Νομοτελειακά ο αέναος κύκλος της ζωής -της γέννησης και του θανάτου – δεν είναι προνόμιο της ανθρώπινης φύσης αλλά και των επιτευγμάτων που δημιουργεί ο Άνθρωπος. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν θα μπορούσε να γλυτώσει από την νομοτελειακή εξέλιξη και το ΠΑΣΟΚ, ένα κίνημα που αισίως έκλεισε τα 40 χρόνια ζωής και παρουσίας στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας, σε γενικές αρχές με θετικό πρόσημο που όμως αμαυρώθηκε με την έλευση της μνημονιακής περιόδου.
Τα τελευταία χρόνια ο προγραμματικός λόγος του ΠΑΣΟΚ παρέμεινε στάσιμος και επικεντρώθηκε στην πιστή εφαρμογή των μνημονιακών υποχρεώσεων και στις δανειακές συμβάσεις, αναγκαίες μεν συνθήκες αλλά όχι και σωτήριες. Η κοινωνία κουράστηκε, απογοητεύτηκε από τη διακυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και στράφηκε στο ΣΥΡΙΖΑ για να βρει την ελπίδα. Όμως η πολιτική ήττα της αριστερής κυβέρνησης να κυβερνήσει ως κάτι διαφορετικό και ελπιδοφόρο, να θέσει νέους όρους στην υλοποίηση των δανειακών συμβάσεων και να ταυτιστεί με ένα νέο αξιακό πολιτικό σύστημα, απλά κατέδειξε την πολιτική γύμνια της ελληνικής κοινωνίας και την ανάγκη για τη δημιουργία νέων υγιών πολιτικών δυνάμεων στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Σε αυτή λοιπόν την ιστορική στιγμή από τη μεταπολίτευση και μετά, η Δημοκρατική Παράταξη οφείλει να ανορθώσει το ανάστημα της και να συμβάλλει στη Γέννηση του Καινούργιου στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Ζητούμενο πλέον σήμερα για τους ρομαντικούς οπαδούς του χώρου είναι η βιωσιμότητα του και η μετεξέλιξη του σε κάτι που θα συνάδει με την ιστορία και τις ιδρυτικές του αρχές βασισμένες στις αξίες και τις ιδεολογικές συντεταγμένες της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας., αλλά ταυτοχρόνως θα σηματοδοτεί το καινούργιο, το άφθαρτο και το πρωτοποριακό. Θα δίνει απαντήσεις στα σύγχρονα ζητήματα και στις ανάγκες της κοινωνίας και δεν θα αρκεστεί σε μια διαχείριση της κρίσης με συνταγές αποδεδειγμένα αναποτελεσματικές και μη βιώσιμες. Θα χτίσει ένα νέο όραμα για την Ελλάδα του αύριο και την ευρωπαϊκή της πορεία, θα εμπνεύσει τη νέα γενιά και θα πείσει τους Έλληνες πως υπάρχει ελπίδα και προοπτική για τη χώρα μας, όχι όμως με πομφόλυγες και αναμασημένες λαϊκίστικες πολιτικές υποσχέσεις .
Η κοινωνία έχει ανάγκη από την άρθρωση ενός νέου πολιτικού λόγου, έχει ανάγκη από μια νέα γενιά πολιτικών που θα παράξει πολιτική, που θα λειτουργήσει με ένα νέο κώδικα αξιών, με συλλογικότητα, με ειλικρίνεια και αξιοπιστία. Η κοινωνία έχει ανάγκη από ένα νέο πολιτικό περιβάλλον, βασισμένο σε ένα κοινό κώδικα Ηθικής και Αξιών.
Εν’ όψει λοιπόν του Προγραμματικού Συνεδρίου που θα διεξαχθεί στις 5-7 Ιουνίου στην Αθήνα, το πρώτο ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί από εμάς τους συνέδρους είναι καταρχήν ποιο ΠΑΣΟΚ θέλουμε. Θέλουμε τη συνέχιση του ως ένα κόμμα αρχηγικό, χωρίς ένα σύγχρονο και επικαιροποιημένο προγραμματικό λόγο ή θέλουμε ένα κόμμα αρχών που θα αποβάλει κάθε τι τοξικό και θα θέσει τις βάσεις για το άνοιγμα και την επίτευξη συνεργασίας με ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις του χώρου για τη δημιουργία μιας Νέας Σοσιαλδημοκρατικής Παράταξης .
Σε αυτήν την ιστορική στιγμή για τη χώρα μας, η Δημοκρατική Παράταξη θα πρέπει να πρωτοστατήσει στην ενοποίηση του Χώρου αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία για τη σύγκλιση ενός Ιδρυτικού Συνεδρίου για το νέο φορέα σε συνεργασία με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς , ισότιμα και από μηδενική βάση και με πολιτική ανιδιοτέλεια. Είναι υποχρέωση όλων όσων υπηρέτησαν το χώρο διαχρονικά να αποδείξουν πως δεν αποτελούν αιώνιους εραστές της εξουσίας αλλά πολιτικά όντα με ωριμότητα και συλλογική ευθύνη που θα προτάξουν το «εμείς» έναντι του «εγώ».
Ένας μεγάλος πολιτικός κύκλος έκλεισε και ένας νέος ανοίγει. Ένας πολιτικός κύκλος με νέα δεδομένα, νέες προκλήσεις και νέες επιταγές. Στο νέο πολιτικό κύκλο το ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή του σύνθεση και λειτουργία δεν έχει καμία θέση. Όμως, ως ΠΑΣΟΚ με την μακρόχρονη ιστορία και εμπειρία του μπορεί να επιτελέσει έναν νευραλγικό ρόλο και να σηματοδοτήσει τη γέννηση του καινούργιου πολιτικού φορέα.
Η κοινωνία έχει ανάγκη από νέο πολιτικό λόγο, νέα πρόσωπα, νέες αντιλήψεις. Έχει ανάγκη από μια Εθνική Αναγέννηση και κάπου να πιστέψει. Ήλθε πλέον η ώρα της συλλογικής ευθύνης για το χώρο μας. Ήλθε η ώρα για να ανταποδώσουμε στην ελληνική κοινωνία την εμπιστοσύνη που μας επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια. Είναι καιρός πλέον να θεραπεύσουμε από το σύνδρομο της αρχομανίας, να μετασχηματίσουμε τη γνώση και την εμπειρία μας με βάση τα κελεύσματα των καιρών. Είναι ηθική μας υποχρέωση να λειτουργήσουμε με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Ιστορία μας και στην πολιτική διαδρομή μας.
