Το μόνο που δεν περιμέναμε να συναντήσουμε στο 1ο Athens Vegan Festival ήταν την…Κάρπαθο. Κι όμως κάναμε λάθος!Λίγο μετά την κεντρική είσοδο του κτηρίου «Μηχανουργείο» της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων και ένας νέος κόσμος, περισσότερο ηθικός για το περιβάλλον και τους υπόλοιπους κατοίκους του πλανήτη, απλωνόταν μπροστά στα μάτια μας κι εκεί δεν θα γινόταν αλλιώς πέσαμε πάνω στην…Κάρπαθο!
Νέοι άνθρωποι, πολλοί νέοι άνθρωποι, δεν ήταν όλοι μυημένοι στον βιγκανισμό και την χορτοφαγία, έδειχναν όμως ενδιαφέρον για μια στάση ζώης που το μόνο που ζητά είναι τα ανοιχτά μάτια.
Για να τα βάλουμε σε μια σειρά, οι vegan σβήνουν το κρέας και κάθε προϊόν ζωικής προέλευσης από τη διατροφή τους.
Δεν είναι μόνο οι βίγκαν, υπάρχουν οι χορτοφάγοι που ενώ δεν τρώνε κρέας, έχουν στο διαιτολόγιο τους ψάρι (θαλασσινο-χορτοφαγία), υπάρχουν κι άλλοι που καταναλώνουν γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλά όχι κρέας (γαλακτο-χορτοφαγία), ενώ υπάρχουν κι άλλοι που απέχουν από το κόκκινο κρέας, αλλά τρώνε μόνο κοτόπουλο ή απέχουν από το κρέας και τα γαλακτοκομικά μόνο για κάποιες ημέρες τη βδομάδα.
Αυτό που έχει σημασία είναι η συνειδητοποίηση της άγριας εκμετάλευσης των ζώων, των σημερινών σκλάβων του πλανήτη.
Το 1ο φεστιβάλ βιγκανισμού στις 5 Νοέμβρη 2016 ήταν μια γνωριμία με γεύσεις και διατροφικές συνήθειες μακριά από σφαγές ζώων, κόντρα σε μια άποψη που ακόμη επιμένει και θέλει το μαγειρευτό κρέας ανθρώπινη ανάγκη!
Στην είσοδο της εκδήλωσης κι εκεί που περιμένεις να συναντήσεις παράξενα φαγητά και συνταγές από την άλλη άκρη του πλανήτη, εκεί ακριβώς πέφτεις πάνω στις καρπάθικες μακαρούνες!
Η Σοφία Λυριστή έχει καταγωγή από το Μεσοχώρι της Καρπάθου, παντρεύτηκε και από τότε ζει στην Καλαμπάκα, εκεί με τον σύζυγο της έχουν κατάστημα με βιολογικά προιόντα και στο φεστιβάλ Βιγκανισμού συμμετείχε με λιχουδιές φτιαγμένες από τα χέρια της.
Παραδοσιακές καρπάθικες συνταγές που η ίδια της εξέλιξε και απέκτησαν διαφορετική ταυτότητα! Όπως τα κουλουράκια με αγνό αλεύρι και ελαιόλαδο, όμως το highlight για εμάς ήταν τα “πειραγμένα” από την Σοφία απίθανα καρπάθικα ζιμπίλια, με λιναρόσπορο, σουσάμι ολικής, σταφίδα και κράμπερι!
Η άρνηση στη σάρκες δεν είναι δύσκολη υπόθεση, απαιτεί ενημέρωση, γνώση, κυρίως συνειδητότητα και αποτελεί βαθιά πολιτική πράξη, άλλωστε ότι εφαρμόζουμε στο σπίτι και στις ζωές μας δείχνει και το δρόμο μας.
Το πρώτο βήμα είναι να μάθουμε για τον άκρατο σπισισμό και την αθλιότητα του είδους μας, έπειτα είναι πολύ εύκολο να δούμε την κραυγή του Αυστραλού φιλόσοφου Peter Singer:
στον πόνο όλα τα ζώα (εννοείται και εμείς) είναι εντελώς όμοια.
