Οι νέοι της Καρπάθου αντιστέκονται στην αδικία, του Μανώλη Δημελλά

Η πρωτοπορία στα σίγουρα έρχεται από τα νιάτα! Τα πρόσφατα ολοένα αυξανόμενα προβλήματα στη σύνδεση της Καρπάθου με την υπόλοιπη χώρα κατάφεραν να ενώσουν, πρώτα τους νέους του νησιού κι έπειτα να προκαλέσουν σε συστράτευση τους όπου γης Καρπάθιους!  Η ιστορία ξεκινά από μια μικρή, μια παθιασμένη παρέα που γίνεται όλο και πιο μεγάλη!
Οι Πέτρος Βαρδαούλης, Κοσμάς Γιαλουράκης, Πάρης Χρυσοχόος, Μήνας Λιγνός, Νίκος Τσαγκάρης  και η Βασιλία Βασιλαράκη, αποτελούν το στενό πυρήνα, μακριά από υστεροβουλίες και χρώματα, η νεολαία της Καρπάθου δείχνει το δρόμο.
Το θέμα έχει να κάνει με τους «δρόμους» τους δρόμυς, τόσο στον αέρα όσο και τη θάλασσα τα πράγματα πάνε όλο και χειρότερα και εδώ δεν χωρούν φιλοσοφίες, αβρότητες και μικροπολιτικά παιγνίδια. Στην δραματική εξέλιξη της οικονομικής κρίσης έρχεται να προστεθεί και η σταδιακή απομόνωση του νησιού, που με το πέρασμα του χρόνου γίνεται όλο και πιο σκληρή, όσο για το Αθηνοκεντρικό κράτος, όπως κάνει σχεδόν κάθε φορά, στέκεται ακόμη μια φορά αδιάφορο, κοιμάται! Και θυμάται τα νησιά μονάχα το καλοκαίρι και ως τόπους οικονομικής αφαίμαξης. Κάτι που θυμίζει μεθόδους από περασμένους κατακτητές, Τούρκους με φέσια και κοκορόφτερους Ιταλούς, που καμάρωναν τους μικρούς τόπους όταν άρπαζαν κάτι από αυτούς.
Κάποιοι ίσως χαρακτηρίσουν τον αγώνα ουτοπικό, μπορεί στα κρυφά να αμφιβάλλουν για το αποτέλεσμα, όμως ετούτη η προσπάθεια είναι μια μοναδική ευκαιρία, το νησί να αφήσει στην άκρη φόβους, εσωστρέφειες και μοιρολατρίες και να διεκδικήσει όσα πραγματικά του ανήκουν. 
Οι νέοι της Καρπάθου σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουν κατα-γράφουν σκέψεις και αγωνίες σε μια ανοικτή επιστολή, μαζεύουν υπογραφές και προσπαθούν να φτάσουν τη φωνή-κραυγή της Καρπάθου στα κέντρα  αποφάσεων που γίνονται ολοένα και πιο «κουφά». Αγωνίζονται για το μέλλον της Καρπάθου, δεν σκύβουν το κεφάλι, ούτε αντιμετωπίζουν με σκιές και φόβους το θέμα.  
Στέλνουν το μήνυμα: «Η καθημερινή αεροπορική σύνδεση της Καρπάθου με τα αστικά κέντρα, θα πρέπει να απαιτηθεί διατηρώντας το κεκτημένο που έχουμε τόσα χρόνια!» 
Στην επιστολή τους καταγράφουν και την πρόσφατα διαμορφωμένη πραγματικότητα της Καρπάθου:                                    
«Πληρώνουμε τους ίδιους φόρους, τον ίδιο Φ.Π.Α., τον ίδιο ΕΝ.Φ.Ι.Α. με τα αστικά κέντρα της χώρας και τα πληθυσμιακά μεγαλύτερα νησιά, χωρίς όμως να απολαμβάνουμε τις ίδιες παροχές σε υγεία, παιδεία, συγκοινωνία και άλλες υπηρεσίες και αγαθά. Με λίγα λόγια για κάποιους η Κάρπαθος όπως και άλλα νησιά του Αιγαίου, βρίσκονται δίπλα στην Αθήνα και για αυτό θεωρούν φυσιολογικά και ‘’προαπαιτούμενα’’ όλα τα παραπάνω. Στην ουσία όμως βρισκόμαστε απομονωμένοι 230 ναυτικά μίλια στα σύνορα της Ελλάδος με δυο (θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος) προσεγγίσεις πλοίων την εβδομάδα από και προς Πειραιά την χειμερινή περίοδο με διάρκεια ταξιδιού 18-24 και πλέον ωρών στον 21ο αιώνα!»
Οι νέοι της Καρπάθου βγαίνουν μπροστά, ξεπερνούν τα παλιά σχήματα, απλώνουν το χέρι, δεν ζητιανεύουν, απαιτούν τα αυτονόητα και προκαλούν το σύνολο του νησιού να σταθεί σύμμαχος σε μια σπουδαία προσπάθεια που δεν πρέπει και δεν μπορεί να αποτύχει!
Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή των νέων της Καρπάθου που έχει στόχο στην συστράτευση όλων των Καρπάθιων:
Θέμα: Σύνδεση Καρπάθου με Αθήνα, Ρόδο και Ηράκλειο.
Σαν μια ομάδα νέων ανθρώπων που έχουμε επιστρέψει για να επενδύσουμε στο τόπο που μεγαλώσαμε και έχουμε αγαπήσει, την Κάρπαθο, αποφασίσαμε να συντάξουμε αυτή την ανοιχτή επιστολή για να μπορέσουμε να ευαισθητοποιήσουμε τους συντοπίτες μας και κυρίως την πολιτεία, αλλά παράλληλα  να  γνωστοποιήσουμε τα τεράστια προβλήματα που ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε στο άμεσο μέλλον, εξαιτίας της μείωσης των αεροπορικών και ακτοπλοϊκών δρομολογίων και κατ’ επέκταση της ανεπαρκούς σύνδεσης μας με τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας.
Η Κάρπαθος όντας το 2ο μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων στο νοτιοανατολικό άκρο του Αιγαίου αποτελεί θεματοφύλακα της πολιτιστικής, πολιτισμικής και εθνικής ταυτότητας όχι μόνο των Καρπαθίων αλλά και ολόκληρου του Ελληνικού λαού, όπως βεβαία και τα άλλα ακριτικά νησιά. Τις τελευταίες δεκαετίες μετά από επίπονες προσπάθειες των φορέων του νησιού αλλά κυρίως των ντόπιων, οι όποιοι είναι βαθιά συναισθηματικά δεμένοι με τον τόπο τους, έχει σημειωθεί τεράστια τουριστική ανάπτυξη σε σχέση με το παρελθόν ενώ οι χρηματικές επενδύσεις των Καρπαθίων, οι οποίοι μετά από χρόνια σκληρής εργασίας στο εξωτερικό έχουν επιστρέψει στο νησί τους, ανέρχονται σε αρκετά εκατομμύρια.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα αποτελεί η μη ολοκλήρωση και στελέχωση του νοσοκομείου του νησιού, το όποιο βρίσκεται ακόμα υπό κατασκευή, καθώς και η υπολειτουργία του κέντρου υγείας, το οποίο δεν μπορεί να καλύψει σχεδόν το σύνολο των ημερήσιων περιστατικών αφού δεν υπάρχουν καν οι βασικές ειδικότητες ιατρών. Έτσι αναγκάζονται να ζητούν την μετακίνηση των ασθενών σε μεγαλύτερα νοσοκομεία στην Αθήνα, το Ηράκλειο και τη Ρόδο. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των μετακινήσεων πραγματοποιείται έστω και άτυπα με αεροπλάνα της γραμμής, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις έχουμε και τη διακομιδή με αεροπλάνα του ΕΚΑΒ ή στρατιωτικά, η οποία συχνά γίνεται μετά από πολύωρες καθυστερήσεις και γραφειοκρατικές διαδικασίες και είναι πολυδάπανη για το κράτος.
Παρά ταύτα, ο Καρπαθιακός λαός και κατά κύριο λόγο αυτοί που παραμένουν στο νησί και τους χειμερινούς μήνες κρατώντας Θερμοπύλες ως σύγχρονοι ακρίτες, έρχονται αντιμέτωποι με ανυπέρβλητα καθημερινά προβλήματα που δυσκολεύουν τη ζωή τους, ενώ συχνά την θέτουν και σε κίνδυνο. Τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και των αλλαγών στις οποίες προέβη η εκάστη κυβέρνηση, στερούμαστε την στελέχωση ολοήμερων σχολείων λόγω έλλειψης εκπαιδευτικών, έχουν κλείσει κύριες δημόσιες υπηρεσίες που υπήρχαν παλιότερα στο νησί και ικανοποιούσαν τις αυξανόμενες  ανάγκες των κατοίκων. Δεν υπάρχει ΔΟΥ, ΙΚΑ  και ΟΑΕΕ και τα κατά τόπους εναπομείναντα γραφεία δεν έχουν διευρυμένες αρμοδιότητες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την υποχρεωτική, συχνή και κυρίως πολυέξοδη μετακίνηση και διαμονή των Καρπάθιων στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα με σκοπό την διευθέτηση των υποχρεώσεων τους.
Παρόλα αυτά που προαναφέρονται φτάσαμε να αποδεχτούμε πολύ κακώς και άδικα την εγκληματική αύξηση του συντελεστή Φ.Π.Α. κατά 8 ποσοστιαίες μονάδες και κατ’ επέκταση το αυξημένο κόστος διαβίωσης και μεταφορών, χωρίς να αναλογιστεί κανείς τις παραπάνω ιδιαιτερότητες όταν αυτός βρέθηκε ξαφνικά στο 24%. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα που η σύνδεση με τα αστικά κέντρα θα γίνει ολοένα και πιο σπάνια και πιθανόν, ελλείψει των επιδοτήσεων των αεροπορικών γραμμών οδηγηθούμε μακροπρόθεσμα και σε αύξηση της τιμής του εισιτηρίου (ακριβότερου στην Ελλάδα) γεγονός που θα πλήξει για ακόμα μια φορά το εισόδημα της Καρπαθιακής οικογένειας.
Πληρώνουμε τους ίδιους φόρους, τον ίδιο Φ.Π.Α., τον ίδιο ΕΝ.Φ.Ι.Α. με τα αστικά κέντρα της χώρας και τα πληθυσμιακά μεγαλύτερα νησιά, χωρίς όμως να απολαμβάνουμε τις ίδιες παροχές σε υγεία, παιδεία, συγκοινωνία και άλλες υπηρεσίες και αγαθά. Με λίγα λόγια για κάποιους η Κάρπαθος όπως και άλλα νησιά του Αιγαίου, βρίσκονται δίπλα στην Αθήνα και για αυτό θεωρούν φυσιολογικά και ‘’προαπαιτούμενα’’ όλα τα παραπάνω. Στην ουσία όμως βρισκόμαστε απομονωμένοι 230 ναυτικά μίλια στα σύνορα της Ελλάδος με δυο (θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος) προσεγγίσεις πλοίων την εβδομάδα από και προς Πειραιά την χειμερινή περίοδο με διάρκεια ταξιδιού 18-24 και πλέον ωρών στον 21ο αιώνα!
Από το στόμα του κ. Πρωθυπουργού εξαγγέλθηκε ότι αναγνωρίζει το άδικο της επιβαλλόμενης αύξησης Φ.Π.Α και ως εκ τούτου θα ληφθούν μέτρα ως αντιστάθμισμα αυτής της αδικίας. Την στιγμή όμως που αναγνωρίζεται το άδικο των νέων μέτρων εις βάρος των ακριτικών μας νησιών, η Κάρπαθος τον φετινό χειμώνα αναμένεται να γυρίσει δεκαετίες πίσω αφού με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία του Υπουργείου Μεταφορών και Δικτύων, θα υποστεί μείωση των αεροπορικών και ακτοπλοϊκών δρομολογίων από και προς Αθήνα, ενώ η σύνδεση με Ρόδο και Κρήτη βρίσκεται αυτή τη στιγμή στον αέρα, με τις πληροφορίες να μην είναι θετικές. Το γεγονός αυτό από μόνο του δημιουργεί ανασφάλεια, φόβο, τρόμο, κατάφορη αδικία και επιπλέον πεποίθηση αδιαφορίας και αναλγησίας εκ μέρους της πολιτείας προς τους μόνιμους κατοίκους του νησιού μας. Οι συνέπειες που μπορούν να προκύψουν από ένα τέτοιο γεγονός μπορεί να είναι καταστροφικές για την ανάπτυξη και την ζωτικότητα του τόπου μας. Φαντάζεστε το νησί μας με τρεις φορές μόνο την εβδομάδα σύνδεση με την Πρωτεύουσα; Έχουμε αναλογιστεί τι σημαίνει αυτό θεωρητικά και πρακτικά; Ποιος νέος με αυτές τις συνθήκες θα επιστρέψει για να επενδύσει στο νησί που αγαπά; Ποιος πατέρας και ποια μητέρα θα μείνει στο τόπο του θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των παιδιών του; Πόσο θα αυξηθούν οι αεροδιακομιδές και το κόστος με αεροπλάνα του ΕΚΑΒ δεδομένης της ανεπαρκής σύνδεσης μας;
Η καθημερινή αεροπορική σύνδεση της Καρπάθου με τα αστικά κέντρα, θα πρέπει να απαιτηθεί διατηρώντας το κεκτημένο που έχουμε τόσα χρόνια! Η σύνδεση του ακριτικού μας και ξεχασμένου από κάποιους νησιού με τον ‘’πολιτισμό’’ επιβάλλεται για λόγους Υγείας, για λόγους ανάπτυξης, για επαγγελματικούς λόγους, για Εθνικούς λόγους, για λόγους ανταπόκρισης και ασφάλειας, για τουριστικούς και οικονομικούς λόγους καθώς και για όλους τους λόγους που εύκολα κανείς μπορεί να καταλάβει όταν μένει μόνιμα και επενδύει σε αυτό τον τόπο. Κατανοούμε απόλυτα ότι εφόσον οι αεροπορικές εταιρίες είναι ιδιωτικές έχουν κάθε δικαίωμα να προσπαθούν να εξασφαλίζουν το συμφέρον τους και με βάση το νόμο της ζήτησης και της προσφοράς, να καθορίζουν τα δρομολόγιά τους. Όμως θα πρέπει όλοι μαζί σαν Καρπάθιοι να απαιτήσουμε από την πολιτεία να παρέμβει! Δεν συμβιβαζόμαστε με λιγότερο από τουλάχιστον καθημερινές απευθείας πτήσεις από και προς Αθήνα & Ρόδο.
Αυτό που ζητάμε, συμπορευόμενοι με όλο τον Καρπαθιακό λαό και τους φορείς του νησιού μας, που απαιτούν και θα συνεχίσουν να απαιτούν με κάθε μορφή αγώνα μέχρι να φέρουν αποτέλεσμα, είναι η καθημερινή αεροπορική σύνδεση με Αθήνα και Ρόδο με εταιρίες και αεροσκάφη που να καλύπτουν τις απαιτήσεις των ασφαλών πτήσεων και των συνθηκών ταξιδιού, καθώς και την ανάλογη των φόρων που πληρώνουμε ακτοπλοϊκή σύνδεσή της Καρπάθου και της Κάσου με τα λιμάνια του Πειραιά, του Ηρακλείου και της Ρόδου.
Το κείμενο αυτό, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο από την κραυγή  αγανάκτησης  και αγωνίας,  νέων  ανθρώπων,  οι οποίοι  επιστρέψαμε  για να μείνουμε  στον τόπο μας. Καμία απολύτως σχέση δεν έχει με πολιτικές και πολιτικούς, ούτε βεβαίως πίσω από όλους εμάς βρίσκεται κάποιος υποκινητής ή παρακινητής και ούτε κανένας από εμάς έχει βλέψεις να διεκδικήσει και να καπηλευθεί οποιαδήποτε συντονισμένη κίνηση για το γενικό συμφέρον των Καρπαθίων. Εκθέτουμε παθογένειες και προβλήματα τα οποία παραμένουν άλυτα έως και σήμερα. Όλα αυτά που δεν έγιναν και πρέπει να γίνουν για να παραμείνουμε στο νησί, ως πολίτες που χρίζουμε μίας δίκαιης αντιμετώπισης, από την ίδια μας την  Πατρίδα.
Επιστρέψαμε στο νησί αυτό για να μείνουμε και να δημιουργήσουμε τις οικογένειές μας. Επενδύουμε τα νιάτα, τις σπουδές και τα χρήματά μας γιατί ευελπιστούμε σε καλύτερες μέρες. Ως ‘’καπετάνιοι’’ θα εγκαταλείψουμε τελευταίοι την βάρκα που λέγεται Κάρπαθος. Βοηθήστε μας να μείνουμε εδώ και μην μας διώχνετε από τον τόπο μας. Ζητάμε να μην μας ξεχάσετε, για να μην σας ξεχάσουμε και εμείς όταν θα μας ξαναθυμηθείτε. Η Κάρπαθος ανήκει στην Ελλάδα και η Ελλάδα ξεκινάει από την Κάρπαθο…
Πιστεύουμε στην ευαισθησία σας και αναμένουμε την άμεση παρέμβαση σας.
Κάρπαθος 25 Σεπτεμβρίου 2016
Νέοι που αγαπούν τον τόπο τους