγαπητοί φίλοι, Ο κ. Χατζημάρκος με την παρακάτω επονομασθείσα «διακήρυξη» του μας προκαλεί...
Μπορεί να κάνει σήμερα τον ανήξερο ο δήμαρχος Ρόδου Αλέξης Κολιάδης όμως στην συνεδρίαση του...
Χθες ομόφωνα το περιφερειακό συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου αποφάσισε και ζητά την μείωση των ελαφιών στη...
Αρχισαν τα...γαλλικά στο νέο δημοτικό συμβούλιο Ρόδου πολύ νωρίτερα απ ότι αναμενόταν!....Σε μια...