Μας δίδαξαν πως σήμερα, 71η επέτειος της ενσωμάτωσης, είναι η πιο λαμπερή, η πιο ελληνική μέρα της Δωδεκανήσου κι όμως δεν είναι ακριβώς έτσι! Όπως καταγράφει ο πάντοτε επίκαιρος Δωδεκανήσιος δημοσιογράφος Γιώργος Ζαχαριάδης:
«Ουσιαστικά η 7η Μαρτίου είναι η "τυπική" επέτειος, γιατί η πραγματική επέτειος της Ενσωμάτωσης είναι η 31η Μαρτίου 1947, την ημέρα δηλαδή που έγινε η υποστολή της αγγλικής σημαίας και η έπαρση της ελληνικής και απελευθερώνονται τα Δωδεκάνησα».
Πέρα λοιπόν από τα χειροκροτήματα, τέτοιες μέρες (και όχι μονάχα αυτές) αξίζει να μνημονεύουμε τους πρωταγωνιστές, εκείνους που έβαλαν την ψυχή τους ως σφραγίδα στις μεγάλες αλλαγές της Δωδεκανήσου δίχως να ζητήσουν ανταλλάγματα, χωρίς κρυφούς προσωπικούς στόχους.
Με αυτό τον γνώμονα διάλεξα να παρουσιάσω εκείνον που οι καρπάθικες μαντινάδες τον ανέφεραν ως «πατέρα της Καρπάθου», αν και έμεινε μόνο 17 ημέρες στο νησί, στην γενιά που τον γνώρισε άφησε τις πιο όμορφες και προπαντός τις πιο δυνατές ελληνικές μνήμες!
Ο λόγος για τον πρώτο Έλληνα διοικητή της Καρπάθου, τον Λοχαγό Γιώργο Γενναρόπουλο.
Ήταν εκείνο το δραματικό φθινόπωρο του 1944, τότε που επιτέλους μετά από έξι αιώνες ξεκίνησε να αλλάζει η ταυτότητα της Δωδεκανήσου.
Την Δευτέρα, 25 Σεπτεμβρίου 1944, οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την Σύμη, την οποίαν κατέλαβαν οι Σύμμαχοι. Λίγες μέρες αργότερα, 4 Οκτώβρη, οι Γερμανοί έφευγαν όπως-όπως από την Κάρπαθο, την επομένη μέρα οι Καρπάθιοι επαναστάτησαν απέναντι στην Ιταλική διοίκηση, κατέλαβαν το νησί και με μια βάρκα, την ΙΜΜΑΚΟΛΑΤΑ, οργάνωσαν ένα ανεπανάληπτο ταξίδι-κάλεσμα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Το αποτέλεσμα ήταν η κατάληψη της Καρπάθου από τους συμμάχους.
Ξημερώματα 17 Οκτωβρίου 1944 δυο εγγλέζικα αντιτορπιλικά έφτασαν στο νησί και οι δυνάμεις των συμμάχων αποβιβάστηκαν στο νησί.
Την διοίκηση του τόπου, έπειτα από το κάλεσμα των επαναστατημένων Καρπαθίων, ανέλαβαν ο Άγγλος ανθυποπλοίαρχος J. Dennis, κυβερνήτης του Αντιτορπιλικού ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ και ο Έλληνας λοχαγός Γιώργος Γενναρόπουλος.
Ο Γενναρόπουλος γεννήθηκε στην Αίγυπτο στις 5 Μαϊου 1901, στον 2οΠαγκ. Πόλεμο υπηρέτησε ως αξιωματικός του Αγγλικού στρατού.
Τον Οκτώβρη 1944 βρισκόταν σε αποστολή στην Ιταλία, όταν τον κάλεσαν να επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια και από εκεί ταξίδεψε επειγόντος για την Κάρπαθο. Εν πλω τον ενημέρωσαν ότι θα αναλάμβανε την οργάνωση και την πολιτική διοίκηση του νησιού.
Ο ίδιος περιέγραψε την άφιξη του στην Κάρπαθο:
«Αποβιβαστήκαμε στα Πηγάδια μέσα σε απερίγραπτη ατμόσφαιρα ενθουσιασμού. Παρέλαβα τους Ιταλούς στρατιώτες και τους επιβίβασα στα αντιτορπιλικά. Μετά επίταξα ένα φορτηγό και γύρισα τα χωριά.
Για πότε έμαθαν ότι ήμουν Έλληνας και με αγγλική στολή.
Όταν έφτανα στα χωριά χτυπούσαν οι καμπάνες, ο κόσμος μαζεμένος στην πλατεία με τον παπά του χωριού και την εικόνα της Παναγίας περίμεναν να με αγκαλιάσουν με κλάματα χαράς. Αυτό μου έκαμε μεγάλη εντύπωση ήταν οι ελληνικές σημαίες που στόλιζαν τα μπαλκόνια. Που τις είχαν κρυμμένες τόσα χρόνια;»
Η Πανκαρπαθιακή επιτροπή στις 22/23.10.1944 απέδωσε στον λεβέντη Λοχαγό Γιώργο Γενναρόπουλο, τον πρώτο και πιο σπουδαίο τίτλο, τον ονόμασε επίτιμο δημότη του νησιού.
Όμως δεν ήταν μονάχα ο τίτλος, οι Καρπάθιοι εκτίμησαν τον πρώτο Έλληνα, τον μη Καρπάθιο, που αναλάμβανε το τιμόνι του τόπου, για τον χαρακτήρα, για το ήθος, αλλά και την αγάπη που τους έδωσε, αν και έμεινε μόνο 3 βδομάδες στο νησί, έγραψαν και τραγούδησαν μαντινάδες για κείνον, αναφέρουμε χαρακτηριστικά:
Η σκλαβωμένη Κάρπαθος ελευθερώθη πρώτη
Από λεβέντη λοχαγό και έλληνα πατριώτη
Όλοι τον Γενναρόπουλο θα κάμωμε εικόνα
Που φερε τη λεφτεριά που καρτερούμε χρόνια
Ζήτω του Γενναρόπουλου, ζήτω του λοχαγού μας
Που φερε τη λεφτεριά του δύστυχου νησιού μας
Θα λυπηθεί η καρδούλα μας θα κλάψει η ψυχή μας
Σαν φύγει Γενναρόπουλος πάνω από το νησί μας
Όπως αναφέρει ο Μηνάς Γεωργιάδης, στην Καρπαθιακή Ηχώ (Μάρτιος 1982), ο Γιώργος Γενναρόπουλος όχι μόνο δεν ξέχασε την Κάρπαθο αλλά συμμετείχε σε κάθε γιορτή των συλλόγων του νησιού στην Αθήνα, μάλιστα θυμόταν και ανέφερε με συγκίνηση λεπτομέρειες από την ολιγοήμερη παραμονή του στο νησί.
Ο Γενναρόπουλος πέθανε στην Ελβετία 17 Γενάρη 1982, από τότε ελάχιστες είναι οι φορές που άκουσα το όνομα του κι αυτές κυρίως από τον ιστορικό Μανώλη Κασσώτη.
Καλές είναι οι σημαδιακές ημερομηνίες γιατί μοιάζει να δίνουν μικρές ανάσες ζωής στις πιο μεγάλες στιγμές της ιστορίας, όμως εξίσου σπουδαία είναι τα σύμβολα κι ο Γιώργος Γενναρόπουλος, ο πατέρας της Καρπάθου, όπως τον ανέφεραν οι ντόπιοι ποιητές, δεν θα πρεπε σήμερα να είναι λησμονημένος.
«Ω Λοχαγέ, η Κάρπαθος σε γνώρισε πατέρα
Σα φύγεις πένθος θα απλωθεί εκείνη την ημέρα».
