Σχεδόν κοκκαλωμένη η κοινωνία ανεβάζει πάνω στα τρακτέρ τις λιγοστές ελπίδες της, ούτε και εκεί δε βλέπει φως, ακόμη μια φορά μάταια αναρωτιέται: με τις φωνές και τις φοβέρες, άραγε θα βρεθεί άκρη στο δράμα μας;
Εκείνοι, οι πρωταγωνιστές αγρότες, απογοητευμένοι σφίγγουν τα χέρια τους στις τσέπες, τουλάχιστον αυτά να μην τα παγώσει το κρύο, άδειοι από φωτεινές ιδέες δείχνουν να περιμένουν, να ψάχνουν ένα στιγμιαίο θαύμα, μια ακόμη υπόσχεση, έστω κι από εκείνες τις χοντροκομμένες που λέγαμε παλιά και καμαρώναμε!
Κάποιοι από αυτούς νιώθουν αληθινοί αγωνιστές, χρεωμένοι, τόσο στα χωράφια όσο και στους δρόμους, ενώ δεν λείπουν οι αξέχαστες φρουρές,
οι παντοτινοί συμφεροντολόγοι, ερωτευμένοι με παλιακούς μηχανισμούς, χωμένοι σε ένα σωρό κόμματα σαβούρες, μα αφού δεν ψόφησαν την πενταετία της κρίσης σήμερα βγαίνουν ακόμη πιο δυναμωμένα και σίγουρα!
Μέχρι σήμερα κουτσά στραβά τα καταφέραμε, έχουμε ευκαιρία και κάπως έτσι ίσως μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα!
Υπάρχει ελπίδα να μην αλλάξει τίποτα ουσιαστικό; όμως να κρατήσουμε και το στασίδι μας στην κοινωνία της Ευρώπης;
Ας ησυχάσουμε, φαίνεται πως θα λύσουμε όλα τα προβλήματα στα καφενεία της τηλεόρασης και θα σπάσουμε τη χειμωνιάτικη κατάθλιψη μόλις ζεστάνει ο ήλιος και χορτάσουμε από την Άνοιξη.
Στην αρχή γκρινιάζαμε και λυπόμαστε τους νεοέλληνες μετανάστες, βλέπαμε το φευγιό τους και τρομάζαμε. Ξεστομίσαμε μεγάλα λόγια για την άστοργη πατρίδα που αιμορραγούσε, έχανε τα πιο καλά μυαλά της κι εκείνα έφευγαν πικραμένα. Κι όμως σήμερα το πράμα φαίνεται να γυρνά τούμπα, η αλήθεια είναι διαφορετική και πολύ πιο σκληρή, από τη μαύρη πέτρα της άπονης ξενιτιάς.
Εκείνοι που μέχρι σήμερα ξομένουν πίσω, είναι οι απογοητευμένοι, εγκλωβισμένοι σε ένα στείρο περιβάλλον καταχνίας, με τα σφαγμένα πτώματα να κυνηγούν αιώνια τις σκιές των δολοφόνων τους.
Με σχέδιο ή άναρχα, μικρή σημασία έχει για τα φυλακισμένα θηρία του τσίρκου, θα τα καταφέρουμε!
Θα γίνουμε η πιο φτηνή αποθήκη της λατρεμένης μας Ευρώπης, όσοι έχουν άντερα, είναι γεμάτοι από γερές γνώσεις κι αντέχουν, αυτοί θα πιάνουν τα μάτια τους για ξένους προορισμούς κι άλλες πατρίδες, όσοι μένουν πίσω θα κλείνουν δρόμους και θα τραγουδούν για την άπονη κοινωνία...
