Ο κουτσοφλέβαρος έχει έναν μεγάλο πρωταγωνιστή! Μα δεν είναι άλλος από τον καιρό και την αγύριστη θάλασσα. Τρεις ξεχασμένες ιστορίες, που δεν κρύβουν μοσχομυριστές γοργόνες, τριγυρίζουν την Κάσο!
Μια εγκατάλειψη επιβατών στα Αρμάθια, ένα ταλαίπωρο λίμπερτυ που πνίγηκε έξω από το Πλάτη και μια περίεργη εξαφάνιση Ιταλού πλοιάρχου πάνω από το ατμόπλοιο του, είναι τα άγνωστα περιστατικά που συνέβησαν σε τρεις διαφορετικούς Φλεβάρηδες στο τέλος της δεκαετίας του ᾽50.
Ήταν εκείνος ο περίεργος Φλεβάρης του 1957, τότε που γράφτηκε σε όλο τον κόσμο για το άγνωστο φωτεινό αντικείμενο που έγινε κομματάκια στον ουρανό Βόρεια της Καρπάθου! Και ενώ η ιστορία του UFO (?) έμεινε, γράφεται και αναφέρεται από τότε σταθερά σε όλους τους φίλους των εξωγήινων κόσμων, η υπόθεση του πλοίου της γραμμής που άφησε στο καταχείμωνο πάνω σε ένα ξερονήσι σαν ναυαγούς 16 ανθρώπους, σβήστηκε από την ανθρώπινη μνήμη.
Το πλοίο Άνδρος είχε βρεθεί στη μέση μιας πολύ άσχημης θαλασσοταραχής και ο καπετάνιος αποφάσισε να μην πιάσει το λίμανι της Κάσου (μάλλον δεν θα ήταν και η πρώτη φορά) και να τραβήξει για τη Ρόδο, οι 16 επιβάτες που είχαν προορισμό το νησί διαμαρτυρήθηκαν και πρότειναν να τους κατεβάσουν σε ένα κοντινό ερημονήσι (μόλις 2 χλμ. βορείως της Κάσου), στα Αρμάθια. Νησάκι πλούσιο σε κοιτάσματα γύψου, ενώ στην απογραφή του 1951 καταγράφησαν 8 κάτοικοι!
Εκεί μέσα στις καλύβες του παλιού οικισμού και τις παράγκες των ψαράδων και με τσουχτερό το κρύο έμειναν μια βδομάδα, όταν ο καιρός έσπασε έφτασε ένα βενζινόπλοιο και τους μετέφερε στην Κάσο. Στο μεταξύ η περιπέτεια τους μαθεύτηκε στην πρωτεύουσα και είχε γίνει χοντρό σούσουρο, μέχρι που έστειλαν ένα πολεμικό αεροπλάνο που τους πέταξε τρόφιμα. Ορισμένοι από αυτούς, τους ιδιαίτερους ναυαγούς, επέστρεψαν κρυολογημένοι στην Κάσο, ενώ μεταξύ τους ήταν και ο Δήμαρχος τους νησιού, Θ. Καταλάνος.
Το πλοίο Άνδρος ναυπηγήθηκε σαν θαλαμηγός το 1908! Ήρθε στην Ελλάδα το 1948 με το όνομα Σοφία Τόγια, ιδιοκτησία από τους Ι. Τόγια και Ε. Τσεπά, αγοράστηκε από τον Ανδριώτη εφοπλιστή Διαπούλη και τότε ονομάστηκε Άνδρος.
Όμορφο αν και αργό πλοίο, ήταν μαύρο με κίτρινα ψηλά άλμπουρα και ασπροκίτρινη τσιμινιέρα. Δεν είχε φήμη για καλοτάξιδο και παρουσίαζε δυσκολία στις μανούβρες μέσα στα λιμάνια.
Έγραψε μπόλικα πλεύσιμα, που έφταναν κοντά στα 60 χρόνια! Και γύρω στο 1967 ακολούθησε την ανθρώπινη μοίρα του, διαλύθηκε στα ναυπηγεία.
Δεύτερη, ακόμη πιο παράξενη και ξεχασμένη, η ιστορία ενός…Μαρκήσιου!
Ακριβώς τον επόμενο Φλεβάρη, το 1958, ένα περαστικό φορτηγό 130 μέτρων τσακίστηκε πάνω στο νησί Πλάτη και έμεινε για πάντα στο βυθό.
Ήταν πρώτο ξημέρωμα, στις 26 Φλεβάρη, 01.30, όταν το τελευταίο σήμα ΣΟΣ έφυγε από τον ασύρματο του πλοίου Αφρικανός Μαρκήσιος, το βαπόρι είχε περάσει από τον κάβο Σίδερο της Σητείας και κατέβαινε ολοταχώς προς τα κάτω, όταν κοπάνησε κάπου και προσάραξε ανοιχτά της Κάσου. Έτρεξαν το ατμόπλοιο "Καραισκάκης " και το μότορσιπ "Ίκαρος ", ευτυχώς το πλήρωμα σώθηκε από το ναυαγοσωστικό "Μαριγώ Μάτσα" όχι όμως και αυτό το ιστορικό λίμπερτυ που είχε βαθύ ρήγμα, κόπηκε στα δυο και τελικά βυθίστηκε έξω από το νησάκι Πλάτη (35°23N/26°59E).
Το πλοίο με το παράξενο όνομα "Αφρικανός Μαρκήσιος" ήταν ένα από τα 198 φορτηγά πλοία Λίμπερτυ, που ναυπηγήθηκαν στον Καναδά κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτά τα πλοία είχαν ονόματα με πρόθεμα τη λέξη Fort, δηλαδή "Φρούριο". Ο Μαρκήσιος είχε πρώτο όνομα το Fort Glenora.
Τα πλοία ταξίδευαν και ήταν σε ενεργό υπηρεσία από το 1942 μέχρι και το 1985. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, 28 χάθηκαν από εχθρικά χτυπήματα και τέσσερα βυθίστηκαν λόγω ατυχημάτων. Επέζησαν 166 τέτοια πλοία, τα περισσότερα πέρασαν στα χέρια των ΗΠΑ.
Ένα από αυτά, το Fort Stikine, καταστράφηκε το 1944, από μια έκρηξη 1.400 τόνων εκρηκτικών. Αυτή η τραγωδία έμεινε γνωστή στην παγκόσμια ιστορία ως "Έκρηξη της Βομβάης", σκότωσε πάνω από 800 ανθρώπους και βυθίστηκε δεκατρία πλοία. Συνολικά 53 λίμπερτυ Fort χάθηκαν λόγω ατυχημάτων.
Όσο για τον Μαρκήσιο που γονάτησε στην Κάσο, αυτός είχε έρθει στην Ελλάδα το 1950, τότε απέκτησε το Ελληνικό όνομα George K. Έξι χρόνια αργότερα πουλήθηκε σε ξένη εταιρία και πήρε το τρίτο και τελευταίο του όνομα. Ο Αφρικανός Μαρκήσιος ακόμη κολυμπά στα νερά της Κάσου.
Την επόμενη χρονιά, 1959, συνέβει ένα από τα πιο παράξενα ατυχήματα όμως κι αυτό πέρασε στα ψηλά των εφημερίδων και το καταβρόχθησε ο πανδαμάτωρ χρόνος. Ο καπετάνιος ενός Ιταλικού πλοίου χάθηκε, άγνωστο γιατί, κάπου στα ανοιχτά της Κρήτης.
Πρόκειται για το πλοίο με το όνομα Rubicone.Η ονομασία του πασίγνωστου ποταμιού στον Ιταλικό Βορρά, 320 χλμ από τη Ρώμη που έμεινε στη ιστορία από τη στρατηγική του θέση και από κανόνα της ρωμαικής εποχής που απαγόρευε στους ρωμαίους στρατηγούς και στις λεγεώνες τους να περάσουν αυτό το ποτάμι
Τελικά δεν μάθαμε αν πρόκειται για ατύχημα, ούτε τι να απέγινε ο χαμένος πλοίαρχος, όμως το παρελθόν του Rubicone (μήπως πρόκειται για συνωνυμία;) είναι από τα πιο μυστηριώδη.
Στις 20 Οτώβρη 1944 το πλοίο Rubicone σήκωσε άγκυρα από την Αβάνα της Κούβας μέρες αργότερα, το πλοίο είχε εντοπιστεί επιπλέει στα ανοικτά των ακτών της Φλόριντα. Το Rubicone είχε χαθεί στο τρίγωνο των Βερμούδων!
Το πλοίο είχε προορισμό την πόλη της Νέας Υόρκης και ήταν φορτωμένο με πρώτες ύλες για την πολεμική βιομηχανία.
Όταν η ακτοφυλακή των ΗΠΑ επιβιβάστηκε στο πλοίο απόρησε, βρήκε το πλοίο άθικτο και εξακολουθούσε να έχει όλο το φορτίο του. Στην κουζίνα το φαγητό της μέρας ήταν μαγειρεμένο και έμοιαζε σαν να ξεκινούσε το γεύμα.
Το μόνο ζωντανό πάνω στο σκάφος, ήταν ένας μοναχικός σκύλος!
Απολύτως κανένα σημάδι ανθρώπινης ζωής, το πλήρωμα ήταν εξαφανισμένο. Δεν υπήρχε καμμιά εγγραφή στο ημερολόγιο του πλοίου που μπορούσε να φανερώσει κάτι για τη τύχη των ναυτικών . Στην αιτία του συμβάντος γράφτηκε η λέξη "άγνωστο" και η ιστορία εξαφανίστηκε αθόρυβα.
Ας επιστρέψουμε στα δικά μας, στο Αιγαίο που ευτυχώς δεν κρύβει παράξενα θαλασσινά τρίγωνα (ή τουλάχιστον δεν καταπίνουν πλοία), γιατί όλη μέρα θα ασχολιόμασταν να τα λύσουμε! Ωστόσο οι περιπέτειες στο Κασοκαρπάθιο πέλαγος δεν σταματούν, μαθαίνουμε τις πιο μεγάλες ενώ οι μικρές, εκείνες οι πιο προσωπικές άγριες στιγμές, σπάνια ξεπερνούν τα κύματα, τις τρώει η αλμύρα του χρόνου και η αχόρταγη ανθρώπινη ματαιότητα…
Πηγές
Αρχεία εφημερίδων Πρόοδος, Ροδιακή, Ελευθερία, Εμπρός, Μακεδονία
