ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ -Είναι αδιαμφισβήτητο ότι μύχιος πόθος μας ήταν να δούμε τη Ρόδο να κερδίζει τον τιμητικό τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το έτος 2021. Ήταν προφανώς μιας πρώτης τάξεως για το νησί μας να αναδείξει σε ευρύτερο κοινό πολλές πτυχές του που είτε δεν έχουν προβληθεί είτε δεν τους έχει δοθεί η δυνατότητα να ανθίσουν. Μπορεί το αποτέλεσμα να μας δυσαρέστησε, αυτό όμως δε σημαίνει ότι χάθηκε πραγματικά η ευκαιρία. Ίσως η αρνητική αυτή έκβαση να αποτελέσει ένα εφαλτήριο για να δουλέψουμε όλοι προς μια κατεύθυνση. Να κάνουμε δηλαδή το νησί μας πέρα από έναν θελτικό προορισμό για τις ομορφιές του, έναν αληθινό πολιτιστικό παράδεισο. Διότι στην πραγματικότητα δεν είναι η προβολή που χρειάζεται η Ρόδος μας, αλλά μια κουλτούρα ανάλογη της φήμης της.
Καταρχήν για να επιτύχουμε κάτι τόσο ουσιαστικό, χρειαζόμαστε μια πνευματική αφύπνιση. Κάθε ένας από εμάς οφείλει να επισημάνει τα κακώς κείμενα και να προσπαθήσει να τα διορθώσει πρώτα σε επίπεδο γειτονιάς και κατόπιν σε επίπεδο νησιού. Δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις από τις αρχές να τελούν τα μέγιστα και εμείς να αδιαφορούμε ακόμα και για τα αυτονόητα. Για να ομορφύνουμε τις γειτονιές μας, για παράδειγμα, να τις ξαναδώσουμε χρώμα και ζωντάνια δεν χρειάζεται να μας το επισημάνει κάποιος. Μόνοι μας θα έπρεπε να δίνουμε έμφαση στην καθαριότητα και να αποτρέπουμε τα φαινόμενα κακογουστιάς που έχουν εμφανιστεί και παγιώνονται σε πολλές γωνιές του τόπου μας.
Χρειαζόμαστε μια ενδυνάμωση της οικολογικής μας συνείδησης. Το περιβάλλον που ζούμε είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας μας. Ενώ ζούμε σε έναν από τους λίγους ζωντανούς παραδείσους του κόσμου, αδιαφορούμε για το πράσινο, για τις αντιπυρικές ζώνες, για τη διαχείριση των απορριμάτων μας. Το τσιμέντο έχει κατακλύσει το βόρειο τμήμα του νησιού και επεκτείνεται ραγδαία και στο νότιο. Μεγάλα τμήματα των παραλιών έχουν καταπατηθεί και τα δάση που έχουν υποστεί καταστροφές από τις πυρκαγιές είναι σχεδόν αφημένα στη μοίρα τους. Ενεργειακά το νησί στηρίζεται σε ρυπογόνες δραστηριότητες, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να δοθεί έμφαση στις λεγόμενες ήπιες μορφές ενέργειας. Κι αν αυτά φαίνονται ξένα προς τον πολιτισμό, στην πραγματικότητα ο πολιτισμός ξεκινά πρώτα από το περιβάλλον.
Στο αστικό επίπεδο τώρα, διαπιστώνουμε ότι τα αυτοκίνητα κυριαρχούν με αποτέλεσμα όλη η πόλη να αποτελεί ένα τεράστιο πάρκινγκ. Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ενώ θα έπρεπε να είναι η πρώτη μας επιλογή, είναι η τελευταία για πάρα πολλούς λόγους. Κάτι κάνουμε λάθος όλοι μας σε αυτό. Ποτέ δεν φταίει μόνο η μία πλευρά. Επίσης δεν υπάρχει ένας ποδηλατόδρομος και οι πεζόδρομοι είναι ελάχιστοι. Οι πλατείες δεν σχεδιάζονται για να είναι κέντρα πολιτιστικών δραστηριοτήτων με σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα. Συνήθως καταλήγουν να είναι κι αυτές τεράστια πάρκινγκ.
Όσον αφορά τον πολιτισμό καθαυτό υπάρχουν τεράστια κενά. Ενώ υπάρχουν οι “κυψέλες” πάνω στις οποίες μπορούμε να δημιουργήσουμε, εμείς επιμένουμε σε τακτικές παρελθόντος. Ο πολιτισμός δεν είναι μόνο το φολκλόρ και οι μεγάλες συναυλίες, των οποίων η ποιότητα αποτελεί από μόνη της αντικείμενο συζήτησης. Ο πολιτισμός είναι οι μικρές μπάντες, οι ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες (οι οποίες κάνουν ήδη πολύ αξιόλογο έργο), ο αθλητισμός στις μικρές ηλικίες, αλλά και ο εθελοντισμός.
Από όλα αυτά τα μικρά γεννιούνται τα μεγάλα. Αυτά αποτελούν το “καύσιμο” του πολιτισμού μαζί με την κουλτούρα που φέρει ο καθένας μας. Ο πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα να το αγοράσουμε για να φέρουμε περισσότερους τουρίστες. Ο πολιτισμός ήταν πάντοτε η ψυχή αυτής της χώρας, διότι τροφοδοτούσε με ελπίδα και οράματα όλη την κοινωνία. Ας μην κρατήσουμε μόνο την πικρή γεύση της απόρριψης της υποψηφιότητάς μας. Ας γίνει ο καθένας μας η αλλαγή που προσδοκάμε να δούμε στον τόπο μας και τότε δεν θα χρειαζόμαστε τιμητικούς τίτλους διότι θα είμαστε από μόνοι μας ένα πρότυπο προς μίμηση.
--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
