ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ... -“Μπορείτε να αναπτύξετε μια στιγμιαία παγκόσμια συνείδηση, έναν προσανατολισμό για τους ανθρώπους, μια έντονη δυσαρέσκεια για την κατάσταση του κόσμου και μια παρόρμηση να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Από εκεί έξω στο Φεγγάρι η διεθνής πολιτική φαίνεται τόσο ασήμαντη. Σου έρχεται να αρπάξεις έναν πολιτικό από το λαιμό, να τον σύρεις ένα τέταρτο του εκατομμυρίου μίλια μακριά και να του πεις: ‘Κοίτα αυτό κάθαρμα!’ (δείχνοντας του τη Γη από τη Σελήνη)” - Έντγκαρ Μίτσελ.
Ο Έντγκαρ Μίτσελ ήταν ο έκτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη και από τους πρωτοπόρους του διαστήματος. Ήταν πιλότος της σεληνάκατου Antares στην αποστολή Apollo 14, που σκοπό είχε την εγκατάσταση επιστημονικών οργάνων, τη δοκιμή συστημάτων τηλεπικοινωνιών, τη φωτογράφιση της επιφάνειας της Σελήνης και τη συλλογή πετρωμάτων. Μαζί με τον συνάδελφό του Άλαν Σέφαρντ Τζούνιορ έκαναν ρεκόρ χρόνου για τη μεγαλύτερη απόσταση που έχει διανυθεί ποτέ στην επιφάνεια της σελήνης, το μεγαλύτερο φορτίο που μεταφέρθηκε στη γη από τον δορυφόρο της και την πιο μακρά παραμονή στη σελήνη (33 ώρες). Ήταν επίσης οι πρώτοι αστροναύτες που μετέδωσαν έγχρωμες τηλεοπτικές εικόνες από τη Σελήνη. Ο Μίτσελ συνέβαλε να συλλεχθούν σεληνιακά πετρώματα και δείγματα του εδάφους βάρους 42,6 κιλών.
Προφανώς τα λόγια ενός τέτοιου ανθρώπου, ενός από τους 12 που πάτησαν ποτέ στη Σελήνη και βοήθησαν την ανθρωπότητα να καταλάβει τη θέση της Γης μέσα στο σύμπαν, έχουν μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Βλέποντας την ομορφιά του πλανήτη μας έξω απ’ αυτόν, κανείς δε θα μπορούσε να πιστέψει πως, εξαιτίας της παγκόσμιας πολιτικής, πάνω του υπάρχει τόση δυστυχία μαζεμένη. Πως γίνονται πόλεμοι, πως κατανέμονται ανισομερώς οι πόροι του, πως οι λίγοι ζουν πλουσιοπάροχα χάρη στην στέρηση των πολλών, πως σκοτώνονται παιδάκια και άμαχος πληθυσμός από “έξυπνες” βόμβες, πως άλλα πνίγονται όταν βουλιάζουν τα σαπιοκάραβα που τα μεταφέρουν σε έναν ακριβοπληρωμένο παράδεισο. Πως κάπου αυτά που ο λεγόμενος “πολιτισμένος” κόσμος θεωρεί αυτονόητα - όπως το νερό, τα τρόφιμα, τα φάρμακα - είναι ζητούμενα και λόγω της έλλειψης είναι και η μεγαλύτερη αιτία θνησιμότητας.
Υπάρχουν μέρη που εξαιτίας του σκοταδισμού καλλιεργείται μίσος και οπαδισμός, παιδιά εκπαιδεύονται να σκοτώνουν τάχα για μιαν ιδέα και για να προστατέψουν τα κεκτημένα τους. Υπάρχουν μέρη που οι γυναίκες ακρωτηριάζονται εξαιτίας ενός άθλιου εθίμου στην πιο τρυφερή ηλικίας τους και η παγκόσμια κοινότητα δεν έχει κατορθώσει ακόμα να το σταματήσει αυτό. Υπάρχουν μέρη που η μόρφωση θεωρείται προνόμια για λίγους και κάποιοι μάχονται για να σπάσουν αυτό το κατεστημένο. Υπάρχουν μέρη που η τύχη ενός ανθρώπου καθορίζεται από την κάστα των γονιών του, άσχετα αν είναι έξυπνος ή ικανός να προχωρήσει στη ζωή του. Υπάρχουν μέρη που κάποιος τρελός δικτάτορας επιβάλλει να τον επικροτούν σε όποια ανοησία σκεφτεί και εξαιτίας του ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεκινήσει ένας πόλεμος.
Ίσως αν όλοι μας σκεφτόμασταν πιο σφαιρικά και κάποιοι απαλλαγμένα από τις κάθε είδους παρωπίδες μπορεί να είχαμε κατορθώσει πολλά πράγματα. Αν δεν είμασταν τόσο επηρεπείς στις ψεύτικες υποσχέσεις και τις κολακείες και αναζητούσαμε περισσότερο την ουσία, ενδεχομένως να μην διανύαμε μια τόσο δύσκολη εποχή.
Προφανώς και δεν είναι ελληνικό το φαινόμενο οι πολιτικοί να ξεγελάνε τους πολίτες. Προφανώς και αλλού υπόσχονται ότι θα βελτιώσουν την καθημερινότητα των λαών τους αν εκλεγούν και στο τέλος τους την κάνουν ακόμα πιο δύσκολη. Σε όλο τον κόσμο συμβαίνει και μάλιστα κατά κόρον. Πώς άλλωστε κατορθώσαμε και στριμώξαμε τόση δυστυχία σ’ έναν τόσο όμορφο πλανήτη;
--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
