ΚΑΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
- Ιταλοί, Γάλλοι και εμείς οι Έλληνες σε πρόσφατη έρευνα δηλώνουμε σε συντριπτικά ποσοστά έντονη ανησυχία για το μέλλον μας σε επίπεδο διαβίωσης. Η αγοραστική δυνατότητα μας, ύστερα και από τον πόλεμο στην Ουκρανία, δείχνει να βυθίζεται μέρα με τη μέρα και αυτό πλέον είναι φαινόμενο που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.Το κόστος διαβίωσης είναι πλέον πολύ υψηλό σε σχέση ακόμα και με την προηγούμενη τριετία και αρχίζουμε να αναθεωρούμε όλοι μας την αναγκαιότητα για μετακινήσεις, θέρμανση, ψυχαγωγία. Η Ευρώπη ολόκληρη τραντάζεται συθέμελα από την οικονομική κρίση που ήρθε απανωτά μετά τα απόνερα της υγειονομικής κρίσης και φαίνεται πως θα αλλάξει ακόμα και τον πολιτικό της χάρτη.
Σε αυτό το αβέβαιο περιβάλλον αρχίζουν πλέον να ακούγονται πιο δυνατά οι φωνές του περιθωρίου που αμφισβητούν περισσότερο από ποτέ την ικανότητα του πολιτισμένου κόσμου να φροντίσει ακόμα και για τα στοιχειώδη των πολιτών του. Απευθύνονται στους απογοητευμένους και κυρίως στους πεινασμένους που βλέπουν ζοφερό το μέλλον τους μέσα σε αυτό το κλίμα.
Η πείνα ήταν πάντα ο χειρότερος σύμβουλος του ανθρώπου. Είναι αυτή που μπορεί να του ξυπνήσει τα κατώτερα ένστικτα και να τον μετατρέψει σε ένα πραγματικό κτήνος. Ένας πραγματικά πεινασμένος άνθρωπος δεν μπορεί να υπολογίσει το κόστος και τις συνέπειες των πράξεών του. Το μόνο που επιδιώκει είναι να χορτάσει και να νιώσει ασφάλεια.
Είναι προφανές ότι οι κυβερνώντες τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο “πιάστηκαν στον ύπνο” όσον αφορά την επισιτιστική κρίση και την ενεργειακή επάρκεια. Φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι δεν είχαν υπολογίσει μιας τέτοιας έκτασης καταιγίδα και οι όποιοι τους σχεδιασμοί έπεσαν στο κενό. Φαίνεται επίσης πως δεν υπήρχε εναλλακτικό σχέδιο για να αντιμετωπιστεί κάτι τέτοιο.
Αυτή την έλλειψη διορατικότητας και σχεδίου θα την πληρώσουμε όλοι πολύ ακριβά. Πολλοί θα οδηγηθούν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και αυτοί θα αποτελέσουν την ικανή πλειοψηφία για να ανατρέψουν τις δεδομένες κυβερνήσεις, οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα θα αντικατασταθούν από επικίνδυνους και αριβιστικούς σχηματισμούς που τελικά θα οδηγήσουν στο απόλυτο χάος.
Οι λογικές Μαρίας Αντουανέτας που εφαρμόζονται εδώ και καιρό, πλέον δεν θα έχουν κανένα αντίκτυπο στις ευρύτερες λαϊκές μάζες. Ο πεινασμένος όχλος θα απαιτήσει αίμα και κεφάλια στις γκιλοτίνες για να σβήσει το θυμό του. Όχι ότι αυτό θα λύσει το πρόβλημά του, αλλά θα του ικανοποιήσει το αίσθημα της δικαιοσύνης. Ότι δηλαδή οι υπαίτιοι αυτής της κατάστασης τιμωρήθηκαν παραδειγματικά.
Το κλίμα θα γίνει ακόμα πιο εκρηκτικό όταν αναλάβουν και πάλι οι μαιτρ της προπαγάνδας να καθοδηγήσουν τον όχλο σε δικά τους δύσβατα μονοπάτια. Η ανθρωπότητα δυστυχώς δεν φαίνεται να διδάσκεται από τα λάθη της, γι’ αυτό είναι καταδικασμένη να βλέπει την ιστορία της να επαναλαμβάνεται. Όχι γιατί η ιστορία είναι περιοδικό φαινόμενο, αλλά γιατί οι ανθρώπινη ματαιοδοξία είναι η γενεσιουργός αιτία της περιοδικότητας της φρίκης.
Δεν μπορεί να υπολογιστεί ακριβώς πόσα κτήνη θα γεννηθούν μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Το σίγουρο είναι πως ανάμεσα στην πείνα και στην αγριότητα, θα δημιουργηθούν και πάλι εικόνες που πιστέψαμε ότι είχαν εκλείψει δια παντός από την καθημερινότητά μας. Η λογική θα επανέλθει πολύ αργότερα. Σίγουρα όχι πριν την απόλυτη καταστροφή.
Όλα αυτά θα μπορούσαν απλά να είναι οι “προβλέψεις μιας Κασσάνδρας”, η απαισιόδοξη εκδοχή του μέλλοντος. Δυστυχώς τα γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά δύσκολα επιτρέπουν μια αισιόδοξη εκδοχή. Κακό φεγγάρι, όπως έλεγαν και οι παλιοί, μας έλαχε και σύμφωνα με αυτό θα αναγκαστούμε να πορευτούμε. Πάντα με μια κρυφή ελπίδα να μην αφήσουμε το κακό να επικρατήσει…
Aπό τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
