Ρόδος 24/1/2017 -Άρθρο του Προέδρου της ΝΟ.Δ.Ε. Παύλου Μπακίρη
«Τα δύο χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ και το μαρτύριο του Σίσυφου»
Παρά τα ολέθρια λάθη των δανειστών και τις αναμφισβήτητες ευθύνες μας εξαιτίας των χρόνιων παθογενειών της πατρίδας μας, οι Έλληνες πολίτες καταβάλλοντας τεράστιο, επώδυνο και πολλές φορές άδικο τίμημα, κατάφεραν να θέσουν το 2014 σε πορεία, έστω και αδύναμης, ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, να σταθεροποιηθεί το φορολογικό βάρος και να αντιμετωπίζεται η Ελλάδα ως άξια διερεύνησης για επενδύσεις. Με λίγα λόγια, είχαν δημιουργηθεί οι αναγκαίες προϋποθέσεις έτσι ώστε να σταματήσει η οικονομική κατρακύλα και να ξεκινήσει μια αργή αλλά σταθερή πορεία ανάκαμψης και υποστήριξης των πιο ευάλωτων κοινωνικά και οικονομικά ατόμων που είχαν πληγεί από την κρίση. Προφανώς και κανείς δεν υποστηρίζει ότι όλα πήγαιναν καλά, ούτε ότι ήταν εύκολα. Ο καθένας κατανοεί ότι σε μια χώρα που έχει υποστεί τόσο σκληρά οικονομικά πλήγματα, υπερδανεισμένη και με παθογένειες δεκαετιών, με αδύναμους θεσμούς και με αποσαθρωμένη δημόσια διοίκηση, όλα γίνονται πιο δύσκολα. Και τα αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία, αλλά και στην τσέπη των αφαιμαγμένων πολιτών, θέλουν χρόνο για να αποδώσουν. Παρόλα αυτά βρισκόμασταν στο σημείο μηδέν, είχαμε πιάσει δηλαδή ‘πάτο’ και αναμέναμε την άνοδο. Όμως, εξαιτίας της πιο λαϊκίστικης, εμμονικής και ανίκανης Κυβέρνησης που γνώρισε μεταπολεμικά ο τόπος μας, βυθιστήκαμε στο χαμηλότερο σημείο εκκίνησης από την κρίση. Προσέξτε, δεν υποστηρίζω ότι για όλα ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο θα ήταν ανορθολογικό και ψευδές. Υποστηρίζω όμως, με πλήρη βεβαιότητα, ότι ο κ. Τσίπρας πέταξε όλες τις θυσίες του ελληνικού λαού ξαναγυρνώντας μας στο χειρότερο σημείο. Και αντί για την ελπίδα της ανάκαμψης, επέφερε ακόμη μεγαλύτερη φοροκαταιγίδα, ακόμη περισσότερες περικοπές στις συντάξεις, ακόμη περισσότερες ασφαλιστικές εισφορές, ακόμη περισσότερη συμμετοχή στις φαρμακευτικές δαπάνες, ακόμη περισσότερο αδύναμο κράτος, ακόμη περισσότερες δυσχέρειες στη λειτουργία των επιχειρήσεων. Και τα δεινά δεν σταματούν αν κανείς αναλογιστεί όσα συμβαίνουν στα νησιά μας με τον ΦΠΑ, το προσφυγικό, τις ελλιπείς υποδομές ή ακόμη και τους νέους της χώρας μας, με τα πολλά προσόντα, που αναζητούν στο εξωτερικό την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή. Και το χειρότερο δεν είναι όσα ανέφερα και όσα ο καθένας μπορεί να προσθέσει αντλώντας παραδείγματα από την καθημερινότητα. Το χειρότερο και εφιαλτικότερο είναι που αυτή η Κυβέρνηση ούτε αυτή την κακή συμφωνία που υπέγραψε δεν μπορεί να εφαρμόσει. Ούτε τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται, ούτε τις αλλαγές για να λειτουργήσει η πραγματική οικονομία, ούτε τον περιορισμό της σπατάλης για να ελαφρυνθούν οι πιο αδύναμοι, ούτε φυσικά τις ιδιωτικοποιήσεις και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, για να επανεκκινηθεί η ελληνική οικονομία και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Ξέρει μόνο να κάνει κριτική και δε ξέρει τίποτε για να δίνει λύσεις. Μετά το τρίτο μνημόνιο, που εξαιτίας των ανόητων λεονταρισμών του κ. Τσίπρα και της κομματικής του παρέας υπoστήκαμε, αν και θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε, νέες συζητήσεις ξεκίνησαν. Γιατί μολονότι υπολείπονται άλλα δύο χρόνια για την ολοκλήρωσή του, προεξοφλείται η αποτυχία του και γίνεται λόγος για ένα τέταρτο εξίσου σκληρό μνημόνιο; Γιατί δεν μπορούν. Γιατί είναι οι πολιτικές τους που επιβάλλουν στους Έλληνες το μαρτύριο του Σίσυφου. Σα να μην μπορεί να υπάρξει τέλος στο μαρτύριο, σαν τίποτα να μην έχει νόημα. Αλλά δεν είναι έτσι. Το δικό τους αδιέξοδο δεν είναι και αδιέξοδο του ελληνικού λαού. Το έχουμε αποδείξει και τώρα ξέρουμε πάρα πολύ καλά και το τι πρέπει να κάνουμε. Τα ιδεολογήματά τους πέθαναν. Η αποτελεσματικότητα του λαϊκισμού τους τελείωσε. Και για να μην τελειώσει μαζί τους και η χώρα, οφείλουν έστω και στο τέλος να φανούν χρήσιμοι. Να επιλέξουν την πιο δημοκρατική και ωφέλιμη διέξοδο, να απευθυνθούν στην κρίση του ελληνικού λαού. Και εκείνος ξέρει πάρα πολύ καλά και το τι πρέπει να γίνει.
