Δελτίο Τύπου-Θέμα: «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ». -Στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Δήμου Ρόδου, για το 2017 ως έτος Δωδεκανήσου, όπως ανακηρύχθηκε από την Βουλή των Ελλήνων «ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ», πραγματοποιήθηκε με κάθε επισημότητα η έπαρση της ελληνικής σημαίας στο βωμό της πατρίδας όπως και τότε 31 Μαρτίου 1947, με την κατάθεση στεφάνων. Ακολούθησε ειδική συνεδρίαση στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου με την παρουσία εκπροσώπων των εκκλησιαστικών, των πολιτικών, των στρατιωτικών αρχών και των σωμάτων ασφαλείας, συγγενών των αγωνιστών κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας, όπως έχουν δοθεί στη δημοσιότητα τα ονόματα όλων των παρευρισκομένων. Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η παρουσία του τελευταίου Ιερολοχίτη κου Ανδρέα Μαλανδράκη καθώς επίσης και της κας Κατίνας Αγιακάτσικα και κας Νίτσας Κουτσοδόντη που ήταν δύο από τις νέες που πριν από εβδομήντα χρόνια είχαν μεταφέρει την ελληνική σημαία από το Δημαρχείο ,στο βωμό της πατρίδος. Οι τρεις εκλεχτοί προσκεκλημένοι τιμήθηκαν από το Δήμαρχο Ρόδου. Κατά την ειδική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου μεταξύ των παρευρισκομένων μίλησαν για την ιστορία της Δωδεκανήσου ο Δήμαρχος Ρόδου, οι επικεφαλής των παρατάξεων της μειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου, οι Βουλευτές Δωδεκανήσου κος Δημήτρης Γάκης και Μάνος Κόνσολας, οι Αντιπεριφερειάρχες Θωμας Σωτρίλης και Μπάμπης Κόκκινος, ο Δήμαρχος Καλύμνου, ο πρώην Υπουργός κος Αριστοτέλης Παυλίδης, οι πρώην δήμαρχοι Ρόδου κος Κόκκινος και κος Κουσουρνάς και ο πρώην Βουλευτής κος Βασίλης Υψηλάντης, καθώς επίσης και ο Δικηγόρος Ρόδου κος Γιάννης Χαρίτος. Ο Δήμαρχος Ρόδου ευχαρίστησε όλους τους συντελεστές της εκδήλωσης μεταξύ των οποίων τον δημοσιογράφο κο Γιώργο Ζαχαριάδη, τον κο Νίκο Νικολάου, την καθηγήτρια του Μουσικού Γυμνασίου Ανθούλα Κολλιάδη- Τηλιακού και τους μαθητές του Μουσικού Γυμνασίου. Ο Δήμαρχος Ρόδου κος Φώτης Χατζηδιάκος ανέπτυξε στην ομιλία του το χρονικό της ημέρας εκείνης και εξύμνησε τους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες που θυσιάστηκαν για τα ελεύθερα Δωδεκάνησα. Το περιεχόμενο της ομιλίας του έχει ως παρακάτω:
Ακριβώς σαν σήμερα, 31η Μαρτίου 1947: Ο Άγγλος ταξίαρχος Πάρκερ μπροστά στο πλήθος των Δωδεκανησίων, που παραληρεί από ενθουσιασμό στο Δημαρχείο της Pόδου στις 12 ακριβώς διαβάζει: “Παραδίδω σήμερον την διοίκηση της στρατιωτικώς κατεχόμενης περιοχής Δωδεκανήσου» και δίδεται η εντολή υποστολής της βρετανικής σημαίας από τον ιστό του διοικητηρίου, ενώ σιγά-σιγά η πελώρια ελληνική σημαία υψώνεται από τον λοχαγό του Ιερού Λόχου, κάτω από τις επευφημίες, τους λυγμούς χαράς και συγκίνησης και υπογράφεται το πρωτόκολλο παράδοσης της στρατιωτικής διοίκησης Δωδεκανήσου στον ‘Ελληνα Στρατιωτικό Διοικητή Αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη, ο οποίος διαβάζει την προκήρυξη του: ”…Αίμα, θλίψεις, δάκρυα είχε πληρώσει, όπως πάντα η ελληνική φυλή, για να εξαγοράσει αυτήν την ακριβή ώρα, που θα έβλεπε την ποθητή γαλανόλευκη…Πολλοί έμειναν να κοιτούν αχόρταγα τη σημαία να κυματίζει και ποιος ξέρει εκείνη τη μέρα, ως το βράδυ, πόσες φορές να ξαναγύρισαν σ’ αυτό το μέρος για να την καμαρώνουν και πάλι…». O πανεπιστημιακός και δικαστικός Μιχαήλ Στασινόπουλος, πολιτικός σύμβουλος του Περικλή Ιωαννίδη, που ήταν την ημέρα εκείνη εκεί και μετέπειτα πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, στις 9.8.1948 αναφέρει:”…‘Οσοι αξιώθηκαν να ζήσουν εκείνη την στιγμή δεν θα την ξεχάσουν ποτέ …Η πλατεία ήταν γεμάτη…τα πλήθη των κατοίκων παρακολουθούσαν με την ψυχή όλη στα μάτια, τη σκηνή της παραδόσεως…». Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ιωάννης Θεοτόκης στο τηλεγράφημα του στον ΄Ελληνα στρατιωτικό διοικητή γράφει: «δια μέσου της αιθερίου αύρας του Αιγαίου πελάγους διάπυρον αδελφικόν χαιρετισμόν προς τον μαρτυρικόν και ηρωϊκόν ελληνικόν λαόν της Δωδεκανήσου, όστις χάρις εις την βοήθειαν και ακλόνητον πίστιν του και εμμονήν εις την πατρίδα, εορτάζει την εθνικήν του αποκατάστασιν». Ο Εμμανουήλ Καλαμπίχης στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Από την ζωή μου», περιγράφει: “Yψούτο επί του ιστού του Διοικητηρίου η γαλανόλευκος. Πυκνή ομίχλη εκάλυπτε την ημέραν …Τα πλήθη, προ του Διοικητηρίου, γονυπετή με οφθαλμούς δακρύοντας εκ χαράς παρηκολούθουν την έπαρσιν της γαλανολεύκου, η οποία με την επικρατούσαν άπνοιαν ανήρχετο εις τον ιστόν χωρίς κυματισμούς και αναδιπλώσεις.» Και, ο αθηναϊκός τύπος, μέσα από την εφημερίδα «Ελευθερία» περιγράφει τα ιστορικά γεγονότα της 31ης Μαρτίου 1947: «Τα Δωδεκάνησα πανηγυρίζουν την ΄Ενωσιν των». «…Οι δήμαρχοι και κοινοτάρχαι, ετόνιζον, ότι η σκληρά δουλεία εξακοσίων ετών καταργείται, εκπληρούμενου του προαιώνιου πόθου των Δωδεκανησίων, όπως ενωθούν μετά της μητρός Ελλάδος…». «Η Δωδεκάνησος είναι ελληνική»: Ολόκληρος η νήσος, πλέει εις μιαν θάλασσαν σημαιών….» Μετά από μία αλυσίδα ιστορικών γεγονότων, η αναμφισβήτητη ελληνικότητα των νησιών και η απαίτηση του ελληνικού λαού για την εκδίωξη των κατακτητών από τα Δωδεκάνησα κατέληξε στο αίσιο για τη Δωδεκάνησο αποτέλεσμα με την οριστική λύση του Δωδεκανησιακού ζητήματος από τη Διάσκεψη Ειρήνης των νικητριών δυνάμεων και την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, στις 2 Φεβρουαρίου 1947 μεταξύ των Συμμάχων και συνασπισμένων δυνάμεων μεταξύ αυτών και της Ελλάδας και της Ιταλίας από την άλλη και στο άρθρο 14 αναφέρεται: «Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρη κυριαρχία τας νήσους της Δωδ/σου: Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Σύμη, Κω και Καστελλόριζο, ως και τας παρακειμένας νησίδας». Τα νησιά, με το παράδοξο αριθμητικό όνομα, το σύμπλεγμα των δεκαπέντε μεγάλων κατοικημένων νησιών, καθώς και οι πολυάριθμες αραιοκατοικημένες ή ακατοίκητες νησίδες και βραχονησίδες, στο σταυροδρόμι των μεγάλων θαλάσσιων οδών, στον ιστορικό χώρο όπου συναντήθηκαν και συγκρούστηκαν λαοί και πολιτισμοί, είχαν δεχθεί πολλούς κατακτητές. Οι Δωδεκανήσιοι , όμως έδιναν πάντα τον έσχατο αγώνα για την επιβίωσή τους και για την διατήρηση της ελληνικότητας τους. Το 1946, ο Ρόδιος, Ακαδημαϊκός του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Αγαπητός Τσοπανάκης, συνέταξε «υπόμνημα για τα Δωδεκάνησα», στο οποίο αναφέρει: “…Tα Δωδεκάνησα δεν προσθέτουν βέβαια πολλές εκατοντάδες χιλιάδων Ελλήνων στον Ελληνισμό, προσθέτουν όμως ένας συμπαγές και πολιτισμένο σύνολο, …που αξίζει και γι’ αυτό τον λόγο την ιδιαίτερη προσοχή του Κράτους, ώστε ο πανάρχαιος και ο νέος πολιτισμός τους, η έντιμη δραστηριότητα και καλοσύνη των κατοίκων τους να γίνουν στοιχεία ακτινοβόλα…». Η επανενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα, στις 7 Μαρτίου 1948, σφράγισε την ιστορία της Ελλάδας και καθόρισε την στρατηγική γεωπολιτική της θέση στο νοτιοανατολικό Αιγαίο, ως εξωτερικό σύνορο της χώρας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δίνει το δικαίωμα στην πατρίδα μας να αξιώνει τον απαιτούμενο σεβασμό και την δύναμη του ρυθμιστή των διεθνών εξελίξεων. Σήμερα αυτοί οι αγώνες των Δωδεκανησίων, μας εμπνέουν και μας διδάσκουν. Στεκόμαστε περήφανοι στην ιστορία μας και τιμούμε τις θυσίες των ηρώων μας, ανώνυμων και επώνυμων, που με τόσα δάκρυα και αίμα πότισαν την Ελληνική Γη και τα άλλα μέτωπα των αγώνων τους. O Αείμνηστος, Αγαπητός Τσοπανάκης, στο ίδιο «υπόμνημα για τα Δωδεκάνησα» συνεχίζει: “… όλοι μαζί, αιώνες τώρα, οι Δωδεκανήσιοι πρότασσαν την αντίσταση τους και πρόσφεραν εξακολουθητικά τις θυσίες τους στους τόσους κατακτητές για να διατηρήσουν την ελληνικότητα και την πίστη τους. Οι αναμνηστικές στήλες για όλους αυτούς τους ήρωες δεν θα υψώνονται μόνο μέσα στην καρδιά των συμπατριωτών τους, αλλά θα γίνουν τώρα και ψηλαφητά μνημεία των αισθήσεων.» Πολλοί είναι οι Ρόδιοι και οι άλλοι Δωδεκανήσιοι αγωνιστές, που πολέμησαν για την ελευθερία, για τις αρχές και τα ιδανικά εκείνα, που πηγάζουν από την αποδοχή της πατρίδας ως υπέρτατης αξίας και έχουμε χρέος ΠΆΝΤΟΤΕ να τους μνημονεύουμε και να τους τιμούμε. Μακρύς ο κατάλογος των αγωνιστών μας. Βαρύ όμως και το χρέος μας, αλλά και μεγάλη η τιμή για τις νεότερες γενιές και για τον τόπο μας να έχουμε αυτούς, που με την ζωή τους μας κληροδότησαν την ελευθερία μας. Ο Δήμος Ρόδου, εις ένδειξη τιμής και μνήμης των υπέρ της Πατρίδας πεσόντων, στην είσοδο του Δημαρχιακού Μεγάρου, έχει τοποθετήσει δύο μαρμάρινες στήλες με τα ονόματα των ηρώων , που εκτελέστηκαν και πέθαναν για τα «Ελεύθερα Δωδεκάνησα». Οι ήρωες δεν ξεχνούνται, αλλά τιμούνται και μένουν αθάνατοι στη συνείδηση και στην μνήμη όλων μας. Χρόνια πολλά και πάντα «ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ»
Αναγνώστηκαν τα ονόματα των αγωνιστών όπως αναφέρονται στις δύο μαρμάρινες στήλες του Δημαρχείου και ακολούθησε ενός λεπτού σιγή
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΡΟΔΟΥ
ΦΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΔΙΑΚΟΣ
