Σε πρόσφατη ομιλία ενός νέου επιστήμονα διαπιστώθηκε το πάθος της νέας γενιάς να κάνει πράγματα. Να αποδείξει ότι υπάρχουν ακόμη αστείρευτες δυνάμεις που μπορούν να αλλάξουν την πορεία. Είναι ελπιδοφόρο, είναι αναζωογονητικό. Στην εποχή της μιζέριας, των αριθμών, της ισοπέδωσης υπάρχουν νέα παιδιά, άτομα που φοίτησαν με πιστή στην αριστεία τα οποία διακρίνονται στο χώρο τους και λάμπουν από αισιοδοξία και φως. Σε αυτούς μπορούμε να σταθούμε και να αποτίσουμε φόρο τιμής για την κοινωνική γενναιότητα να συγκρουστούν με την καθημερινότητα του μετρίου. Ξεχωρίζουν σε πείσμα της σημερινής «ασθένεια» της μετοίκησης σ΄ άλλες χώρες επιμένοντας ελληνικά!! Δεν είναι τυχαίο που αυτά τα νέα άτομα θα στοχεύσουν σε μεγαλύτερες επιτυχίες γιατί ξέρουν και πιστεύουν ότι μέσα από τον αγώνα έρχεται η δικαίωση. Είναι γύρω μας, ταπεινά και γεμάτα όρεξη για την ανατροπή από την στατικότατα της διαχείρισης, της πεζότητας, της αντιαισθητικής του λόγου. Πιστεύουμε σε αυτούς γιατί το αξίζουν. Είναι το δροσερό αεράκι που παρασύρει θετικά. Είναι η κοινωνική ομάδα που πλήττεται στη χώρα μας από το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας εξουθενώνοντας κάθε ενεργητική συνέχεια. Κι΄ αυτό αποτελεί το μεγάλο στοίχημα των κυβερνώντων. Η αναπτυξιακή πορεία δεν μπορεί να μην συσχετισθεί με την απασχόληση και την εργασία, πυλώνα της ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑΣ. Γιατί η Αειφορία είναι μια σύνθετη διαδικασία που αναλύεται στις κοινωνικές διαστάσεις, στις περιβαλλοντικές επιρροές, στις οικονομικές μεταλλάξεις, στις πολιτιστικές δομές και σίγουρα πλέον προστίθεται και η Aνθρώπινη Aειφορία. Η τελευταία διαχωρίζεται στην συνέχιση του ανθρώπινου είδους, στην ανάπτυξη του ανθρώπινου κεφαλαίου και στην προσωπική-επαγγελματική ανάπτυξη. Και ο τελευταίος παράγοντας αναλύεται περαιτέρω στα: • Επαρκή αριθμό θέσεων εργασίας • Προοπτική διατήρησης των θέσεων εργασίας • Δυνατότητα ευδοκίμησης στην εργασία Όλα αυτά αποδεικνύουν την ουσιαστική συμμετοχή που ενέχει η εργασία στο ευ ζήν. Η εργασία αποτελούσε και αποτελεί κυρίαρχο κομμάτι στη ζωή του ανθρώπου, καθώς πέραν της υπαρξιακής σημασίας αποτελεί αναγκαία δραστηριότητα για κοινωνικοποίηση και την ενίσχυση της ευζωίας. Κάθε άτομο που βιώνει θετικά την εργασία του προσθέτει στην προσωπική του ικανοποίηση και την ενίσχυση της εικόνας που έχει για τον εαυτό του. Η φύση κάθε επαγγέλματος δρα ως εργαλείο και έτσι κάθε άτομο με τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά προσωπικότητας μπορεί να ενεργήσει, να ερμηνεύσει και να βιώσει θετικά τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο χώρο εργασίας. Το γεγονός αυτό προσφέρει στο άτομο ικανοποίηση και αίσθημα ελπίδας και αισιοδοξίας, στοιχεία που με τη σειρά τους ενδυναμώνουν τη θέληση για προσφορά και την επένδυση στην εργασία. Όταν το άτομο διαβλέπει στην εργασία του ένα «στόχο» ζωής, όταν καθοδηγείται από ένα δυνατό αίσθημα εσωτερικής κατεύθυνσης σύμφωνα με το οποίο αντιλαμβάνεται την εργασία ως γέφυρα για να συμβάλλει σε κάτι καλύτερο ή να προσφέρει, τότε εργασία αποκτά μια προσωπική «υπόσταση» και επενεργεί ως εσωτερικό κίνητρο για επιτυχία. Και σίγουρα δεν είναι μόνο η σημερινή κρίση οικονομικής και λογιστικής φύσεως αλλά αποτελεί και κρίση θεσμών, αξιών και κουλτούρας. Οι αξίες του προστατευτισμού, της διαχείρισης του εγώ, της «κρατικής» οικονομίας, των κλειστών συνόρων αντικατεστάθησαν από την ελεύθερη αγορά, την ατομικότητα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, των ανοικτών συνόρων και αγορών. Το χθες της περιχαράκωσης έγινε το σήμερα της συν-λειτουργίας και της συν-απόφασης και θα επεκταθεί σε λίγα χρόνια στο στάδιο της συν-ευθύνης, της συν-αντίληψης, της συν-τεχνολογίας, και δυστυχώς της μείωσης θέσεων εργασίας. Ο κόσμος είναι ρευστός και οφείλουμε να βρούμε στηρίγματα και θεμέλια για να μπορέσουμε να δομήσουμε το μέλλον. Και αυτό, δεν κτίζεται σε σαθρά εδάφη που μέχρι τώρα βρίσκαμε τρόπους αντιστήριξης με αλχημείες και πατέντες, αλλά με σοβαρότητα και ευθύνη, με άριστα πρόσωπα και ικανούς «κατασκευαστές». Με νέους που δηλώνουν ότι είναι υπερήφανοι που γεννήθηκαν έλληνες/νιδες, όπως μια μαθήτρια μετά το τέλος της πρόσφατης μαθητιώσας παρέλασης στην Αθήνα.
