Η ευαισθησία, βάση για την πορεία της καθημερινής επιτυχίας…Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης, αρχιτέκτονας

Λένε ότι, οι  δημιουργικοί δεν έχουν σταθμούς αλλά συνεχόμενες στάσεις. Συνεχώς σκέπτονται και ευαισθητοποιούνται σε κάθε τι γόνιμο και σε κάθε τι ωφέλιμο. Σήμερα είναι είδος προς «εξαφάνιση», όμως προς πείσμα των καιροσκόπων και των ασύμμετρα αναδυομένων, εμφανίζονται ταπεινά στο υφιστάμενο κοινωνικό «χηλό». Δίνουν τη μάχη τους μέσα σ΄ ένα σκληρό σύστημα μικροσυμφερόντων και ατομικών προβολών.
Τον γνώρισα πριν πολλά χρόνια να έρχεται στον ευλογημένο τόπο μας ως υπηρεσιακός παράγοντας. Με την οικογένεια του να προοδεύει, να  συμμετέχει στα κοινά και να καθορίζει τις εξελίξεις. Ευαίσθητος, καλλιτέχνης, να ζωγραφίζει πρόσωπα και φύση, σ’ ένα μείγμα λεπτότητας και σύνθεσης απαλών χρωμάτων. Οι δύο πλευρές του Είναι, η υπεύθυνη της διοίκησης και η απαλή της τέχνης.
Πολλές φορές άτεγκτος, αλύγιστος, επιβλητικός, άλλες φορές τρυφερός, εύπλαστος, ευπροσήγορος. Ικανός να διαχειρίζεται στιγμές κρίσεων και πολύπλοκων θεμάτων και άλλες ποιητικός και οραματιστής. Η σύνθεση σπάνια, όμως εμφατική.
Σήμερα η διοικητική θέση δεν υπάρχει πλέον,  όμως η διαδρομή της ευαισθησίας παραμένει πλούσια και επαρκής. Χωρίς την ένταση της καθημερινότητας, τις ρίξεις με γεγονότα της ιδιομορφίας του λαού μας, τις εκρήξεις των στιχομυθιών, παραμένει λάτρης της υπευθυνότητας και των δικών του αδιαπραγμάτευτων αξιών.  
Η στάση του σήμερα είναι σίγουρα, μια πρόσκαιρη θέση που σίγουρα ο δημιουργικός τύπος θα βρει την επόμενη στάση. Νικώντας πρόσκαιρες δυσκολίες και πικρίες, ανοίγει ορίζοντες για τα επόμενα  βήματα στη κατεύθυνση των αξιοπρεπών και των ορθίων.
Κάποιος είπε, ότι μετά από μια αποτυχία ο ευαίσθητος γίνεται ευάλωτος και τρωτός. Άλλος επεσήμανε ότι ο ευαίσθητος συνθλίβετε από την  εισπραχθείσα αδικία, θεωρώντας τον εαυτό του προσβεβλημένο και εξοστρακισμένο.
Η ιστορία έχει πολλά παραδείγματα τέτοιων ανδρών, η πολιτική ζωή του σήμερα περισσότερα, στο επιχειρηματικό κόσμο πλείστα άλλα, όμως η ωριμότητα του βίου αναδεικνύει την συνεχή αναζωογόνηση στη κατεύθυνση της αυτοπραγμάτωσης, χάρισμα των δημιουργικών.  
Απαλείφοντας την προσκαιρότητα και το στιγμιαίο, ανοίγει την πόρτα του μέλλοντος, βλέπει  το αύριο με σοφότερη προσέγγιση, ερμηνεύει και αξιολογεί τα δεδομένα και με ηρεμία κτίζει και πάλι ως γνήσιος σκαπανέας της ζωής.   
Θα τον καθόριζα στα άτομα με Ψυχολογικό Δυαδισμό, ήτοι πρόσωπα που σύμφωνα με τον Mc Clellant, έχουν το κίνητρο της επιτυχίας το οποίο δεν είναι η απόκτηση χρήματος, αλλά η εσωτερική ευχαρίστηση που αποκομίζει κάποιος απλά και μονό γιατί κατάφερε να ξεδιαλύνει μια δύσκολή κατάσταση ή να ανακαλύψει μια επιτυχή αντιμετώπιση ενός δύσκολου προβλήματος.   
Σήμερα, δεν υπάρχουν σωτήρες και «μεσσίες» για να εγγυηθούν την άμεση επίλυση των προβλημάτων, αλλά πρέπει να αναβρεθούν άτομα πολιτικά δημιουργικά τα οποία διαμορφώνονται μέσα από τα στοιχεία αυτοπραγμάτωσης, ελευθερίας και ασφάλειας, τέτοια που μονό μια κουλτούρα με τόλμη, φαντασία  και προγραμματισμό μπορεί να παρασκευάσει. Πρόκειται για μια προετοιμασία επίπονη με συγκλίσεις, συνεργασίας και ευαισθησίες…