Σάββας Πεταλάς στη Γνώμη: Πεταλώνει και οτι ..πετάει!

Ο Σάββας Πεταλάς, ένα από τα πλέον προβεβλημένα και με άποψη στελέχη της Νέας Δημοκρατίας στη περιοχή μας παραχωρεί συνέντευξη στη Γνώμη και δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. «Περιποιείται» δεόντως Τσίπρα και Καμμένο, δεν ξεχνά την κυρία Τασία για το μεταναστευτικό ενώ για τη Νέα Δημοκρατία αναφέρει ότι «η στροφή προς το κέντρο δεν μπορεί με τίποτα να ταυτίζεται με αποτυχημένα ή φθαρμένα πρόσωπα του παρελθόντος…» και ο νοών νοείτο!...Δεν παραλείπει να τοποθετηθεί και στη κόντρα Χατζημάρκου-Κόκκινου…
«Τσίπρας και Καμμένος με την ξαφνική μνημονιακή μεταστροφή τους, ακούγονται ως κακόγουστη πολιτική σάτιρα. Οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι στην προηγούμενη κυβέρνηση χαρακτήριζαν την δική τους αντιμνημονιακή στάση ως εθνικά υπερήφανη και τους πολιτικούς τους αντιπάλους ως δωσίλογους. Εκ των πραγμάτων λοιπόν τίθεται το ερώτημα αν και οι ίδιοι μετατράπηκαν σε δωσίλογους ή αν επί 3 χρόνια κάλυπταν τον ακραίο οπορτουνισμό τους για εξουσία εμποδίζοντας την εθνική προσπάθεια της προηγούμενης συγκυβέρνησης».
Καταθέτει την πρόβλεψη του  για το μέλλον Τσίπρα και Καμμένου: «Για το μεν κύριο Τσίπρα η φθορά θα έρθει σύντομα και ραγδαία αλλά όχι άμεσα και θα αυξάνεται εκθετικά όσο προχωράει η εφαρμογή των μέτρων, ενώ  ο κ Καμμένος θα εξαφανισθεί πολιτικά στις επικείμενες εκλογές. Δυστυχώς όμως η οικονομική, πολιτική και εθνική ζημιά που επέφεραν δεν περιορίζεται μόνο στο παρελθόν και στο παρόν αλλά επεκτείνεται και στο μέλλον».
Ο κ. Σάββας Πεταλάς μιλά για για το τρίτο μνημόνιο και τονίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων και μάλιστα τα μεγεθύνει αφού αντί να συμφωνήσει διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο με περικοπή δαπανών ώστε να έχουμε ένα μικρότερο και πιο αποτελεσματικό δημόσιο στοχοποιεί την επιχειρηματικότητα και τον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα, Και προσθέτει: «Εδώ είναι και η τεράστια ευθύνη ενός νέου ανθρώπου και πολιτικού όπως ο Τσίπρας που  συνειδητά συνέβαλε στο τεράστιο ψέμα, ότι την κρίση την έφεραν τα μνημόνια. Η αλήθεια είναι  ότι οι χρόνιες παθογένειες στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας έφεραν τεράστια ετήσια ελλείμματα, εξωτερικό δανεισμό και τελικά τεράστιο χρέος που μείωσε την Εθνική ανεξαρτησία. Οπότε η κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι το αντίστροφο. Άρα πρέπει να τελειώνουμε με τον εθνικό διχασμό, να ομονοήσουμε και να φτιάξουμε ένα δικό μας εσωτερικό πλάνο μεταρρυθμίσεων».
Για το τεράστιο πλέον πρόβλημα με τους μετανάστες ο κ. Πεταλάς δηλώνει: «Με δήθεν αριστερές ιδεοληψίες για πολιτική ανοικτών συνόρων δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα όταν την ίδια στιγμή τα υπόλοιπα κράτη εκ του πονηρού και αφού σε έχουν εγκλωβίσει  με συνθήκες  όπως το Δουβλίνο ΙΙ, ακολουθούν πολιτική κλειστών συνόρων. Επιτέλους ο κ Τσίπρας και η κ Χριστοφιλοπούλου πρέπει να καταλάβουν ότι οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δεν ενστερνίζονται τις απόψεις τους και ακολουθούν άλλη τακτική». Και καταλήγει: «Οι δήθεν ανθρωπιστικές αρλούμπες  στο τέλος θα οδηγήσουν σε ανθρωπιστική κρίση εντός Ελλάδας, ρατσιστικά επεισόδια και δεν θα φταίει ο λαός που θα τον ρίξουν στην αγκαλιά του Μιχαλολιάκου. Δείτε τι συμβαίνει στην Κω, όπου από ότι φαίνεται τελικά το προεκλογικό τρενάκι του κ Καμένου δεν φτάνει για να φορτώσει τους πρόσφυγες και τους λαθρομετανάστες»!
Τοποθετείται για τη στροφή της Ν.Δ προς το κέντρο: «Η στροφή προς το κέντρο δεν μπορεί με τίποτα να ταυτίζεται με αποτυχημένα ή φθαρμένα πρόσωπα του παρελθόντος. Η στροφή προς το κέντρο δεν σημαίνει την επιστροφή των αντιλήψεων και των προσώπων που θεωρούν ότι απλά πρέπει να τηρούν ισορροπίες. Κέντρο δεν σημαίνει ουδετερότητα ή διατήρηση των υφιστάμενων αρρωστημένων ή αναχρονιστικών κοινωνικών μηχανισμών για να είναι όλοι ευχαριστημένοι.. Απαιτείται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο σε υγιή βάση μακριά από την σχέση της συναλλαγής μεταξύ πολιτικού και πολιτών».
Και τέλος παίρνει θέση, εμμέσως στη κόντρα Χατζημάρκου-Κόκκινου κλείνοντας το μάτι στον πρώτο: «Θεωρώ ότι η εσωτερική δημόσια αντιπολίτευση και φθορά δεν είναι ορθή πολιτικά ενέργεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις είτε προσπαθείς σιωπηρά να επιλύσεις το πρόβλημα και αποδέχεσαι τις ισορροπίες της παράταξης που εντάχτηκες, είτε διαφωνείς από την πρώτη στιγμή και αποχωρείς τοποθετούμενος δημόσια και ξεκάθαρα για τα ζητήματα».


Κύριε Πεταλά πως σχολιάζετε την  ψήφιση του 3ου μνημονίου και ποιες πολιτικές εξελίξεις θα επιφέρει;
Το γεγονός ότι ο Συριζα, ο οποίος οφείλει την κυβερνητική του άνοδο στην αντιμνημονιακή του ρητορεία, συμφώνησε στο τρίτο μνημόνιο, δείχνει ότι και κατά το παρελθόν δεν υπήρχαν εύκολες λύσεις. Ο κ Τσίπρας και ο κυβερνητικός του εταίρος κ Καμένος, μπορεί επί χρόνια και εκ του ασφαλούς ως αντιπολίτευση, να επένδυσαν  στην  εθνικολαικιστική  ρητορεία και τον τεχνητό εθνικό  διχασμό, αλλά πλέον η εποχή των ψευδαισθήσεων και των μύθων τελειώνει . Πλέον τα επιχειρήματα που προβάλουν οι κ.κ. Τσίπρας και  κ Καμμένος για την ξαφνική μνημονιακή μεταστροφή τους, απέναντι στους "συνεπείς" αντιμνημονιακούς της αριστερής πλατφόρμας αλλά και τους ψηφοφόρους τους,  ακούγονται ως κακόγουστη πολιτική σάτιρα. Είναι ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα  που επικαλείτο η προηγούμενη κυβέρνηση απέναντι στο αντιπολιτευτικό δίδυμο των κκ  Τσίπρα & Καμμένου..!!! Τότε βέβαια οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι χαρακτήριζαν την δική τους αντιμνημονιακή στάση ως εθνικά υπερήφανη και τους πολιτικούς τους αντιπάλους ως δωσίλογους. Εκ των πραγμάτων λοιπόν τίθεται το ερώτημα αν και οι ίδιοι μετατράπηκαν σε δωσίλογους ή αν επί 3 χρόνια κάλυπταν τον ακραίο οπορτουνισμό τους για εξουσία εμποδίζοντας την εθνική προσπάθεια της προηγούμενης συγκυβέρνησης. Προσωπικά θεωρώ οι κκ Τσίπρας-Καμμένος με επιτυχία χρησιμοποίησαν και διόγκωσαν το κύμα της λαικής δυσαρέσκειας για να ανέλθουν στην εξουσία αλλά πλέον ήρθε η στιγμή που θα συνθλιβούν από αυτό. Για το μεν κύριο Τσίπρα η φθορά θα έρθει σύντομα και ραγδαία αλλά όχι άμεσα και θα αυξάνεται εκθετικά όσο προχωράει η εφαρμογή των μέτρων, ενώ  ο κ Καμμένος θα εξαφανισθεί πολιτικά στις επικείμενες εκλογές. Δυστυχώς όμως η οικονομική, πολιτική και εθνική ζημιά που επέφεραν οι κκ Τσίπρας και Καμμένος δεν περιορίζεται μόνο στο παρελθόν και στο παρόν αλλά επεκτείνεται και στο μέλλον. Τα αποτυχημένα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης τους, που οδήγησαν στον τρίτο και βαρύτερο μνημόνιο σε συνδυασμό με τον  εθνικολαικισμό που καλλιέργησαν θα αποτελέσουν πρόσφορο έδαφος για ακραία πολιτικά μορφώματα.
Πως θεωρείτε  ότι θα αντιδράσει ο Ελληνικός λαός μετά την εφαρμογή των μέτρων;
Προσωπικά ανησυχώ βαθύτατα για την κατάσταση που διαμορφώνεται σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο και θεωρώ ότι ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας θα αντιμετωπίσει προβλήματα αξιοπρεπούς διαβίωσης. Θα αντιμετωπίσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις και θα βρεθούμε απέναντι σε περαιτέρω αιματηρές θυσίες απλά και μόνο διότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μας οδήγησε πίσω στις αρχές του 2012, χωρίς όμως να διαθέτουμε τις ίδιες οικονομικές και κοινωνικές αντοχές. Ακόμα και ό ίδιος ο κ Τσίπρας στην ομιλία του κατά την συζήτηση του 3ου μνημονίου παραδέχτηκε ότι με το τρίτο και πλέον επαχθές και βαρύ μνημόνιο το 2018, θα επανέλθει η χώρα στα επίπεδα ανάπτυξης και πλεονάσματος που του παρέδωσε ο κ Σαμαράς στον Ιανουάριο του 2015. Δεν μπορώ να προβλέψω πως θα αντιδράσει μία κοινωνία η οποία έχει ήδη εξουθενωθεί οικονομικά και με ευθύνη του κ Τσίπρα, δεν πρόλαβε λόγω των εκλογών του Ιανουαρίου να βιώσει τα όποια θετικά αποτελέσματα διαφαίνονταν εντός του 2015. Για παράδειγμα  ενώ για το 2015 σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές, διεθνείς οίκους και οργανισμούς  προβλεπόταν ανάπτυξη περί τα 3% και μείωση της ανεργίας κατά 100.000 χιλιάδες ανέργους, καταλήξαμε σε ρεκόρ απολύσεων της μεταπολίτευσης  εντός του καλοκαιριού λόγω των capitals controls και της ύφεσης που θα κυμανθεί στην καλύτερη από 3 έως 4%. Κατά συνέπεια όσο δεν αποφασίζει ο κ Τσίπρας ότι πρέπει να συμβάλει ώστε η χώρα να κυβερνηθεί και μάλιστα με ριζοσπαστισμό και αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις οι ακραίες απόψεις π.χ. δραχμή, εθνικιστικές εξάρσεις, εθνικός διχασμός θα βρίσκουν περισσότερη απήχηση, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Τελικά πιστεύεται ότι το 3ο μνημόνιο μπορεί να υλοποιηθεί και να φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα;
Πέρα από τα άκρως αρνητικά αποτελέσματα έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην οικονομία και το πισωγύρισμα που βιώνουμε, αυτό που με προβληματίζει ακόμα περισσότερο είναι ότι η παρούσα συγκυβέρνηση αντί να προσπαθήσει να περικόψει δαπάνες επέλεξε την εύκολη λύση των φόρων και των οριζόντιων μέτρων.  Όχι μόνο συνεχίζει δηλαδή τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων αλλά τα μεγεθυνθεί και τα αυξάνει. Αντί λοιπόν να συμφωνήσει διαρθρωτικές αλλαγές στο δημόσιο με περικοπή δαπανών ώστε να έχουμε ένα μικρότερο και πιο αποτελεσματικό δημόσιο στοχοποιεί την επιχειρηματικότητα και τον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα. Κατά συνέπεια λόγω του έντονου υφεσιακού χαρακτήρα αλλά και της παντελούς έλλειψης θέλησης από την παρούσα κυβέρνηση να θίξει το μεγάλο ασθενή που λέγεται δημόσιο δεν αισιοδοξώ ότι μπορεί να "βγει" το πρόγραμμα. Βέβαια υπάρχει η προοπτική λόγω εξελίξεων μία επόμενη κυβέρνηση να επαναδιαπραγματευθεί ισοδύναμα μέτρα περικοπής δαπανών με παράλληλες μειώσεις φόρων, καθιστώντας το πρόγραμμα  βιώσιμο
Πως μπορεί να πεισθεί μία κοινωνία που υποφέρει 5 χρόνια από τα μνημόνια ότι η λύση είναι ένα τρίτο μνημόνιο;
Αυτό που απαιτείται να γίνει είναι η πλήρης ενημέρωση του Λαού, ότι εντός ή εκτός ευρωζώνης ή Ευρώπης, τα μέτρα είναι αναπόφευκτα και επώδυνα. Ειδικά δε εκτός ευρωζώνης ή Ευρώπης τα μέτρα θα είναι περισσότερο επώδυνα και η κατάσταση τραγικότερη λόγω της πλήρους εξάρτησης που έχουμε από τις εισαγωγές. Ενδεχομένως αν η Ελληνική οικονομία ήταν πιο παραγωγική και αυτάρκης μία επιστροφή σε εθνικό νόμισμα να ήταν μία πιθανότητα, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Εδώ είναι και η τεράστια ευθύνη ενός νέου ανθρώπου και πολιτικού όπως ο Τσίπρας που  συνειδητά συνέβαλε στο τεράστιο ψέμα, ότι την κρίση την έφεραν τα μνημόνια. Η αλήθεια είναι  ότι οι χρόνιες παθογένειες στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας έφεραν τεράστια ετήσια ελλείμματα, εξωτερικό δανεισμό και τελικά τεράστιο χρέος που μείωσε την Εθνική ανεξαρτησία. Οπότε η κρίση έφερε τα μνημόνια και όχι το αντίστροφο. Άρα πρέπει να τελειώνουμε με τον εθνικό διχασμό, να ομονοήσουμε και να φτιάξουμε ένα δικό μας εσωτερικό πλάνο μεταρρυθμίσεων. Για να γίνει αυτό πρέπει να πιάνεις τους στόχους ώστε να μπορείς να επαναδιαπραγματεύεσαι κάθε φορά ισοδύναμα μέτρα δικής σου έμπνευσης. Ο κ Σαμαράς σε αυτό αποδείχτηκε προφητικός και ειλικρινής, όταν απαντώντας στο λαϊκισμό του κ Τσίπρα ότι θα σκίσει τα μνημόνια, δήλωσε ότι με το μνημόνιο τελειώνεις σκίζοντας το, σελίδα σελίδα. Δηλαδή, πιάνοντας τους στόχους, μειώνοντας τα ελλείμματα και τελικά βγαίνοντας στις αγορές για να δανεισθείς,  τελειώνει η διεθνής κηδεμονία από τα κράτη δανειστές. Αντίθετα με το χέρι ανοιχτό να ζητάς δανεικά με  μαγκιά δεν είναι  εθνική αξιοπρέπεια αλλά κρατική αυτοκτονία.. Αυτή τη βασική παραδοχή που έπρεπε να είναι εθνικό δόγμα εμείς για λόγους μικροπολιτικούς δεν την υιοθετήσαμε και δώσαμε το δικαίωμα σε συγκεκριμένους κύκλους της Ευρώπης να μας θέσουν νέους σκληρότερους όρους. Άλλωστε φάνηκε τελικά ποιος έπαιζε το ζουρνά και ποιος χόρεψε με τα καμώματα του κ Τσίπρα Αν το συνειδητοποιήσουμε έστω και τώρα και παλέψουμε για ισοδύναμα μέτρα περιστολής δαπανών και όχι φόρων υπάρχει ελπίδα ακόμη.
Γιατί προεξοφλείτε  άνοδο των ακραίων σχηματισμών φωτογραφίζοντας την Χ.Α. καταλογίζοντας την ευθύνη στην νυν συγκυβέρνηση;
Αυτό το είχα προβλέψει από την μέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ με στην στήριξη της Χ.Α. μπλόκαραν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Οι πανηγυρισμοί εκείνη την μέρα του κ Μιχαλολιάκου δεν είχαν να κάνουν με την πτώση της κυβέρνησης αλλά με το γεγονός ότι ήταν δεδομένη η επερχόμενη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η Χ.Α. θεώρησε και σωστά από ότι φαίνεται, ότι θα αυξήσει την εκλογική της επιρροή εκμεταλλευόμενη τα ερείπια που θα αφήσει ο κυβερνητικός θίασος της συγκυβέρνησης ΣΑΝΕΛ στα  ζητήματα  εσωτερικής ασφάλειας και  μετανάστευσης. Ταυτόχρονα ως κυβέρνηση ήταν αναμενόμενη η μνημονιακή μεταστροφής του μεγαλύτερου μέρους του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγικού μορφώματος των ΑΝΕΛ, αφήνοντας στην Χ.Α. ευκαιρίες να απορροφήσει δυσαρεστημένους. Άλλωστε ο εθνικολαικισμός των ΣΑΝΕΛ  δεν είναι δύσκολο, το αντίθετο θα έλεγα να διολισθήσει στον μαύρο φασισμό. Άλλωστε τη λεκτική συμπόρευση την έχουμε δει όταν και από τη νυν συγκυβέρνηση υιοθετούσαν απόψεις για προδότες, προσκυνημένους και πράξεις βίας τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκαζε μεν  αλλά χλιαρά διότι κατανοούσε υποτίθεται και την δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια. Αντίστοιχο παράδειγμα υπήρχε όταν η ΠτΒ κ Κωνσταντοπούλου την περίοδο ακόμα που έχαιρε της πλήρους εμπιστοσύνης του κ Τσίπρα έδινε πολιτική κάλυψη και στήριξη στην Χ.Α. Ποιος δεν θυμάται την κ Κωνσταντοπούλου που αμφισβητούσε την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης να κρίνει προφυλακιστέους του βουλευτές της Χ.Α. Τότε βέβαια ακόμα η κυβέρνηση δεν είχε εκδηλώσει το μνημονιακό της προφίλ και  είχε ως πρώτο στόχο να αποδομήσει την κεντροδεξιά οπότε ο Μιχαλολιάκος και η ήπια αντιπολίτευση που ασκούσε αναλογικά με όσα έλεγε επί Σαμαρά βόλευε. Ίδια συμπόρευση καιροσκοπικού  χαρακτήρα υπήρξε και στο δημοψήφισμα παρωδία όπου οι κυρίοι Τσίπρας και Καμμένος επέτρεψαν στον κ Μιχαλολιάκο να αθροίσει και τις δικές του ψήφους στο ποσοστό του Οχι που μετατράπηκε σε Ναι. Τώρα πάνω στις αντιμνημονιακές πολιτικές απάτες και την πλήρη ανικανότητα της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό ο κ Μιχαλολιάκος θα επιδιώξει να χτίσει την λαική οργή που τον θρέφει πολιτικά.
Ποια η άποψη σας για το μεταναστευτικό και ποιες είναι οι ενδεικνυόμενες ενέργειες.
Με δήθεν αριστερές ιδεοληψίες για πολιτική ανοικτών συνόρων δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα όταν την ίδια στιγμή τα υπόλοιπα κράτη εκ του πονηρού και αφού σε έχουν εγκλωβίσει  με συνθήκες  όπως το Δουβλίνο ΙΙ, ακολουθούν πολιτική κλειστών συνόρων. Άλλωστε είναι προφανές ότι  μία χώρα σε οικονομική κρίση με μόλις 10 εκατομμυρία κατοίκους δεν μπορεί να υποδεχτεί όλους τους μετανάστες της υφηλίου. Επιτέλους ο κ Τσίπρας και η κ Χριστοφιλοπούλου πρέπει να καταλάβουν ότι οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δεν ενστερνίζονται τις απόψεις τους και ακολουθούν άλλη τακτική. Οπότε εμείς πρέπει να κινηθούμε σε δύο επίπεδα. Αφενός να φυλάσσουμε καλύτερα τα σύνορα μας (χερσαία και θαλάσσια) κυρίως για αποτροπή δουλεμπόρων και όχι των δύσμοιρων προσφύγων με ταυτόχρονη  θεσμοθέτηση  εξοντωτικών ποινών στους δουλεμπόρους (π.χ. ισόβια). Επίσης πρέπει να δημιουργηθούν  στρατόπεδα κράτησης-φιλοξενίας με ανθρώπινες συνθήκες ώστε να γίνεται εξονυχιστικός υγειονομικός έλεγχος, ταυτοποίηση ειδικά στις περιπτώσεις που επικαλούνται "χαμένα" χαρτιά να προβλέπεται μακροχρόνια παραμονή και κράτηση μέχρι να μπορέσει ολοκληρωθεί η διαδικασία. Τέλος σε ότι αφορά οικονομικούς μετανάστες και όχι πρόσφυγες σύμφωνα με τη χάρτα του ΟΗΕ επ' αόριστον παραμονή στα στρατόπεδα μέχρι να γίνει επαναπροώθηση σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Αυτό αρχικά θα επιφέρει αποτροπή  των λαθρομεταναστών που δεν θεωρούνται πρόσφυγες.  Σε ευρωπαϊκό επίπεδο επιτέλους οφείλουμε  να μπλοκάρουμε κεφάλαια διαπραγμάτευσης με Τουρκία και να προτείνουμε χρηματοδότηση ώστε τα στρατόπεδα προσφύγων να γίνουν στα νότιο-ανατολικά σύνορα της. Αντί να επιδοτούν εμάς να επιδοτήσουν την Τουρκία και εννοείται να την πιέσουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο ώστε να συμμορφωθεί. Εμείς πρέπει διπλωματικά κάθε πλοιάριο, κάθε μετανάστη που περνά από την Τουρκία, κάθε τούρκο δουλέμπορο που συλλαμβάνουμε να το μετατρέπουμε σε διεθνή τηλεοπτική είδηση και διπλωματική ενέργεια για να αυξηθεί το διπλωματικό  κόστος για το βαθύκράτος της γειτονικής χώρας (ΜΙΤ, Αστυνομία, παρακράτος, Ερντογαν..) Με ρεαλισμό και συνάμα με σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες θα  περιορίσουμε το φαινόμενο. Οι δήθεν ανθρωπιστικές αρλούμπες  στο τέλος θα οδηγήσουν σε ανθρωπιστική κρίση εντός Ελλάδας, ρατσιστικά επεισόδια και δεν θα φταίει ο λαός που θα τον ρίξουν στην αγκαλιά του Μιχαλολιάκου. Δείτε τι συμβαίνει στην Κω, όπου από ότι φαίνεται τελικά το προεκλογικό τρενάκι του κ Καμένου δεν φτάνει για να φορτώσει τους πρόσφυγες και τους λαθρομετανάστες.  
Πως βλέπετε τις εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία.
Θεωρώ ότι οι εξελίξεις στην ευρύτερη κεντροδεξιά θα καθοριστούν σε μεγάλο βαθμό από τις διεργασίες στην ίδια την κοινωνία οι οποίες ξεπερνάνε κατά πολύ τελικά τους κομματικούς φορείς. Πλέον αυτό που προέχει είναι εξεύρεση συναινετικών λύσεων τις οποίες θα αναλάβουν ικανοί και ριζοσπάστες πολιτικοί-πολίτες να υλοποιήσουν. Η εξεύρεση λοιπόν της κοινής συνισταμένης, η επικράτησης της κοινής λογικής και του αυτονόητου ορθολογισμού θα σηματοδοτήσει μία στροφή προς το αστικό κέντρο με κυρίαρχο γνώρισμα τα φιλοευρωπαϊκό και φιλομεταρυθμιστικό χαρακτήρα. Υπό αυτή την έννοια η στροφή προς το κέντρο δεν μπορεί με τίποτα να ταυτίζεται με αποτυχημένα ή φθαρμένα πρόσωπα του παρελθόντος. Η στροφή προς το κέντρο δεν σημαίνει την επιστροφή των αντιλήψεων και των προσώπων που θεωρούν ότι απλά πρέπει να τηρούν ισορροπίες. Κέντρο δεν σημαίνει ουδετερότητα ή διατήρηση των υφιστάμενων αρρωστημένων ή αναχρονιστικών κοινωνικών μηχανισμών για να είναι όλοι ευχαριστημένοι.. Απαιτείται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο σε υγιή βάση μακριά από την σχέση της συναλλαγής μεταξύ πολιτικού και πολιτών. Δεν μπορεί η ευμάρεια ορισμένων να βασίζεται σε πολιτικά μαγαζιά που διασφαλίζουν τα συμφέροντα τους σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Υπό αυτή την έννοια θεωρώ ότι είναι θέμα χρόνου ευρύτερων πολιτικών ζυμώσεων που θα υπερβαίνουν τα στενά κομματικά όρια και θα έχουν ως πολιτική προίκα τους ψηφοφόρους του ΝΑΙ.
Και κάτι τελευταίο μια και αμφότεροι σας είναι γνώριμοι . Πως σχολιάζετε τις ηλεκτρισμένες σχέσεις Χατζημάρκου & Κόκκινου.
Θεωρώ ότι είναι λάθος να εστιαζόμαστε στην προσωπική αντιπαράθεση, όταν η πολιτική σχέση των δύο ανδρών που έχουν θεσμικό ρόλο σχετίζεται με την λειτουργία ενός κεντρικού πυλώνα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι το ζήτημα πρέπει να μην το απομονώσουμε στο παρόν, διότι οι ρίζες της σημερινής κατάστασης έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι κατ' ουσία υπήρξε μία εξ' ανάγκης συμμετοχή του κ Κόκκινου στο ψηφοδέλτιο του κ Χατζημάρκου. Όλοι θυμούνται άλλωστε και τη σχετική κόντρα του κ Κόκκινου με τον κ Παλλά όπου αναδείχτηκε τελικά ότι η αυτόνομη κάθοδος του συνδυασμού του πρώτου ήταν ένα μοχλός πίεσης προς τους κύριους διεκδικητές κ.κ. Χατζημάρκο και Μαχαιρίδη να τον εντάξουν ως χωρικό αντιπεριφεριάρχη.. Είναι λοιπόν αναμενόμενο ότι υπήρχε ένα αρχικό τραύμα και έλλειψη συνοχής μεταξύ του κ Κόκκινού και του συνδιασμού του κ Χατζημάρκου, το οποίο με την πάροδο του χρόνου βάθαινε αντί να θεραπεύεται. Σκεφτείτε ως παράδειγμα ένα προπονητή που εξαναγκάζεται να χρησιμοποιήσει ένα παίκτη που δεν άνηκε στις επιλογές του..  Για λόγους αρχής πάντως τόσο εξαιτίας του βεβαρημένου παρελθόντος, όσο και επειδή  εκ των πραγμάτων ο κ Κόκκινος είναι υφιστάμενος πολιτικά και ιεραρχικά του κ Χατζημάρκου, θεωρώ ότι η εσωτερική δημόσια αντιπολίτευση και φθορά δεν είναι ορθή πολιτικά ενέργεια. Σε αυτές τις περιπτώσεις είτε προσπαθείς σιωπηρά να επιλύσεις το πρόβλημα και αποδέχεσαι τις ισορροπίες της παραταξης που εντάχτηκες, είτε διαφωνείς από την πρώτη στιγμή και αποχωρείς τοποθετούμενος δημόσια και ξεκάθαρα για τα ζητήματα.