Ευδοκία, η Καρπαθιά που τρέλαινε το Κολωνάκι, του Μανώλη Δημελλά

“Μαύρη δαντέλα Σαντιγύ, τουαλέτα στράπλες ρεμπροντέ με ασημένια κλωστή
φορεμένη με όμοιο κοντό μπολερό ή χωρίς αυτό. Από την αριστερή βάση της μασχάλης στην πλάτη ξεκινά πιασμένο φιόγκο ένα μονοκόματο με το πρένσες φόρεμα φύλλο, που πέφτει στο πλάι με άμετρη χάρη!
Πολύς Ντιόρ, οι “Μάσκ¨και “Μπεργκαμάσκ” της Σανέλ από μαύρο φαντεζί σελοφάν, περίφημα σε ποικιλία παλτά και κοκτέηλ Ζιβανσύ, Γκομά, Γκύ Λαρός, Μπαλμαίν, ιδιαίτερα με το μοντέλο του “Ρέβ ντ’ Ορ” από λευκό σατέν με ντεγκραντέ λευκό και χρυσό κέντημα από χάντρα Σαίν Λωράν, Νίνα Ρίτσι κλπ”
Πρόκειται για τον ξακουστό οίκο μόδας “Ευδοκία” και το πιο πάνω απόσπασμα γράφεται το 1962, στην Εφημ. “Εμπρός”, από τη δημοσιογράφο Γεωργία Δεληγιάννη-Αναστασιάδη. 
Μα πρόκειται για την πασίγνωστη Ευδοκία, τη γυναίκα που έντυνε όλη την καλή κοινωνία!
Στις επιδείξεις του οίκου μόδας πολλές φορές δεν ύπήρχε ούτε ελεύθερο σκαμνάκι! Με τις πελάτισσες, συνήθως εύπορες Αθηναίες και μάλιστα αρκετές από αυτές διάσημες καλλιτέχνιδες του θεάτρου και του κινηματογράφου, να τρέχουν να προλάβουν τα ολοκαίνουρια ακυκλοφόρητα παριζιάνικα σχέδια της Ευδοκίας!
Ποιος ήταν ο ξακουστός οίκος μόδας “Ευδοκία”;
Ο Στέλιος, η Βαρβάρα, η Εύρη και η Ευδοκία. Τρια κορίτσια και έναν γιο, είχε ο Νικόλαος και η Σοφία Παζαρζή. Προπολεμικά το ζευγάρι ταξίδεψε από την Αρκάσα Καρπάθου και βρέθηκαν να ζουν στα Καμίνια του Πειραιά.
Από πολύ μικρή η Ευδοκία ασχολήθηκε με την ραπτική και πραγματικά, πέρα από την εργατικότητα, έδειξε σπουδαίο χάρισμα στο σχεδιασμό, στην πρωτοτυπία της υψηλής ραπτικής, έτσι πολύ σύντομα το ατελιέ της εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικούς οίκους μόδας της χώρας μας.
Το 1960 ήταν μια δεκαετία που έσπασε πολλές από τις παραδόσεις της μόδας, αφού έμπαιναν μπροστά τα κοινωνικά κινήματα της μεταπολεμικής περιόδου.
Οι γυναίκες του 1960 φορούσαν ρούχα υψηλής ραπτικής, διάλεγαν άσπρα και μαύρα φορέματα, που αναδείκνυαν το ντεκολτέ και τα καλλίγραμμα πόδια τους. Επίσης φορούσαν κολλητά παντελόνια, εντυπωσιακά παλτό, μακριά γάντια και μίντι φούστες.Ακόμη και τα μπικίνι ήρθαν στη μόδα το 1963.
Η Mary Quant εφηύρε την μίνι-φούστα , και η Jackie Kennedy εισήγαγε το pillbox καπέλο, το οποίο έγινε εξαιρετικά δημοφιλές. Ψεύτικες βλεφαρίδες είχαν φορεθεί από τις γυναίκες καθ ‘όλη τη δεκαετία του 1960, και τα χτενίσματα τους ήταν μια ποικιλία από διαφορετικά στυλ και μήκη.
Μέσα σε μια τόσο επαναστατική δεκαετία για τη μόδα βγήκε μπροστά και η Ευδοκία Παζαρζή, μαζί με τις δυο αδελφές της, Βαρβάρα και Εύρη.
Θα διαλέξει το Κολωνάκι, την καρδιά της Αθήνας, εκεί θα αναπτύξει τον οικογενειακό οίκο μόδα “Ευδοκία”! Κι από τότε η Καρπαθιά σχεδιάστρια μόδας γνωρίζει την αναγνώριση από τις διάσημες πελάτισσες και το χειροκρότημα της κοινωνίας. 
Η Ευδοκία ταξιδεύει συχνότατα στο Παρίσι, συνεργάζεται με τους σπουδαιότερους οίκους μόδας, όμως δεν σταματά εκεί, καταφέρνει και παντρεύει τις παριζιάνικα σχέδια με τις δικές της ολόδροσες εμπνεύσεις, κάθε της ρούχο έχει τη σφραγίδα της!
Συνεργάζεται με τους οίκους Ντιόρ, Νίνα Ρίτσι, Μπαιλμαίν, Πατού, Υβ Σαιντ, Λωράν, Λαμβέν, Καπούτσι, οργανώνει επιδείξεις στα κεντρικότερα ξενοδοχεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και αφήνει άφωνη όλη την κοινωνία με τις σχεδιαστικές προτάσεις, τα φορέματα και ιδιαίτερα με τα περίτεχνα κεντήματα ή τις δαντέλες, που η ίδια εισάγει πάνω στις πρωινά φορέματα και τις βραδυνές τουαλέτες.
“Ο οίκος Ευδοκία, που ευγενώς προσφέρθηκε, έδειξε τα πανέμορφα μοντέλα του για να ενισχύσει τις “αγροτικές παιδικές φωλιές”, κατέπληξε όλη τη Θεσσαλονίκη με τις μοναδικές αριστουργηματικές δημιουργίες του!”  Ακριβώς έτσι οι εφημερίδες, στα μέσα τις δεκαετίας του ’60, παρακολουθούσαν και βαθμολογούσαν τις επιδείξεις της.
Η Ευδοκία ήταν ακόμη μια ξεχωριστή προσωπικότητα της Καρπάθου που έγραψε ιστορία! 
Πολυτάλαντη, έξυπνη, καπάτσα και επικοινωνιακή! Όμως πάνω από όλα διέθετε άφθονο και πηγαίο ταλέντο, δούλευε ατέλειωτες ώρες, όπως και οι δυο αδελφές της, λάτρευε να δημιουργεί τη μόδα και να χαρίζει ομορφιά!
Παντρεύτηκε με τον συμβολαιογράφο Γιάννη Κουτσούκο, όμως ο γάμος τους ήταν σύντομος, η Ευδοκία δεν ξαναπαντρεύτηκε και ζούσε στο Κολωνάκι.
Αν και δεν ταξίδευε στην Κάρπαθο, πάντοτε είχε το νησί στην άκρη του μυαλού της, έδινε το παρόν στις μεγάλες εκδηλώσεις των συλλόγων, με τους συντοπίτες ακόμη και σήμερα να μην τη ξεχνούν! Να παραμένουν εντυπωσιασμένοι από την εξωτερική εμφάνιση, το σπινθηροβόλο βλέμμα, την εξυπνάδα και με την αύρα της.