Ποίηση Σπύρου Κατσούρη για την Εθνική μας Επέτειο από το βιβλίο του ΠΡΟΣΥΜΝΙΟΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ (Ρόδος 1998).
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Ω τι γλυκειά για τον λαό μας τούτη ‘μέρα! Στη μνήμη καθενός μας θάναι πάντα ιερή. Κι αθάνατο θα μένει, σαν την φλόγα στο κερί, της λευτεριάς γλυκό τραγούδι στον αγέρα.
Κι αν Πέρσες, Άραβες, Οβριοί και Σταυροφόροι Τούρκοι αιμοβόροι, πειρατές, άγρια θεριά της Ρόδου επάτησαν την γή με ξιπασιά Ελλήνων μείναμε πιστοί σημαιοφόροι.
Οι αλυσίδες της Σκλαβιάς σ’ αυτά τα μέρη δεν σφίγγουν βρόγχο στο λαιμό μας τη θηλειά! Σπάζουν σαν νάναι άχρηστα ξερά κλαδιά όταν το πλήρωμα του χρόνου θα το φέρει.
Κι ήρθαν στα Δώδεκα νησιά μαντατοφόροι Εγγλέζοι, Γάλλοι, Ρώσσοι κι άλλοι Φίλοι νικητές διώξαν τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές της Δόξας και της Λευτεριάς Τροπαιοφόροι.
Αψίδες του θριάμβου χρόνια υψωμένες τη Λευτεριά στα πέρατα της γης να διαλαλούν χαρούμενες γιορτές, γέλια-χαρές αντιλαλούν με της ψυχής-καρδιάς το αίμα ποτισμένες.
Εγράφη 25-2-1997από Σπύρο Κατσούρη και μελοποιήθη από Μεμνουνέ Κιαζίμ
2) ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Φεύγουν τα σύννεφα μεμιάς επάν’ από τη Ρόδο και τ’ άλλα Δωδεκάνησα , τ’ Αιγαίου τα σμαράγδια. Χρόνια σκλαβιάς περάσανε κι αμέτρητο είχαν πόνο.. Των βάρβαρων κατακτητών σβήνουνε τα σημάδια.
Η Λευτεριά τ’ αγκάλιασε! Και η πατρίδα Ελλάδα με δάκρυα τα δέχθηκε. Με μητρικά της χάδια, γιατ’ άσβηστη τα φώτιζε του Γένους μας η δάδα που κράτησε παιδιά παιδιών μακρυά απ’ τα σκοτάδια.
Κατακτητές αλλόθρησκοι, αλλόφυλοι και ξένοι προσπάθησαν ν’ αλλάξουνε γλώσσα, ψυχή, θρησκεία. Μα τούτα διαλάλησαν σ’ όλη την Οικουμένη πως μόνο Ελλάδα τρέφουνε με πίστη και λατρεία.
Ρόδος μου, ρόδα φόρεσε μ’ ηλιόφωτο στεφάνι κι αγκάλιασε αδελφικά την Κώ, Κάλυμνο, Λέρο, Μεγίστη, Σύμη, Νίσυρο, την Κάσο ως το Διαφάνι… κι όλα τα Δωδεκάνησα , μέσ’ στο χορό θα φέρω.
Γιορτάστε Δωδεκάνησα! Την Ένωση γιορτάστε! Και σύρετε νησιώτικους χορούς μέσ’ στο Αιγαίο. Τις πίκρες και τα βάσανα καιρός πιά να ξεχάστε. «Δεν πρέπουνε τα δάκρυα σ’ ένα Λαό γενναίο»!
Εγράφη στις 4-2-1992 από τον Σπύρο Κατσούρη για την χορωδία του Εθνικού Ωδείου
ΧΑΙΡΕ ΡΟΔΟΣ
Και να η αφρογέννητη που ξεκινά το δείλι κι απλώνει πέπλο θαλασσί και πορφυρό χιτώνα. Καρφίτσες βάζει στα μαλλιά: άστρα, θαλασσοπούλια και μύρια ρίχνει αρώματα στους κόρφους του κορμιού της. Χαίρε Ηλιούσα ολόχαρη, τ’ έρωτα σαγηνεύτρα! Θολώνει ο νους σαν σε θωρώ και η καρδιά ματώνει.. Χάνω τα λόγια ολημερίς και τους ειρμούς της σκέψης Και νύχτες παρασύρομαι στα μαγικά σου χάδια. Πίνω με τους Ιππότες σου στου Κάστρου τις επάλξεις, στην Τάφρο μέσα σεργιανώ, στου Ροδινιού τους κήπους, στα καλντερίμια της Παλιάς της πόλης τραγουδάω και στο Ναό του Απόλλωνα στεφάνια καταθέτω.
Εγράφη από τον Σπύρο Κατσούρη στις 9-7-1992 για τις εορταστικές εκδηλώσεις των 2400 χρόνων από ιδρύσεως της πόλεως Ρόδου.(ΠΡΟΣΥΜΝΙΟΝ ΔΩΔ/ΣΟΥ, σελ. 119)
ΣΤΟΥΣ ΕΦΕΔΡΟΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Ω, σείς που αίμα χύσατε στου Έθνους τους αγώνες προτάσσοντας τα στήθεια σας στων όπλων την ορμή κι εχθρούς μας απωθήσατε από Ροδίων γή, αθάνατη η μνήμη σας θα μένει στους αιώνες.
Κι εσάς που η μοίρα χάρισε χαμόγελο ζωής για να γιορτάζετε λαμπρά λευτερωμένα χρόνια ώσπου στα μαύρα σας μαλλιά ν’ απλώσουνε τα χιόνια, σας πρέπουνε ολόχρυσα στεφάνια της τιμής.
Γιατί, ενώ σας μάστιζε η ξένη Κατοχή και Ιταλούς υπήκοους σας είχαν ωνομάσει, το όραμα του Άξονα, είπατε, μην περάσει κι ευθύς ωργανωθήκατε για νίκη ή θανή.
Σ’ Αιγαίο και Μεσόγειο, Μέση Ανατολή, Ελ Αλαμέιν, Ρίμινι και Γαλλική ακτή, εχθρών μας ετοιμάσατε την φοβερά ειρκτή κι επάξια τιμήσατε Ελληνική στολή.
Ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» απ’ όλους μας δεν φθάνει για το μεγάλο δίδαγμα που δείχνετε στους νέους, ν’ ακολουθήσουν της ανδρειάς τους δρόμους τους ωραίους! Να γίν’ η Γαλανόλευκη ουράνιο στεφάνι.
Σε σας οφείλουμε και μεις της Λευτεριάς τα δώρα κι ελάχιστο να δώσουμε τον φόρο της Τιμής δεκάδων χρόνων πρόοδου κι ελεύθερης ζωής.. Τρανό το χειροκρότημα ας αντηχήσει τώρα!
Εγράφη από τον Σπύρο Κατσούρη στις 26-3-1997 για την εκδήλωση του Συνδέσμου Εφέδρων Πολεμιστών και του Εκστρατευτικού Σώματος Μέσης Ανατολής που έγινε στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου την 31-3-1997 και απηγγέλθη από τον ίδιο . Μελοποιήθηκε από την μουσικό Άννα Μαχλή. Τραγουδήθηκε από την Χορωδία του Εθνικού Ωδείου.
ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ΝΙΚΟ ΣΑΒΒΑ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟ ΚΥΡΜΙΧΑΛΗ
Του Πολέμου η φρίκη μαστίζει Καστελλόριζο, Ρόδο, νησιά.. Στο μυαλό μία σκέψη γυρίζει: Να ‘ρθη πάλι ξανά Λευτεριά.
Οργανώσεις κρυφές ξεπροβάλλουν, «σαμποτέρς» παλληκάρια γερά! Που τις νύχτες τα πάντα προσβάλλουν. Του εχθρού μας τσακίζουν φτερά!
Είστε μέσα σ’ αυτούς ζηλεμένοι κι έναν έχετε μόνο σκοπό: Οι εχθροί να χαθούν ντροπιασμένοι κι η πατρίδα να δει λυτρωμό.
Των εχθρών αψηφώντας τα βόλια πολεμάτε με σθένος τρανό! Καταστρέφετε : Βάσεις, Κανόνια για να δούμε Γαλάζιο ουρανό.
Εγράφη από τον Σπύρο Κατσούρη για τα Αποκαλυπτήρια των προτομών τους στο Μαντράκι της Ρόδου στις 6-10-1996. Ο ένας εκτελέσθηκε από τους Ιταλούς κατακτητές για τις μεγάλες καταστροφές που προξένησαν με ΄Αγγλους «σαμποτέρς» στα Αεροδρόμια της Ρόδου (καταστρέφοντας 25 αεροσκάφη) κι ο άλλος φυλακίσθηκε στις Ιταλικές φυλακές, όπου και απέθανε αργότερα από τις κακουχίες.
Τα ανωτέρω ποιήματα περιέχονται στο βιβλίο «Προσύμνιον Δωδεκανήσου» του Σπύρου Κατσούρη (Ρόδος 1998,σελίδες 190, εκδόσεις Επτάλοφος) και είναι πνευματική ιδιοκτησία κατοχυρωμένη ISBN 960-7298-79-9 της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Ποίηση για την Ενσωμάτωση του Σπύρου Κατσούρη
Φωτογραφικό υλικό
